Άλλα χρόνια Θόδωρε (κ. Μπαβέα) γεμάτα ζωηράδα !

ΤΟ  ΣΥΝΕΔΡΙΟ   ΤΩΝ ΑΠΟΔΗΜΩΝ  ΛΗΜΝΙΩΝ  ΕΙΝΑΙ

                ΖΩΗ  ΚΑΙ  ΔΥΝΑΜΗ  ΔΙΑ ΤΗΝ    ΑΚΡΙΤΙΚΗ

                                        ΛΗΜΝΟ

Θεόδωρος   Ι  Μπαβεας

Παρακολουθώντας  την εκπομπή του  Ράδιο Άλφα  με  την  ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ  στις  16-1-20000  μου  έκανε  εντύπωση  ο τρόπος  που  γίνεται  η  αξιολόγηση του συνεδρίου, η κατάρτιση της  θεματολογίας ,η ερμηνεία, και  η υλοποίηση των  αποφάσεων των περασμένων συνεδρίων  και οι δυσκολίες που  έχουν  προκύψει για την νέα  συνάντηση των απόδημων στην ΛΗΜΝΟ, λόγω δυσλειτουργίας των  αρμοδίων φορέων, και το χειρότερο  ότι κάποιοι αποκάλεσαν την  όλη καλοκαιρινή διοργάνωση   του  συνεδρίου ΦΙΕΣΤΑ  Ασφαλώς την συγκρίνουν  με τις  πολιτιστικές εκδηλώσεις  ελεγχόμενης ποιότητας και σημασίας που  μας  προσφέρουν  το  καλοκαίρι, λες και αυτή η διοργάνωση δεν έχει  πολιτισμό, αφού κρύβει χιλιάδες σελίδες της σύγχρονης μεταναστευτικής ιστορίας, που τα νιάτα του νησιού κτυπημένα από την ανέχεια, την πείνα, την αβεβαιότητα για το μέλλον, έφυγαν στην  ξενιτιά στα τέσσερα σημεία  του πλανήτη μας παίρνοντας μαζί τους την υγειά  τους, έχοντας  κλεισμένη στην καρδιά  τους την αγάπη, την ευχή των γονιών τους και  την αγάπη τους για  το  νησί 

 Όποιος νιώσει τον παλμό  της  καρδιάς του μετανάστη δύσκολα δεν θα καταλάβει  την απέραντη νοσταλγία  για  την  πατρίδα  τους ,   για  την  Ελλάδα , και την  θέληση που έχουν να  δείξουν  στα παιδιά τους  την  ιδιαίτερη πατρίδα  που τόσο ακούν,  και βλέπουν  στην ξενιτιά, μέσα  από την παράδοση και την ιστορία του τόπου τους

