Περιοδικό

Ευτυχισμένα  Χριστούγεννα ???

Γράφει η Χριστίνα  Κάβουρα

Ευτυχισμένα  Χριστούγεννα ???

Περίεργο συναίσθημα αυτό της ευτυχίας ! Υπάρχει αληθινά, ολοκληρωμένη, απόλυτη ? Είναι μόνιμη η ευτυχία  ή εντελώς  παροδική, ή τελικά αποτελείται από στιγμές ?

Μήπως  δεν είμαστε έτοιμοι για την ευτυχία, μήπως την προσδιορίζουμε λάθος, μήπως την αναζητούμε σε λάθος μονοπάτια ?

Κάποτε όταν σπούδαζα Γερμανικά και επεξεργαζόμασταν κάποια άρθρα από το Γερμανικό Σύνταγμα, κάπου μπερδεύτηκα.

Οι Γερμανοί έχουν την ίδια λέξη για την τύχη και την ευτυχία :  «Glück».

Στο άρθρο του συντάγματος διαβάζαμε ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ευτυχία, μόνο που εγώ τα μπέρδεψα, πως ήταν δυνατόν κάθε άνθρωπος να έχει δικαίωμα στην τύχη ? Εντελώς παράλογο.  Η τύχη  είναι πιο ρευστή ακόμα και από την ευτυχία,  δεν έχει κανόνες, δεν καθορίζεται με τα δικά μας δεδομένα, υπάρχει εντελώς …. ανεξέλεγκτη και τιμά κατά βούληση όποιον θέλει.  Τελικά με την ανάλυση κατάλαβα επιτέλους ότι το άρθρο του συντάγματος  εννοούσε την ευτυχία.

Πολύ ανθρώπινο, πολύ σωστό για κάθε έναν από εμάς, για κάθε έναν  από τους ανθρώπους του  πλανήτη το δικαίωμα στην ευτυχία.  Κάπου μπλέκεται όμως και η τύχη στην όλη υπόθεση και καταρρίπτει αυτό το δικαίωμα που τελικά δεν παύει όμως να υπάρχει.  Να απαιτείται από όλους μας !

Μα γιατί πιάνω πάλι την ευτυχία ? Μα  γιατί πάλι μας απασχολεί όλους ενόψει  Χριστουγέννων, μεγάλη γιορτή τα Χριστούγεννα,  οι πιστοί γιορτάζουν την γέννηση του Κυρίου,  όλος ο πλανήτης γιορτάζει μέρες χαρούμενες και στολισμένες, μέρες διακοπών,  μέρες χιονιού, μέρες που οι συνάνθρωποί μας Ευρωπαίοι τρέχουν στα χιονοδρομικά,  το έχουν σαν έθιμο να περάσουν τα Χριστούγεννα  στα βουνά κάνοντας σκι, μέρες γιορτινών τραπεζιών, ιδιαίτερων εδεσμάτων, παραδοσιακών γλυκισμάτων, εποχή του κουραμπιέ και του μελομακάρονου ! Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν και την κατάλληλη ψυχική διάθεση, την χαρά, την ανεμελιά, την ευχαρίστηση της ετοιμασίας.

Θα είναι διαφορετικά αυτά τα Χριστούγεννα λέει η Κυβέρνηση, λένε οι Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις, αυτό το καταλάβαμε, και το Πάσχα ήταν διαφορετικό, και η Γιορτή της Παναγιάς ήταν  διαφορετική  και τα παναγύρια  ήταν απολύτως ξενέρωτα, το καταλάβαμε σίγουρα,  αλλά δύσκολα να το αποδεχτούμε. Έχουμε κουρασθεί  να ζούμε στο …. Περιθώριο της ζωής μας έχουμε ανάγκη την χαρά έστω και τις μικροχαρές της μέρας γιατί  τουλάχιστον όσο με αφορά παρήλθε ο καιρός που πίστευα στην ευτυχία. Εννοώ σε μια «καθαρή»  ευτυχία που δεν θα  «μολύνεται»  από κορονοιούς , οικονομικές κρίσεις,  μεταναστεύσεις,  διακινητές, εκμετάλλευση,  αρρώστιες,  πολέμους,  καθημερινές δυστυχίες.    Προβλήματα που μας αγγίζουν όλους ή θα έπρεπε να μας αγγίζουν, διαβρώνουν την ατομική ευτυχία.

