Είμαστε έτοιμοι για μια Ανάσταση?

Είμαστε έτοιμοι για μια Ανάσταση ?

Γράφει η Χριστινα Κάβουρα

Πέρασε και το Πάσχα, περάσαμε από τη Σταύρωση στην Ανάσταση, δεν ξέρω πόσο είμαστε έτοιμοι για την Ανάσταση, όχι μόνο σε θρησκευτικό επίπεδο, μάλλον  στο επίπεδο αυτό δυσκολεύουν τα πράγματα γιατί υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για να κατανοήσουμε την Ανάσταση ! Αλλά και σε άλλα επίπεδα η κατάσταση φαίνεται δύσκολη.

Η προεκλογική περίοδος  ξεκίνησε με τόνους ανεβασμένους, με αλληλοκατηγορίες,  με σχόλια προσβλητικά εκατέρωθεν ακόμη και με δόσεις παράνοιας, που δεν ξέρω μέχρι πόσο θα επιδεινωθούν !

Βεβαίως είναι μια ακόμα προεκλογική περίοδος που δεν διαφέρει και πολύ από προηγούμενες ! Επίσης δεν είμαι ειδική επί του θέματος, ψάχνω όμως με αυτή την ευκαιρία τα βαθύτερα της ψυχής μας !

15ος αιώνας.
Σε μια Σεβίλλη που η Ιερά Εξέταση μεσουρανεί, εμφανίζεται ο Χριστός. Οι άνθρωποι τον αναγνωρίζουν, πηγαίνουν κοντά του, βλέπουν ένα ακόμη θαύμα του. Συλλαμβάνεται, όμως, από έναν γηραιό καρδινάλιο. Στη συνάντησή τους, καταγράφεται από τον Ντοστογιέφσκι ένας μνημειώδης, πύρινος μονόλογος του Ιεροεξεταστή. Στα λόγια του συμπυκνώνονται όλα τα βασικά νοήματα της χριστιανικής κοσμοθεωρίας και όχι μόνο. Πλήθος άλλων λανθασμένων θεωριών και κοσμοθεωριών «συνωστίζονται»  στο κείμενο.
“Ο Μέγας Ιεροεξεταστής”, αν και περιλαμβάνεται στο κύκνειο άσμα του Ντοστογιέφσκι, “Αδερφοί Καραμάζωφ”, θεωρείται από τους μελετητές το σημαντικότερο αυτόνομο κείμενό του. Και όχι άδικα.
Σε αυτό, ο κορυφαίος Ρώσος συγγραφέας ανατέμνει εκπληκτικά την ανθρώπινη προσωπικότητα και θέτει το πάντα επίκαιρο ερώτημα: Εξουσία ή Ελευθερία;

“Ο Ντοστογιέφσκι, μ’ όλο που είναι ένα φιλοσοφικό πνεύμα, ωστόσο στον Μέγα Ιεροεξεταστή αισθάνεται και γράφει σαν Ορθόδοξος που ξέρει καλά ποιος είναι ο αληθινός Χριστός και η διδασκαλία του”. (Φώτης Κόντογλου).

Αντίθετα προσωπικά  βλέπω έναν απελπισμένο μηδενισμό από την πλευρά του μεγάλου Ιεροεξεταστή  που παραπέμπει  ότι η  ‘’δημοκρατία’’ των καιρών μας προσανατολίζεται παντού προς την ίδια κατεύθυνση: στο  μοίρασμα του κόσμου από τους ισχυρούς και την αλλοτρίωση με το μέσο της καλοπέρασης.

Μια φανταστική ιστορία  όπου ο Ιεροεξεταστής σαν άλλος Νίτσε περιφρονεί και οικτίρει την ανθρώπινη αδυναμία. Φορτώνοντας λοιπόν το ποίμνιο με αλυσίδες και δίνοντάς του τον άρτον τον επιούσιον, ο ιερέας επωμίζεται το φορτίο της ελευθερίας, υπερβολικά βαρύ για να το αφήσει στο πλήθος των πιστών !!!

Γιατί ήρθες λοιπόν να μας ενοχλήσεις, λέει στον Χριστό ? Εμείς διορθώσαμε το έργο Σου και το θεμελιώσαμε στο θαύμα, στο μυστήριο και στο κύρος !

«Η ελευθερία και το γνήσιο ψωμί ούτε κατά διάνοια δεν είναι δυνατό να επαρκέσουν για όλους, γιατί ποτέ, ποτέ τους δεν θα το καταφέρουν να τα μοιράσουν μεταξύ τους»  Αυτά τα λόγια του Ιεροεξεταστή κάτι μας λένε, το ίδιο μάλλον εδώ και χιλιάδες χρόνια, ότι δεν θα καταφέρουμε ποτέ να τα βρούμε μεταξύ μας εμείς οι άνθρωποι.

Έτσι ο Ιεροεξεταστής διατάζει να συλλάβουν τον Υιό του Ανθρώπου και τον καταδικάζει να πεθάνει στην πυρά !  Λύση αναμενόμενη αλλά τρομακτική που μας βάζει σε σκέψεις !

Πόσο είμαστε διατεθειμένοι μπροστά στην καλοπέρασή μας να κάνουμε εκπτώσεις στις αξίες μας, σε ότι μας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο,  να διαλύσουμε τον πλανήτη αρκεί κάποιοι  να  περνάνε καλά, καλύτερα από τους άλλους,  που τελικά δεν μας αφορά και τόσο, δεν είναι δικό μας πρόβλημα  που θαλασσοπνίγονται  ψάχνοντας  – έτσι που κατάντησε ο κόσμος μας – την ουτοπία!