Άλλα “κόλπα”!!! Ο Sandman άφησε τη… στάμπα του στο ΕΠΑΛ Μύρινας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Sandman άφησε τη… στάμπα του στο ΕΠΑΛ Μύρινας

Έχει χαρακτηριστεί ως ο άνθρωπος που ομορφαίνει την ασχήμια, ο καλλιτέχνης που εκτονώνει το… σκούρο ζωντανεύοντάς το,  ο ζωγράφος που ξέρει να αφήνει στη «στάμπα» του εμπνευσμένος από τα ιαπωνικά κινούμενα σχέδια Gundam. Στον κόσμο του graffiti, ο Ορέστης Παπαγεωργίου είναι γνωστός ως Sandman, και «ευθύνεται» για την μετατροπή ενός αποκρουστικού τοπίου σε σε φουτουριστικό σημείο μιας, κατά τον Μάνο, «πόλης μαγικής».

Τον άνθρωπο Ορέστη και τον καλλιτέχνη Sandman είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν οι μαθητές του τομέα Οικονομίας και Διοίκησης της Β’ τάξης του ΕΠΑ.Λ. Μύρινας. Αφορμή στάθηκε το πρόγραμμα eTwinning «Virtual museum of our country’s contemporary art», που υλοποιείται σε συνεργασία με το ΓΕΛ Μούδρου και το οποίο εστιάζει στη σύγχρονη ελληνική «τέχνη του δρόμου» ή αγγλιστί «street art».

Για την Θεσσαλονίκη, ο κ. Παπαγεωργίου είναι ιδιαιτέρως γνωστός αφού πολλοί τοίχοι της πόλης φέρουν την υπογραφή του. Η τεχνοτροπία του στο graffiti mural και η τρισδιάστατη αναπαράστασή του τον κατέστησε… αναγκαίο για την πόλη αφού τα έργα του δημιούργησαν «σχολή» για τα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης. Η παρατεταμένη απουσία του δεν ανησυχεί τους Θεσσαλονικείς -λάτρεις του είδους-, αλλά τους προκαλεί να μάθουν τι «σκαρφίζεται» και που θα αφήσει, αυτή τη φορά, τη στάμπα του. Στα τελευταία έργα του, μεταξύ άλλων, συγκαταλέγεται η νεκροκεφαλή με τη μάσκα, που ζωντάνεψε τους τοίχους του γηπέδου του Απόλλωνα Καλαμαριάς και αποτυπώνει «την παράνοια της εποχής και το φάντασμα του θανάτου που πλανάται πάνω από όλους μας», το μήκους 100 τ.μ. έργο που βρίσκεται κάτω από το ΕΠΑ.Λ. Καλαμαριάς και τονώνει την αισιοδοξία για μια πόλη φανταστική και πολύχρωμη, τεχνολογικά εξελιγμένη αλλά και ο Θεός Ποσειδώνας στον περιβάλλοντα χώρο του Ποσειδωνίου.

Ο Sandman ήταν ευχάριστος με τα παιδιά και ιδιαιτέρως ευθύς αφού δεν προσπάθησε να κρύψει την σκληρή προσπάθεια που έχει καταβάλλει για να κατακτήσει την τεχνική που προσδιορίζει τα έργα του, ούτε να ωραιοποιήσει τον χώρο του. Όπως τόνισε, η κατάκτηση του ονείρου απαιτεί επιμονή, υπομονή και συνεχή προσπάθεια. Η απλότητά του ήταν το κλειδί που άνοιξε την πόρτα της ψυχής των μαθητών οι οποίοι προσωποποιούσαν όσα άκουγαν νιώθοντας ότι μιλούσε στον καθένα ξεχωριστά.

Πλέον, η… στάμπα του δεν έμεινε μόνο στους τοίχους της Θεσσαλονίκης αλλά «μάρκαρε» και τις ψυχές των μαθητών που πλέον ξέρουν πως η τέχνη δεν έχει όρια.