Το σύνθημα για μια καλύτερη Ανθρωπότητα «κανένας πίσω και κανένας κάτω» πρέπει να αποτυπώνεται στην ψυχή μας,   να γίνεται πράξη, να ολοκληρώνεται μέσα από την αγάπη για τον συνάνθρωπο, μέσα από την άρνηση του εγωϊσμού μας.

Ίσως η ειρήνη  θα βοηθούσε καλύτερα στην ψυχολογία μας, θα ήταν ειδικά αυτές τις μέρες μια αληθινή μορφή ευτυχίας :

Δόξα εν υψίστοις  Θεό και επί γης ειρήνη λέει ο Ψαλμωδός,  μακάρι να είχαμε ειρήνη σε όλη την γη  και στις ψυχές μας.

Ανακαλύπτουμε για μια ακόμη φορά ότι η ευτυχία ούτε αγοράζεται ούτε πουλιέται στα παζάρια του κόσμου μας. Κάποιες φορές χαρίζεται άνωθεν όταν μας βρίσκει ικανούς να την αξιολογήσουμε σωστά !

Μεγάλη γιορτή αυτή των Χριστουγέννων, ο κόσμος γιορτάζει την αγάπη και την ειρήνη,  βαθιές έννοιες που για να ολοκληρωθούν χρειάζονται την υπέρβαση ! Δύσκολες οι υπερβάσεις στη ζωή μας, σε καμία περίπτωση όμως ακατόρθωτες !

Νοτιάς 

(Γιώργος Σεφέρης)

Το πέλαγο σμίγει κατά τη δύση μια βουνοσειρά. Ζερβά μας ο νοτιάς φυσάει και μας τρελαίνει, αυτός ο αγέρας που γυμνώνει τα κόκαλα απ’ τη σάρκα. Το σπίτι μας μέσα στα πεύκα και στις χαρουπιές.

Μεγάλα παράθυρα. Μεγάλα τραπέζια για να γράφουμε τα γράμματα που σου γράφουμε τόσους μήνες και τα ρίχνουμε μέσα στον αποχωρισμό για να γεμίσει.

 

Άστρο της αυγής, όταν χαμήλωνες τα μάτια οι ώρες μας ήταν πιο γλυκιές από το λάδι πάνω στην πληγή, πιο πρόσχαρες από το κρύο νερό στον ουρανίσκο, πιο γαλήνιες από τα φτερά του κύκνου. Κρατούσες τη ζωή μας στην παλάμη σου. Ύστερα απ’ το πικρό ψωμί της ξενιτιάς  τη νύχτα αν μείνουμε μπροστά στον άσπρο τοίχο η φωνή σου μας πλησιάζει σαν έλπιση φωτιάς και πάλι αυτός ο αγέρας ακονίζει πάνω στα νεύρα μας ένα ξυράφι.

Σου γράφουμε ο καθένας τα ίδια πράματα και σωπαίνει ο καθένας μπρος στον άλλον κοιτάζοντας, ο καθένας, τον ίδιο κόσμο χωριστά το φως και το σκοτάδι στη βουνοσειρά κι εσένα.

Ποιός θα σηκώσει τη θλίψη τούτη απ’ την καρδιά μας; Χτες βράδυ μια νεροποντή και σήμερα βαραίνει πάλι ο σκεπασμένος ουρανός. Οι στοχασμοί μας σαν τις πευκοβελόνες της χτεσινής νεροποντής στην πόρτα του σπιτιού μας μαζεμένοι κι άχρηστοι θέλουν να χτίσουν έναν πύργο που γκρεμίζει.

Μέσα σε τούτα τα χωριά τ’ αποδεκατισμένα πάνω σ’ αυτό τον κάβο, ξέσκεπο στο νοτιά με τη βουνοσειρά μπροστά μας που σε κρύβει, ποιός θα μας λογαριάσει την απόφαση της λησμονιάς; Ποιός θα δεχτεί την προσφορά μας, στο τέλος αυτό του φθινοπώρου.

 

 

 

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button