Μπαίνουμε πάλι στο τούνελ

Μπαίνουμε πάλι στο τούνελ

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Με τη σταδιακή χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων λένε ότι θα βγούμε επιτέλους από το τούνελ και τη φυλακή της καραντίνας. Θα ανασάνουμε και θα επανέλθουμε στην κανονικότητα.

Ποια κανονικότητα;

Τώρα είναι που θα μπούμε πραγματικά πάλι στο τούνελ.

Αυτοί που δεν ήταν στο τούνελ πριν την επιδημία, ούτε μπήκαν σ’ αυτό όπως εμείς με την καραντίνα, είναι οι Σουηδοί.

Στη χώρα αυτή το κράτος αγαπά τους πολίτες και νοιάζεται γι’ αυτούς.

Φτιάχνει καλούς δρόμους και φαρδιά πεζοδρόμια, ακόμα και ξεχωριστά για τα ποδήλατα. Για να περπατούν με άνεση οι πεζοί, οι μανάδες με τα καροτσάκια τα μωρά, οι ποδηλάτες κι όσοι κάνουν τζόκινγκ.

Έχουν σωστές συγκοινωνίες, χωρίς πουθενά διόδια.

Έχουν νοσοκομεία που τους σέβονται και τους γιατρεύουν όταν αρρωστήσουν.

Έχουν βρεφονηπιακούς σταθμούς από 2 ετών δωρεάν. Άψογα νηπιαγωγεία, σχολεία, πανεπιστήμια, οπότε τα φροντιστήρια δεν τους χρειάζονται.

Τους φροντίζουν όταν είναι μοναχικοί και ανήμποροι στο σπίτι.

Κι όταν γεράσουν ζουν με αξιοπρέπεια.

Προστατεύουν τα δάση και δεν επιτρέπουν σε καταπατητές να χτίσουν αυθαίρετα μέσα σ’ αυτά, ή σε ρέματα.

Κι εμείς, τι περιμένουμε όταν τελειώσει η καραντίνα;

Θα μετράμε τις πληγές μας, την ανεργία, τη φτώχεια, την ακρίβεια, τον ΕΝΦΙΑ, τον Φόρο Εισοδήματος, θα κάνουμε ουρά στη ΔΕΗ για διακανονισμό να μη μας κόψει το ρεύμα. Θα συνεχίσουμε τα συσσίτια, τα Κοινωνικά Παντοπωλεία και Φαρμακεία, τις ελλείψεις σε υγειονομικό υλικό στα νοσοκομεία, θα περιμένουμε ένα χρόνο για ραντεβού τακτικές επεμβάσεις στο νοσοκομείο και δύο χρόνια να βγει η σύνταξη. Θα ψάχνουμε να ενταχθούμε σε κανένα νόμο με 300 δόσεις μήπως σώσουμε το σπίτι από πλειστηριασμό. Και τα παιδιά μας θα φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό.

Θα βγούμε από το τούνελ ή θα ξαναμπούμε στο πραγματικό τούνελ;