Εγώ και ο …. Κλέφτης !

Εγώ και ο …. Κλέφτης !

Της Χριστινας Κάβουρα

Βγήκαν κλέφτες στα βουνά για να κλέψουν άλογα

Κι άλογα δεν βρήκανε, προβατάκια πήρανε

(παλιό νανούρισμα !)

Προφανώς ο «δικός» μου ο κλέφτης δεν βρήκε τίποτα, ούτε καν αρνάκια,  ενδεχομένως δεν πρόλαβε !

Γυρίζω στο σπίτι με το πλοίο ! Ταξιδεύω πάντα από τον Πειραιά με μεγάλα πλοία, δεν με απασχολούν οι ώρες ταξιδιού που είναι περισσότερες, μου αρέσει η θάλασσα, μου αρέσει να ταξιδεύω ανάμεσα σε νησιά και νησάκια, να αγναντεύω όμορφα λιμάνια, να είμαι στη θάλασσα! Παρανοϊκή η αγάπη μου για τη θάλασσα. Φέτος περάσαμε και από τις Οινούσες.

Μαγικές ! λες και κοίταζα μια μεγεθυμένη  γραφική κάρτα έτσι όπως απλωνόταν τα πανέμορφα σπίτια της  στην πλαγιά του λόφου και δίπλα στο γιαλό! Στο βουνό από πάνω ήταν ζωγραφισμένη μάλλον με ασπρισμένες πέτρες μια μεγάλη Ελληνική σημαία !

Και ενώ όλα πήγαιναν καλά, και ενώ είχα βιώσει χαρούμενη   μια πολύχρωμη πανδαισία, στα καλά καθούμενα ξύπνησε το χάος !

Το ήρεμο κούνημα του καραβιού χαρίζει έναν γλυκό ύπνο, και κοιμόμουν βαθειά, αλλά φευ  το κινητό μου μας μετάφερε απότομα σε μια άλλη κατάσταση, δύσκολη !

Η εταιρεία του συναγερμού μου μας ενημέρωνε ότι το σπίτι είχε παραβιαστεί,  τα ραντάρ βιβλιοθήκης και καθιστικού έδιναν σήμα ότι λύκοι είχαν μουτζουρώσει τον ….. ουρανό.

(Η τεράστια βιβλιοθήκη μου είναι για εμένα ένας  πολυσύνθετος και πολυσήμαντος ουρανός )

Ο κλέφτης ή οι κλέφτες ανέβηκαν από το δέντρο του δρόμου στο μπαλκόνι μου και παραβίασαν με λοστό τη βαριά μασίφ σιδεριά του παραθύρου του γραφείου μου, καλυμμένοι πίσω από την οργιαστική βλάστηση των φυτών και των δένδρων !

Η αμεσότητα της Αστυνομίας αποσόβησε τα χειρότερα. Ο ένας από τους κλέφτες , προφανώς αγχωμένος από την έλευση των αστυνομικών, προσπαθώντας να κατέβει από το δένδρο έπεσε από αρκετό ύψος με αποτέλεσμα να σπάσει το χέρι του, την μύτη του και γενικά να τραυματίσει το κεφάλι του. Οι Αστυνομικοί αφού κατάφεραν να πάρουν τα στοιχεία του σε μια γλώσσα παραφθαρμένων ελληνικών, τον μετέφεραν στον Ευαγγελισμό για περίθαλψη των τραυμάτων του !

Δεν μου επιτρέπεται να τον επισκεφτώ στο νοσοκομείο, θα ήθελα όμως  να του πω ότι ο δρόμος που πήρε – νέο παιδί – είναι επικίνδυνος. Είναι καλά τα εύκολα χρήματα με τόσο  μεγάλο τίμημα?  Αξίζουν αυτό το τίμημα?  Προσωπικά δεν του ευχήθηκα τίποτε κακό, του εύχομαι  όμως κάθε φορά που θα αλλάζει ο καιρός και θα αισθάνεται αυτή την αλλαγή στο κόκκαλο του χεριού του, αυτόν τον πόνο του παλιού κατάγματος,  να θυμάται την βλακεία του, να αξιολογεί  σωστά την ελευθερία και την ανεμελιά μιας νόμιμης δουλειάς, μιας δουλειάς που έχει σίγουρα  κόπο,  αλλά δεν έχει κίνδυνο,  φυλακή,  ίσως ακόμα και θάνατο.

Τελικά ανάμεσα στον τζαμά, τον σιδερά και τον τεχνικό του συναγερμού έπρεπε να δώσω και κατάθεση στην Αστυνομία !

Και τι να ευχηθώ σε σας παιδιά, τους είπα αποχωρώντας : να σας ευχηθώ καλές δουλειές ?

Για όνομα του Θεού όχι, μου απάντησαν ενώ γελούσαν ελπίζοντας σε μια μέρα με λιγότερη παραβατικότητα !

Πόσο αδιανόητα πολύ μου λείπει η Λήμνος , που ακόμα – τη μέρα τουλάχιστον- μπορούσαμε και είχαμε ανοιχτές τις πόρτες.