Απόψεις

Ασκός κλυδωνιζόμενος…

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Διευκρίνιση: Οι τυχόν διαφημίσεις που παρεμβάλλονται ενδιάμεσα σ’ αυτό το κείμενο γίνονται από τον διακομιστή του διαδικτύου και δεν έχουν σχέση ούτε με τον συντάκτη ούτε με το περιεχόμενο του.

Πότε θα χαλαρώσουν τα μέτρα; Πόσο αποτελεσματικό είναι το εμβόλιο; Πότε θα λειτουργήσουν πάλι τα σχολεία; Τα Θεοφάνια θα επιτραπεί να πέσουν για το σταυρό στη θάλασσα; Πόσα άτομα επιτρέπεται να εκκλησιάζονται; Θα έχουμε θερμό επεισόδιο; Θα αλλάξει προπονητή η ομάδα; Τι θα γίνει εάν μεταλλαχτεί ο ιός; Τι λένε τα μερομήνια, πόσο βαρύς θα είναι φέτος ο χειμώνας; Θα κάνουμε παρέλαση στις 25 Μαρτίου; Το Πάσχα θα έχουμε Επιτάφιο; Θα πάμε σε εκλογές τον Οκτώβριο;

Τέτοιες σκέψεις κάνουμε όλοι και οι απαντήσεις που μας δίνουν οι «αρμόδιοι» είναι ίξης αφίξης.

Βλέποντας και κάνοντας, εξαρτάται από το ιικό φορτίο…

Θα αλλάξουμε το click away και θα το κάνουμε click in shop

Από τα δυτικά θα έχουμε ένα χαμηλό βαρομετρικό, με κατά τόπους ανοίγματα, και έντονες καταιγίδες περιορισμένης διάρκειας στα ανατολικά, κεντρικά και βορειοδυτικά ημιορεινά και νησιωτικά κυρίως στα πεδινά σε υψόμετρο από 500 μέτρα και πάνω, σύντομα όμως ο καιρός θα βελτιωθεί προσωρινά διότι έρχεται νέο κύμα που θα μας επηρεάζει τοπικά τις απογευματινές ώρες…

 

Πάντοτε, από αρχαιοτάτων χρόνων, στη χώρα μας τα πράγματα ήταν αβέβαια, διφορούμενα και συνεχώς εξελίσσονταν. Πρώτος το είπε ο Ηράκλειτος:  «Τα πάντα ρει», δηλαδή, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Είπε μάλιστα χαρακτηριστικά,  «Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δυο φορές».

Από αρχαιοτάτων χρόνων οι πρόγονοι μας αναζητούσαν μια πρόβλεψη, μια πρόγνωση. Γι’ αυτό πήγαιναν και ρωτούσαν την μάντισσα Πυθία.

 

Η Πυθία ήταν, ας πούμε, κάτι σαν τις σημερινές χαρτορίχτρες και καφετζούδες που βλέπουν το φλιτζάνι και λένε,

«Θα πάρεις μια είδηση, μια ειδοποίηση» χωρίς να προσδιορίζουν εάν είναι η απλήρωτη δόση στην Εφορία, τον ΕΝΦΙΑ, τη ΔΕΗ ή την Τράπεζα.

Παλιότερα όταν το έλεγαν αυτό, η είδηση ήταν ευχάριστη, περίμενες γράμμα από το εξωτερικό, ένα τσεκ με δολάρια ή μάρκα. Σήμερα το λένε μόνο όταν χύνεται ο καφές στο φλιτζάνι: «Λεφτά θα πάρεις!».

 

Η Πυθία λοιπόν ήταν ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα και κάθε μεγάλη προσωπικότητας της εποχής την συμβουλευόταν πριν πάρει μια μεγάλη απόφαση. Ακόμα και ο Μέγας Αλέξανδρος πριν από την εκστρατεία του ζήτησε να ακούσει τους χρησμούς της. Οι προφητείες της ήταν συνήθως διφορούμενες, ίξης αφίξης, είχαν πάντα διπλή σημασία – δηλαδή ακριβώς όπως μας τα λένε σήμερα οι πολιτικοί μας.

 

Κάποτε ο στρατηγός Φιλοποίμην φοβούμενος επίθεση των Ρωμαίων με τον Φλαμινίνο και θέλοντας να δει τι θα συμβεί με το μέλλον της Ελλάδας, επισκέφθηκε το Μαντείο των Δελφών και ζήτησε από την Πυθία να του πει τι βλέπει για την κατάσταση. Η ιστορική μάντισσα τότε, του έδωσε τον χρησμό που μετά από 22 αιώνες μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ:

Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος.
Με άλλα λόγια, ότι η Ελλάδα μοιάζει με φουσκωμένο ασκό που παρά τις φουρτούνες που περνάει πάνω στη θάλασσα, μπορεί να δυσκολεύεται πολύ, όμως δεν βυθίζεται ποτέ.

 

Ο χρησμός επαληθεύτηκε πράγματι, και επαληθεύεται μέχρι και σήμερα.

Τέτοιες φουρτούνες η χώρα μας πέρασε πολλές, ήρθαν να την κατακτήσουν οι Ρωμαίοι, οι Βίκινγκς, οι Άραβες, οι Φράγκοι, οι Τούρκοι, οι Ιταλοί το 1940, οι Γερμανοί, οι Σύμμαχοι τους.

Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη πολέμους: Αργοναυτική Εκστρατεία, Τρωϊκός Πόλεμος, Πελοποννησιακός, Βαλκανικός, Μακεδονικός, Μάχη της Κρήτης, της Κορέας, του Κόλπου κ.ά.

Αναδείξαμε τους μεγαλύτερους στρατηγούς, Λεωνίδας, Αλκιβιάδης, Μέγας Αλέξανδρος, Κανάρης, Θόδωρος Κολοκοτρώνης.

Μας βρήκαν ένα σωρό δεινά, κατοχή, πείνα, χρεοκοπίες, μνημόνια, και τώρα ο κορωνοϊός.
Παρόλα αυτά, η Ελλάδα ακόμα καταφέρνει να σταθεί στα πόδια της, σαν ένας ασκός πάνω από τα φουρτουνιασμένα κύματα της θάλασσας.

 

Όταν ήμουν μαθητής στο Δημοτικό και κάναμε παρελάσεις θυμάμαι την ώρα που περνούσαμε μπροστά από τους επισήμους τα μεγάφωνα να παίζουν έναν σκοπό που με συγκλόνιζε και ανατρίχιαζα:

 

«Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά,

με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν, μας ανάψαν φωτιές στα χωριά.

Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν και ξανάρθε για μας λευτεριά

για να φτιάξουμε όσα γκρεμίσαν, ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά,

μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά, τραβά, τραβά, και ξανά προς τη δόξα τραβά…».

 

Αγαπητή μου Πυθία, καλά τα είπες, έτσι είναι.

Πάντως, όποτε πάω για ψάρεμα και η βάρκα κουνιέται από το κύμα, μπορεί να μη βουλιάζει, αλλά ζαλίζομαι και με πιάνει ναυτία.

Θα προτιμούσα τη μπουνάτσα, η θάλασσα της ζωής μου και της πατρίδας μου να μην είναι φουρτουνιασμένη και να μη κλυδωνίζεται συνέχεια σαν τον ασκό.

 

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button