Covid 19  συνέχεια

Covid 19  συνέχεια

Της Χριστινας Καβουρα

Είμαστε μέσα,  είμαστε πολιορκημένοι, είμαστε αποκλεισμένοι από τους φίλους μας, από αγαπημένους μας, η ψυχολογία μας πέφτει ! Και ο υιός είναι ακόμα εδώ.

Ενώ πέρυσι στα πρώτα μέτρα κάναμε και πράγματα στο σπίτι, – όπως μάθαινα – είχαν καθαριστεί αποθήκες, που ο καθαρισμός τους πάντα  αναγόταν στις … καλένδες, είχαμε συγυρίσει τον ασυγύριστο, είχαμε  τακτοποιήσει τα χαρτιά μας, κάπως τις βιβλιοθήκες μας, είχαμε κάνει διάφορες δουλειές που συνήθως ποτέ δεν γινόταν σωστά και με τάξη, είχαμε κάνει ότι μόνιμα αναβάλλαμε !  Είχαμε μια ελπίδα για την Άνοιξη, ότι όλα θα πήγαιναν καλύτερα,  περιμέναμε υπομονετικά στα σπίτια μας και αυτή η ελπίδα είχε εκπληρωθεί. Όλα είχαν πάει καλύτερα και μας βρήκε το καλοκαίρι χαρούμενους και ανέμελους  χωρίς μάσκες και χωρίς φόβο  στις παραλίες !

Τώρα όμως  κανείς μας  δεν έχει διάθεση για τίποτα, τουλάχιστον όχι για δουλειές, δεν θέλουμε να μείνουμε σπίτι, χρησιμοποιούμε τον κωδικό έξι ψάχνοντας μια διαφυγή που δεν υπάρχει, και βγαίνοντας όλοι έξω κυνηγώντας  την καλυτέρευση της ψυχολογίας μας, αυξάνουμε την θετικότητα του υιού.

Θέμα επιβίωσης ! Ο υιός προσπαθώντας να επιβιώσει μεταλλάσσεται. Και ενώ όλοι οι υιοί αποδυναμώνονται με τις  μεταλλάξεις  τούτος ο ρημάδης  ισχυροποιείται και χειροτερεύει.

Εμείς προσπαθώντας να επιβιώσουμε από την κλεισούρα  κολλάμε !  Τα κρούσματα δεν λένε να πέσουν !

Χθες βράδυ σκεπτόμουν το νησί, το πότε θα ανοίξουν τα ….. σύνορα, ο νους μου γύριζε σε γιαλούς, ακρογιαλιές,  αλάνες,  ξαπόσταινε στην αγαπημένη αγορά της Μύρινας !

Ανεβοκατέβαινα νοερά την αγορά,  σαπάν – σακάτ  όπως τα γράφει η φιλενάδα μου η Βαρβάρα, θα έχει μπουμπουκιάσει ο πλάτανος σκεπτόμουν, θα έχει καινούργια πράσινα φυλλαράκια,  μέχρι που ήρθε  στο μυαλό μου μια εικόνα ερήμωσης ! Η αγορά θα είναι σιωπηλή, οι άνθρωποι που την ζωντάνευαν περιμένουν και αυτοί τον μαγικό τρόπο να την περιδιαβούν   ξανά χαρούμενοι  και χωρίς τις σκοτούρες  που σκοτώνουν την καθημερινότητά μας !

Πόσο πολύ άλλαξε ο κόσμος μας όπως τον ξέραμε ! Τα παιδιά έχασαν το πρόγραμμά τους, ταλαιπωρούνται και ταλαιπωρούν τους γονείς, οι οποίοι επίσης ταλαιπωρούνται από  μια κατάσταση  πρωτόγνωρη που δεν ξέρουν να διαχειριστούν ,  από ανασφάλεια  και άγχος, ενώ τα παιδιά, που ο κόσμος τους ήρθε όπως και ολονών μας  – πάνω – κάτω –  δεν ξέρουν τι τους συμβαίνει όπως και δεν ξέρουν πότε θα τελειώσει  όλο αυτό ! Επίσης για τα παιδιά που είναι φυσικό να ζουν την κάθε μέρα χωρίς να μπορούν να στοχεύσουν στο μέλλον, να καταλάβουν τις δυνατότητες που φέρνει  το αύριο,  είναι τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα.

Τι να πω για όλους εκείνους που περιμένουν να λειτουργήσουν ξανά οι επιχειρήσεις τους, για όλους εκείνους που δεν έχουν δουλειά, για όλους εκείνους  που δεν ξέρουν αν θα έχουν δουλειά,  γιατί οι καιροί σκλήρυναν και δεν ξεδιαλύνονται εύκολα, για όλους εκείνους που κουβαλούν το πένθος στην ψυχή τους, για όλους εκείνους που έφυγαν  !

Ζούμε για την κάθε μέρα που είναι τόσο όμοια με την άλλη μέχρι …. Απόγνωσης !

Στηριζόμαστε πάνω σε ιδέες που σύντομα καταρρέουν, αλλά όπως έλεγε και ο Λουίτζι Πιραντέλο «χωρίς μύθους δεν ζει ο άνθρωπος» , εγώ θα πρόσθετα και χωρίς όνειρο !

Περιμένουμε όλοι μας  μια καλύτερη καθημερινότητα,  απλή και καθαρή από υιούς και δυστυχίες, όχι δεν κυνηγάμε χίμαιρες, την ζωή μας κυνηγάμε που μας ξέφυγε σε κάτι δύσκολα και μη αναμενόμενα μονοπάτια. Είναι απρόβλεπτη η ζωή και στην πορεία βιώνουμε καταστάσεις που ούτε στην πιο εφιαλτική φαντασία μας δεν είχαμε σκεφθεί!

Πρώτη φορά στην ιστορία μας παίρνει προτεραιότητα η υγεία έναντι της οικονομίας !

Επειδή ζούμε σε Κράτη με καπιταλιστικά συστήματα αυτό είναι πρωτόφαντο.

Λέτε να άρχισαν να μας υπολογίζουν σαν άτομα ! Αυτή η εξέλιξη είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα ! Ελπίζω να συνεχισθεί και στην μετά κορονοϊό εποχή και ελπίζω ολόψυχα αυτή η εποχή να περάσει γρήγορα !