Απόκριες στα νησιά μας
Γράφει (καθε Παρασκευη) η Χριστίνα Κάβουρα
Απόκριες στα νησιά μας
Εδώ ετοιμάζονται κάτι ξενέρωτες διασκεδάσεις, πάρτυ μασκέ, με στολές αγορασμένες από κάποια φθηνά καταστήματα ή αγορές που ανοίγουν περιστασιακά πουλώντας πότε χριστουγεννιάτικα στολίδια, πότε αποκριάτικα σύνολα , μάσκες, ρόπαλα και άλλα συναφή, πότε πασχαλινά αυγά και λαμπάδες !
Και για τα παιδάκια βέβαια καλές είναι αυτές οι κιτσάτες στολές, έτσι βλέπουμε ανάλογα με την εκάστοτε μόδα να κυκλοφορούν δράκουλες, σπάϊντερμαν ή φαντάσματα, λιγότερο πια καουμπόηδες, «Νίντζα», Ινδιάνοι, μάγισσες, ενώ οι πριγκίπισσες είναι πάντα στην μόδα. Για τα κοριτσάκια βλέπετε συνεχίζουν να επικρατούν …. οι πριγκίπισσες και το παραμύθι ! Πάντως υπάρχει μια τρομερή ομοιομορφία στις στολές και καθόλου φαντασία.
Αντίθετα για τους ενήλικες, αυτές όλες …. οι δημιουργίες για Άβαταρ, Χάρους, Εμπόρους Βενετίας, Άραβες, Χανούμισσες και ότι βάλει ο νους μας, είναι απόλυτα ακαλαίσθητες !
Θυμάμαι τις απόκριες στο νησί ! Τουλάχιστον είχαν πολύ κέφι και το κέφι βοηθούσε την φαντασία μας !
Στις απόκριες λοιπόν αυτοσχεδιάζαμε με ότι υπήρχε στο σπίτι και στο μπαούλο της γιαγιάς και συνήθως το αποτέλεσμα ήταν όμορφο ή αρκετά αποκριάτικο για την περίσταση !
Μετά μπουλούκια από χαρούμενους καρναβαλιστές γέμιζαν τους δρόμους και τα σοκάκια της Μύρινας τραγουδώντας και πειράζοντας ο ένας τον άλλο !
Συνήθως έκανε κρύο, όπως τώρα καλή ώρα, αλλά το κρύο τότε δεν μας πτοούσε καθόλου !
Θέλαμε τόσο πολύ να διασκεδάσουμε και οι καρδιές μας ήταν ζεστές και γεμάτες χαρά και αναμονή χαράς για να μας πτοεί ο βοριάς !
Νομίζω ότι στα χωριά του νησιού το κέφι ήταν περισσότερο, οι άνθρωποι ήθελαν να ξεδώσουν , οι γυναίκες πιο καταπιεσμένες από τις τότε συνθήκες χρειαζόταν αυτό το ξέδομα, και στις ροδέλες διαδραματιζόταν λαμπρές «Διονυσιακές» γιορτές με πιπεράτα αστεία και άσματα ενώ οι παπάδες της εκάστοτε ενορίας μάλλον παρέμεναν οίκαδε.
Κάποιες Απόκριες ήμουν καλεσμένη στο Βάρος και θυμάμαι το κέφι που επικρατούσε και ότι χορεύαμε μέχρι τελικής πτώσης !
Αλλά και στην Μυτιλήνη και τα χωριά της Μυτιλήνης το κέφι ήταν ανεξάντλητο. Θυμάμαι τα τραγούδια του κεφιού στην Αγιάσω, Πομπές καρναβαλιστών και επακόλουθη σάτιρα στην Αγία Παρασκευή, Απτάλικος χορός στην Μυτιλήνη. Ο “Απτάλικος”, παραδοσιακός Χορός της Μικράς Ασίας, είναι μοναχικός ή αντικριστός χορός, μνήμες ζωντανές εκατέρωθεν του Αιγαίου , που εκδηλώνονται με χορούς και ακούσματα.
Αλλά δεν ήταν και δεν είναι μόνο οι Κληρικοί εναντίον των Διονυσιακών δρώμενων.
Στην Αρχαία Ρώμη το 186 π.χ. όπως μας περιγράφει ο Ιστορικός Τίτος Λίβιος απαγορεύτηκαν από τη Σύγκλητο οι Διονυσιακές Οργιαστικές Εορτές τα Bacchanalia ως λατρεία του Διονύσου ή Βάκχου (Bacchus). Βλέπετε η Ρώμη ήταν ακόμη μια πόλη χωρικών και οι Ρωμαίοι προσπαθούσαν να μιμηθούν την «κομψότητα» των Ελλήνων ενώ θαύμαζαν απεριόριστα το Πολιτιστικό τους επίπεδο, προσπαθώντας να ενσωματώσουν τους ίδιους Θεούς, να συμπεριφέρονται κατά το δυνατόν ανάλογα και να μάθουν Ελληνικά μεταξύ των άλλων. Σύμφωνα πάντα με τον Λίβιο περί τις 7.000 άτομα, άνδρες και γυναίκες συνελήφθησαν κατηγορούμενοι για ανηθικότητα ! Ήταν ακραία βέβαια η συμπεριφορά των πιστών και γι’ αυτό τιμωρήθηκαν !
Μας χρειάζονται και οι Απόκριες για να αποπροσανατολιζόμαστε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, από τις συμφορές που πλήττουν την γειτονιά μας, και η ζωή έτσι ή αλλιώς τραβά την ανηφόρα !
Θυμάμαι ένα ντοκιμαντέρ για έναν προηγούμενο μεγάλο σεισμό στην περιοχή, όπου είχαν επίσης σκοτωθεί χιλιάδες άτομα !
Το ζευγάρι που εμφανιζόταν στο ντοκιμαντέρ, ήταν να παντρευτεί την επομένη του σεισμού ! Οι γονείς τους δυστυχώς είχαν σκοτωθεί στο σεισμό, αλλά το ζευγάρι αποφάσισε να κάνει το γάμο μέσα στην συμφορά, γιατί όπως είπε ο νεαρός άνδρας δεν ήξεραν αν στον επόμενο μεγάλο σεισμό θα ήταν τόσο τυχεροί ! Τα λόγια του με είχαν καταπλήξει και τώρα βλέπω ότι ήταν σωστά !
Καλές απόκριες λοιπόν γιατί το «κισμέτ» είναι θέμα άγνωστο !