 Οι  επισκέψεις  μου στην ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ  μου έδωσαν να καταλάβω  ότι  τέτοια συνάντηση με το  συνέδριο για  τους περισσότερους  Λημνιους  μετανάστες  είναι   θέμα εθνικής σημασίας  είναι χαρά, είναι χρέος ,  είναι  σκοπός της ζωής τους να  έλθουν στον  τόπο  τους, αφού  νιώθουν  πιο πολύ πατριώτες  μέσα σε μια μεγάλη  και  δύσκολη  αφιλόξενη  πολυφυλετική  ξενιτιά, που τόσα χρόνια έζησαν .Για τους εδώ αρμόδιους  είναι μια συνηθισμένη  εκδήλωση,  μια  πράξη  που  την  σημασία της  και τα αποτελέσματα της  ουδέποτε  έχουν  μελετήσει , έχουν αξιολογήσει , και  έχουν υλοποιήσει,  ενώ  τους  έχουν  παραμυθιάσει  με  λόγια ,  υποσχέσεις από  στις επισκέψεις  ορισμένων επωνύμων στην ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ  που  μόνο  δεν  κλαίνε  όταν βγάζουν λόγο στο εντυπωσιακά κατάμεστο  LEM NOS  CLUB  και  υπόσχονται  τα ακατόρθωτα σε ένα κόσμο  που μέσα του προσπαθεί  να κράτηση την ΛΗΜΝΟ , και  που ο  χτύπος   της  καρδιάς  τους και η ανάσα  της αναπνοής  τους  φθάνει  μέχρι το Αρχιπέλαγος στέλνοντας  νοσταλγία και αγάπη  για  κάτι το  θειο που  είναι  η πατρίδα  τους το  νησί που γεννήθηκαν, για τους γέρους  πια  γονείς όσοι  έμειναν για να προσκυνήσουν τους  τάφους των πιο αγαπημένων τους προσώπων, που δεν θα ξαναδούν πια, γιατί  νιώθουν περήφανοι εκεί στην ξενιτιά αφού  είναι  ΕΛΛΗΝΕΣ  , τιμώντας  θρησκεία , πατρίδα , οικογένεια , ήθη,   και  έθιμα . Αυτοί οι  μετανάστες έχουν στηρίξει την οικονομία  της Πατρίδος μας, και αυτοί ήταν που μεταπολεμικώς  έστελναν  πραγματική βοήθεια  στους δυστυχισμένους  τότε Έλληνες .Αυτοί οι απόδημοι  με την προσφορά  τους έγιναν δωρητές  των πιο σημαντικών κοινωφελών έργων   και σε  τούτο  το νησί όπως  και στο  δικό μου, και σε ολόκληρο  τον  Ελλαδικό χώρο , σχολεία, νοσοκομεία, λιμάνια  γηροκομεία είναι  έργα των  αποδήμων γιατί  έχουν αγνά αισθήματα, και κλεισμένη στην καρδιά τους την πατρίδα τους, μακριά από τις μικροκομματικές αντιπαλότητες που χαρακτηρίζονται από οπισθοδρόμηση. Οι απόδημοι  από τα παλιά χρόνια ήταν και είναι μια άλλη Ελλάδα με  ιδιαίτερη  δύναμη και συμμετοχή  στις δύσκολες στιγμές τις πατρίδας  μας . Ο χωρισμός από την οικογένεια  είναι αγιάτρευτος , ο χρόνος  δύσκολα  επουλώνει , και δύσκολα καταστρέφει  την ανάμνηση  και την αγάπη,  για τους γονείς, τα  αδέλφια  τους, για τους φίλους, που γιγαντώθηκε στα ξένα,  για  να φτιάξουν συλλογικά όργανα, και να δημιουργήσουν ομοσπονδία για να νιώθουν συντροφικότητα, παρηγοριά  και αδελφοσύνη.  

Παντού  και  πάντα, όπου κι αν  βρίσκεται ο μετανάστης έχει  μέσα  στην καρδιά  του χαραγμένες  τις παιδικές  τους μνήμες. Διαβάζοντας στην εφημερίδα ΛΗΜΝΟΣ   τον χαιρετισμό  του προέδρου της Ομοσπονδίας στην Αυστραλία κ. Καραμαλη, διακρίνει κανείς  το  πάθος  την  αγάπη , την νοσταλγία,  και μια  πικρή πραγματικότητα, λέει < Εμείς εδώ στην άλλη άκρη γινόμαστε λιγότεροι αλλά ακόμη προσπαθούμε να κρατήσουμε τον πολιτισμό μας τις παραδόσεις και να τις μεταδώσουμε στις νεότερες  γενιές >  Αυτές  τις γενιές  πρέπει  εμείς να βοηθήσουμε  να σύρουν το άρμα της ιστορίας,   της παράδοσης, και της γλώσσας του  τόπου μας,  στις  δύσκολες και λαοπλάνες λεωφόρους  της   ξενιτιάς ,  στο  ξεκίνημα  αυτής της χιλιετίας Αυτό είναι υποχρέωση και ελάχιστο δείγμα  αγάπης και  εκτίμησης στους  απόδημους  που  θέλουν  και  αγωνίζονται να κληρονομήσουν  στην  τρίτη γενιά των Ελλήνων την ιστορία, τα ήθη , τα έθιμα, και την αληθινή έννοια της πατρίδας  .Θεωρώ η καθιέρωση αυτής της  συνάντησης  στην Λήμνο και  με  τις πιο δύσκολες  κριτικές , μόνο  θετικά στοιχεία  έχει για  το  νησί μας,  τα οποία ο κάθε ένας  μας, με στοιχειώδη  λογική μπορεί να καταλάβει και να αξιολόγηση. Ας βοηθήσουμε και  εμείς, οι νέοι να γνωρίσουν τον τόπο των γονέων τους, και να δοθούν λύσεις στα προβλήματα που με  προτεραιότητα θα προωθήσουν σε συνεργασία  με τις αρμόδιες  αρχές.

Γεναρης 2000