Διόνυσος,  Απόκριες και  Αριάδνη

Διόνυσος,  Απόκριες και  Αριάδνη

Ο Διόνυσος αγαπούσε  πολύ τις Απόκριες, οι Έλληνες αγαπούσαν πολύ το Διόνυσο και  η Αριάδνη του ενέπνευσε  έναν απίστευτο έρωτα,  σε καμιά περίπτωση αποκριάτικο !

Μα φυσικά ενέχουν έρωτα οι απόκριες, χορό, τραγούδια ειδικά για την περίσταση,   κραιπάλη  μέχρι τελικής πτώσης.

Η νέα θρησκεία του Χριστιανισμού  επιζητεί την μετάνοια ! Αλλά πάντα υπάρχει  ο συγκρητισμός των θρησκειών ! Τα παλιά έθιμα δεν ήταν δυνατόν να καταργηθούν από την μια μέρα στην άλλη, κάποια έθιμα ενσωματώθηκαν στη νέα Θρησκεία κάποια έγιναν αποδεκτά,  για κάποια έγινε μεγάλη προσπάθεια να καταργηθούν χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία !

Οι απόκριες είναι ένα από αυτά τα έθιμα που δεν μπόρεσε να καταργηθεί εξ ολοκλήρου αφού  υπάρχει στην ψυχοσύνθεσή μας σαν Έλληνες,   πήρε θέση από την Εκκλησία  πριν από την Χριστιανική Σαρακοστή,  και κάπου κάνει και η Εκκλησία τα «στραβά μάτια» κάπου ξεσηκώνονται κάποιοι Ιερείς κάπου και εμείς δυσανασχετούμε με τις απαγορεύσεις και νουθεσίες  και πορεύεται ο κόσμος !

Εντάξει ως επί το πλείστον δεν βλέπουμε συχνά κουλουράκια με φαλλικά σύμβολα,   οι μαινάδες έχουν κρυφτεί στα δάση,  ο Διόνυσος όμως πάντα μας γνέφει χαρούμενος και στολισμένος με τσαμπιά από σταφύλια ενώ κρατά  μεγάλη κούπα με άκρατο κρασί στο  χέρι του !

Τώρα  Σάτυροι και Σειληνοί πάντα τον ακολουθούν,  κάποιους βλέπουμε σίγουρα,  κάποιοι παραμένουν αόρατοι .

(Οι Σειληνοί ήταν δαίμονες των ρεόντων υδάτων και της ευφορίας της γης, σύντροφοι του Διόνυσου. Αν και συχνά συγχέονται με τους Σάτυρους, ήταν διαφορετικά πλάσματα. Έμοιαζαν αρκετά με Κένταυρους, έχοντας αυτιά, ουρά και οπλές αλόγου και κατάγονταν από τη Θράκη και τη Φρυγία.

Αρχηγός τους ήταν ο Σειληνός, που είχε διαπαιδαγωγήσει το θεό Διόνυσο και που χρησίμευε σαν μάντης στους ανθρώπους, μόνο όμως αφού αυτοί τον μεθούσαν. Οι Σειληνοί συνήθως διασκέδαζαν το Διόνυσο παίζοντας μουσική και χορεύοντας με τις Μαινάδες, ενώ κατά το μύθο είχαν πολεμήσει μαζί με το Διόνυσο εναντίον των Γιγάντων.)

Ενώ η   Αριάδνη έκλαιγε την εγκατάλειψή  από το Θνητό Θησέα στη Νάξο, εμφανίζεται από το πουθενά  μεγαλοπρεπής ο  Θεός Διόνυσος   με  την ακολουθία του, νέος, ωραίος χαρούμενος, στεφανωμένος με φύλα αμπέλου  και  την ερωτεύεται πάραυτα  και παράφορα – άμα σε θέλει σε θέλει –  και ποτέ δεν είναι αργά για το  …. Καλύτερο, την παίρνει μαζί του και ο Διόνυσος είναι Θεός της χαράς  και του γλεντιού !  Με τον αλλοπρόσαλλο,  μεγαλομανή   Θησέα και την …. Κατάθλιψη του, καμία σχέση !

Η Αριάδνη είναι η βασίλισσα των γυναικών του Διονύσου. Αυτή μόνο είναι άξια να εμφανίζεται στο πλευρό του Θεού και ως μοναδική να μετέχει στην αθανασία μαζί του. Γι’ αυτό φέρει το στέμμα που αργότερα ο Διόνυσος μέσα στην αγκάλη του την  μετέφερε στον ουρανό.

Ονομάζεται ρητώς σύζυγος του Διονύσου (Ησίοδ.Θεογ.948. Ευριπ.Ιππολ.339), και όπως η Σεμέλη ως μητέρα, έτσι κι εκείνη ως αγαπημένη, μπορεί αν και γεννημένη θνητή να μοιρασθεί με τον Θεό την αθανασία. Προς χάριν του, λέει ο Ησίοδος, της έδωσε ο Δίας αιώνια ζωή και νεότητα. Και έτσι οδεύει πάνω στο άρμα του προς τον ουρανό!

Από  τον  καταδικασμένο λοιπόν  έρωτα του Θησέα,  γεννιέται  η Αθανασία  ! Καθόλου άσχημα ! Η Αριάδνη μπορεί για τον θνητό να ήταν … λίγη αλλά για τον Θεό ήταν τα πάντα !   Οι Αρχαίοι μας Πρόγονοι ήταν πραγματικά μεγάλοι ! Μέσα από μύθους, διηγήσεις και παραδόσεις ξεπηδά πάντα η ελπίδα, η προσδοκία,  η χαρά !

Καλό ξεφάντωμα  λοιπόν για όλους, αν και πέφτουν οι απόκριες μέσα στην προεκλογική περίοδο, ίσως όμως διασκεδάσουμε καλύτερα  !