Περιοδικό

Όσο υπάρχουν μνήμες!

Όσο υπάρχουν μνήμες!

Της Βαρβάρας Βαγιάκου Βλαχόπουλου

Ηλικιωμένος ο κύριος.

Προσπαθούσε να βγάλει χρήματα από το ΑΤΜ που παραδόξως λειτουργούσε.

Τον βοήθησα.Με ευχαρίστησε.

«Είμαι από Αυστραλία.

Κάπου εδώ κοντά είχε έναν φούρνο που έψηνε φαγιά. Έχω ένα ταψί γεμιστά και ψάχνω το φούρνο.Τον είχε μια  γριούλα η Ασμοτούδενα»

 

Έλα μαζί μου του είπα και τον πήγα μια βόλτα μισό αιώνα και βάλε πίσω.

Λίγο πιο πάνω στη θέση του φούρνου  είναι χτισμένο το σπίτι μου εδώ και 55 χρόνια.Του προσφέρω το κατιτίς μου για να ζωντανέψουμε  τις μνήμες μας.

 

«Τ´θμούμε  με ένα γκρίζο μαντήλ´ στο κεφάλ´ να πανίζ´ το φούρνο και να ψήν´ψωμιά και φαγιά»

Κι εγώ τη θυμάμαι.

Είχα ρθει νυφούλα στο χωριό και μαζί με την πεθερά μου πήγαμε  την πινακωτή με τα ψωμιά να μας τα ψήσει.

Καθόταν πάνω σε μια πέτρα κι έκλαιγε.

«Τι έπαθες Ασμοτούδενα» της λέει η πεθερά μου.

«Η γαδούραμ´ έπεσεν καταγής και δι σκώνετε.Θα μι ψωφίσ´ το ζωντανό κι έχ´ παιδί να θρέψ»

Τρέχω γρήγορα στο σπίτι και γυρνάω με τον αρραβωνιαστικό μου.

Έκανε μια έγχυση ασβεστίου στη γαιδουρίτσα,σηκώθηκε το ζωντανό κι έτρεξε δίπλα στο παιδάκι της.

«Τι λογιά μαθέ, γιατρός δι σπούδαζεν ο γιός κυρα Στάσα;

«Ναι,κτηνίατρος»

«Κω λογάτε!Έχ ´ μαθέ γιατρό για τα ζα;»

 

«Πόσα χρόνια έχετε να ρθείτε στο χωριό;» Γύρισε αριστερά δεξιά το βλέμμα του ψάχνοντας τον πληθυντικό μου.

« Μοναχοζεμ είμαι» μου είπε.(Στο νου μου ο Χαρυ Κλίν)

« Το βλέπω.Και τα γεμιστά ποιός τα έφτιαξε;»

« Εγώ» μου είπε.

« Πήγαινε μια βόλτα στο παρόν κι έλα σε μια ώρα να τα πάρεις»

 

Έπαιξε μια σκηνή «Σμύρνη αγαπημένη» η ζωή και ξαναγύρισε στο παρόν.

Στο ραδιόφωνο γνωστός μεγάλος τραγουδιστής.

Δε ξέρω αν θυμάται τη γιαγιά του.

Αρκεί που τη μνημονεύσαμε σήμερα εμείς.

 

 

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button