19 Μαίου : Η Γενοκτονία των Ποντίων (1916 – 1923)
Η παρουσία των Ποντίων στη Λήμνο είναι πάντα ζωηρή, από την γνωστή συμμετοχική τους διάθεση σε Συλλόγους κλπ !
Όμως κάποτε υπήρχε και το παρακάτω αναφερόμενο σωματείο και αυτό δεν διέφυγε από την ερευνητική ματιά, σε Ιστορικά Γεγονότα, της Χαρουλας Ζαμπετάκη Πλιάτσκα.
Είχαμε τότε συνεργαστεί με το Σωματείο αυτό για ένα ένθετο στην Εφημ. ΛΗΜΝΟΣ.
Ήταν το 1999, πολύ πριν τις σημερινές δυνατότητες του Ιντερνετ Η. Κότσαλης
ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΛΗΜΝΟΥ
«ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ»3
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ (1916-1923)
Ξεπέρασαν τις 350.000 τα θύματα της Τουρκικής θηριωδίας. Ημέρα πένθους και εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού είναι για τους Ελληνες η 19η Μαϊου.
Ως ημέρα θριάμβου την εορτάζουν οι Τούρκοι, που μετονόμασαν έτσι μία κωμόπολη της Σαμσούντας.
Η 19η Μαϊου είναι η ημερομηνία απόβασης του Κεμάλ στη Σαμσούντα. Στις μέρες μας, όταν ακούμε τη λέξη γενοκτονία, η σκέψη μας αυτόματα πηγαίνει στα δύο τραγικά γεγονότα του 20ου αιώνα; Τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 από τους Νεότουρκους και τη γενοκτονία του Ποντιακού και Μικρασιατικού Ελληνισμού (1916-1923).
Την ημέρα αυτή όλα τα Ελληνικά σπίτια θα πρέπει να φέρουν σημαίες μεσίστιες, για να ξαναζωντανέψουν μέσα στα βάθη της ψυχής τους, τον υπέροχο και ωραίο αγώνα των προγόνων τους.
Εκεί στη γη του Πόντου και της Μαύρης Θάλασσας, εκεί στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, δίπλα στον ουρανό και κοντά στο Θεό, κατοικούσαν άνθρωποι με συνέχεια, αλλά και με κρυστάλλινη λογική, που είχαν την αρετή για παράδειγμα και όχι τα λόγια.
Με την υπογραφή του Αττίλα της Κερασούντος, του διαβόητου Τοππάλ Οσμάν-Αγά, δημάρχου και αντισυμμορίτου και με τις ευλογίες των επισήμων συμβούλων Γερμανών, άρχισαν την εξαφάνιση των Ελλήνων και Αρμενίων για να κάνουν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία.
Τα ντοκουμέντα που βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες, αλλά κυρίως στα επίσημα αρχεία των διαφόρων κρατών, αποκαλύπτουν τους σατανικούς στόχους των Νεοτούρκων και των Κεμαλικών.
Εξορίες αθώων γυναικοπαίδων, άταφα πτώματα παλικαριών, πείνα, αρρώστεια, βιασμοί, απαγχονισμοί, επιστρατεύσεις, τάγματα εργασίας και πορείες στα βάθη της Ανατολίας. Ξεκληρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες, χωριά κάηκαν δυο τρεις φορές και μητέρες πετούσαν τα παιδιά τους στο δρόμο ή στα ρέματα μήπως τα βρει κάποιος και τα σώσει. 1134 εκκλησίες και 960 σχολεία λεηλατήθηκαν και κάηκαν.
Η ιστορία των Ποντίων, των γενναίων Ελλήνων, δεν έχει το προηγούμενό της σε καμμιά άλλη περιοχή και σε κανένα λαό, όμως η ιστορία αυτή έμεινε στο σκότος και ξεχάστηκε.
Στη μικρή γεωγραφική περιοχή του Πόντου, σε 55 χωριά της περιοχής Κρώμνης, Αργυρουπόλεως, Σάντας και Χαμψίκιοϊ υπήρχαν 9533 μουσουλμάνοι, 17200 κρυπτοχριστιανοί, 28950 χριστιανοί.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός ήταν μοιρασμένος σε 6 Μητροπόλεις, 11 πόλεις, 41 κωμοπόλεις και 1647 χωριά.
Ο Ελληνισμός του Πόντου διαισθανόμενος τις ορέξεις και διαθέσεις του Κεμάλ και με δεδομένη τη γενοκτονία των Αρμενίων, αντέδρασε δημιουργώντας το ένδοξο αντάρτικο του Πόντου, του τόσο αγνοουμένου και παραμελημένου από τις δέλτους της επίσημης Ελληνικής Ιστορίας.
Είναι αλήθεια πως για πρώτη φορά στα χρόνια ύπαρξης του Τουρκικού Οθωμανισμού, απειλήθηκαν οι Τούρκοι στην καρδιά της αυτοκρατορίας τους. Τόσος ο φόβος που ενέπνευσαν οι εκδικητές της σφαγής του Ελληνισμού, ώστε οι Τούρκοι εγκατέλειπαν τους οικισμούς τους με το επιφώνημα στα χείλη «έρχονται οι Ελληνες».
Η διπλωματική υποστήριξη όμως και η υλική βοήθεια που συνέρευσαν στην Τουρκία κατέστησαν τον αγώνα αυτό άνισο.
1.500.000 περίπου Ελληνες κυνηγημένοι και ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες κατάφεραν να φθάσουν στην Ελλάδα, την κοινή των Πανελλήνων Πατρίδα, αφήνοντας πίσω τους κόπους, τους μόχθους και ένα λαμπρό δισχιλιετή πολιτισμό.
Σήμερα εμείς οι Πόντιοι της δεύτερης και τρίτης γενιάς, οι απόγονοι εκείνων, πολλοί από τους οποίους έγιναν ολοκαύτωμα των Τούρκων του Κεμάλ. Αναγνωρίζουμε ότι οι ειδεχθείς δολοφονίες, οι απαγχονισμοί, οι σφαγιασμοί και ο τελικός ξεριζωμός των προγόνων μας αποτελεί γενοκτονία και τελεσίδικη απόφαση στην καρδιά και τη συνείδησή μας.
Γι’αυτό προσπάθεια και αγώνας μας είναι η αναγνώριση της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ από τον ΟΗΕ.
Χ. Ζαμπετάκη Πλιάτσκα : ΕΝΘΕΤΟ στην Εφημερίδα «ΛΗΜΝΟΣ» Η. ΚΟΤΣΑΛΗ 27.5.1999