Πέθανε ο Σαράντης Πανταζης, ο Λημνιός Έκδοτης στη Θεσσαλονίκη που “έπαιξε ρόλο” στα δημοτικά της Λημνου
Πέθανε μετά από εγκεφαλικό που υπέστη ο Σαράντης Πανταζής, δημοσιογράφος και εκδότης των εφημερίδων Αυριανή Βορείου Ελλάδος και Αθλητική Μακεδονίας Θράκης. Αυτο συνέβη στις 3 Δεκεμβρίου του 2023
Από το 2006 είχε αποσυρθεί στη Λήμνο όπου και ασχολήθηκε με τα κοινά του νησιού, θέτοντας υποψηφιότητα για τον Δήμο Μούδρου.
Στις επόμενες Εκλογές συνεργάστηκε ως επικεφαλής Συνδυασμού με το Συνδυασμό του Δημήτρη Μαρινάκη ο οποίος εκλέχτηκε Δήμαρχος και ο Σαράντης Πανταζής διατέλεσε Αντιδήμαρχος Οικονομικών και δεύτερος “τη ταξει” στο Δήμο. Είχε ακουστεί τότε ότι η συμφωνία της συνεργασίας ήταν μισό – μισό στη θέση του Δημάρχου κάτι που δεν έγινε.
Αργότερα έβαλε υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με επικεφαλής το Βαγγέλη Γιαρμαδούρος αλλά δεν εκλέχτηκε
Ως άνθρωπος του Τύπου έβγαλε, τοτε, στη Λήμνο μια “βραχύβια” έγχρωμη και πολυσέλιδη εφημερίδα γεμάτη με ολοσέλιδες Κεντρικές Διαφημίσεις…
Στη Λήμνο κατοικούσε στο Χωριο του, την Αγια- Σοφιά
Ήταν άνθρωπος τα δράσης και είχε τον τρόπο του να πείθει, να κάνει φιλίες να βάζει στόχους και να δουλεύει επίμονα για να τους πραγματοποιεί, Δεν είναι τυχαίο ότι ξεκινώντας απο ενα χωριό της Λήμνου χωρίς καμιά οικονομική ή κοινωνική βάση έγινε εκδότης μεγάλων εφημερίδων και “επώνυμος” στη Β. Ελλάδα. Η Αγάπη του για τη Λήμνο και η ενασχόληση με τα τοπικά αυτόδιοικητικά ανέκοψαν την όποια περαιτέρω εξέλιξη θα είχε σε κεντρικά μέσα ενημερώσεις
Χαρακτήριζε τον Εαυτό Αριστερό αν και μια ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ Λήμνου τον αποχαιρετά αναφέροντας ότι μέχρι το τέλος ήταν πιστός στον χώρο αυτόν.
Οι εφημερίδα της οποίας ήταν Έκδοτης , η ΑΥΡΙΑΝΗ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ κατά κάποιο τρόπο τον συνέδεσε με τον “Αυριανισμό”
Στη Θεσσαλονίκη ήταν ένα όνομα στον πολιτικό αλλά και στον Αθλητικό Τύπο για αυτό και ο θάνατος του Λημνιού Εκδότη ήταν αφορμή όλα τα βορειοελλαδίτικα site να κάνουν εκτενείς αναφορές όπως η παρακατω :
Stratakis Mixalis
Άργησα να γράψω δυο λόγια καρδιάς για το φευγιό του Σαράντη Πανταζή από τον κόσμο του αντιμόνιου, του χαρτιού, του μελανιού, των χρωμάτων, του τυπογραφείου, του πιεστηρίου, των υπολογιστών της σελιδοποίησης, του ξενυχτιού, της αγωνίας, του ξεθεώματος, της μιας και αληθινής Δημοσιογραφίας.
Σκόπιμα το ‘καμα, σκόπιμα καθυστέρησα, γιατί ‘θελα πρώτα να κατακάτσει εντός μου ο κουρνιαχτός της θλίψης από την είδηση του θανάτου του.
Τώρα, μπορώ να πω, να φωνάξω, δίχως συναισθηματικές υπερβολές, πως ο Σαράντης ήταν από τους τελευταίους παραδοσιακούς εκδότες, και ταυτόχρονα Δημοσιογράφους, που υπηρέτησαν την Αλήθεια, τη Δημοσιογραφία και το Χρέος του Δημοσιογράφου να ‘’σκοτώνει’’ όποιον επιχειρεί να σκοτώσει την Αλήθεια.
Τον Σαράντη Πανταζή, τον γνώρισα, τον έζησα, για πολλά χρόνια, τα περισσότερα από τα οποία πέτρινα.
Αυτός εκδότης εφημερίδας κι εγώ διευθυντής.
Δεν θυμάμαι, μήτε μια φορά, στα πολλά χρόνια της συνεργασίας μας, να μου είπε έστω μια συλλαβή που να υπέκρυπτε ενόχληση για κάτι που είχα δημοσιεύσει ή να μου είπε έστω μια συλλαβή που να υπέκρυπτε επιθυμία του για κάτι που ήθελε να δημοσιεύσω.
Μήτε μια φορά!
Οι ρόλοι μας ήτανε ξεκάθαροι, όπως ξεκάθαρες ήσανε και οι σχέσεις μας.
Ο Σαράντης Πανταζής, δεν ζούσε από την Δημοσιογραφία, ζούσε για την Δημοσιογραφία.
Γνωρίζω συγκεκριμένες περιπτώσεις, που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί, ακόμα και για να πλουτίσει.
Δεν το ‘καμε ποτέ, ακόμα και αν οι προτάσεις που είχε, προερχόντουσαν από πάρα πολύ υψηλά ιστάμενα πρόσωπα.
Προτιμούσε να ζει μέσα στην αγωνία πού θα βρίσκαμε χαρτί για την εφημερίδα (όταν τα οικονομικά μας πήγαιναν κατά διαόλου), παρά να σήκωνε το τηλέφωνο και να ‘λεγε μια κουβέντα σε κάποιον ισχυρό παράγοντα, που περίμενε τηλεφώνημα του.
Έτσι πορεύτηκε, έτσι και τελείωσε τα ζάλα του σε τούτη τη ζήση.
Δημοκράτης, Αγωνιστής, Ανιδιοτελής, Ανυποχώρητος, Ασυμβίβαστος, Έντιμος, Δημοσιογράφος.
Τον αποχαιρετώ με αγάπη, μαζί με τους πολλούς μαθητές που άφησε πίσω του.
Εύχομαι, κάποιος από τους μαθητές του να του μοιάσει.
Είμαι βέβαιος, πως τίποτε άλλο δεν θα ‘θελε ο Σαράντης.