Λήμνος

ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ.. Παρασκευη 2/8 , 21.00

ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ.. Παρασκευη 2/8 , 21.00
ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΜΟΥ
Της Ρούλας Σαμαϊλίδου
Η γνωριμία μου με την εξαιρετική συγγραφέα δεν μετρά πολλά χρόνια αναγνωστικής εμπειρίας των έργων της. Τρία όμως δικά της βιβλία ήταν αρκετά για να με κερδίσει η αφήγηση και το γλαφυρό ύφος της γραφής της. Περίμενα από καιρό το νέο της βιβλίο, γιατί ο τίτλος από μόνος του με κέντριζε ότι θα διαβάσω ένα ακόμα αξιόλογο πόνημά της.
Η χαρισματική Ρούλα, εκτός από το μετερίζι της επαγγελματικής της καταξίωσης, έχει στραφεί επάξια στη συγγραφή και στη λογοτεχνία, χωρίς ίσως και η ίδια να το έχει συνειδητοποιήσει εξαρχής πόσο επιτυχημένη θα ήταν αυτή η στροφή της και πόση ανταπόκριση και αγάπη θα απολάμβανε από τους αναγνώστες της.
Πέρασα υπέροχες βραδιές με τον «Τούρκο» της, ξενύχτησα γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω την ανάγνωση και γευόμουν πρόταση-πρόταση και σελίδα-σελίδα μια μαγευτική αφήγηση από αλλοτινές εποχές, με ένα καταπληκτικό χτίσιμο χαρακτήρων!
Συγκίνηση, νοσταλγία, λυρισμός, ποιητική αύρα, καταιγισμός στις αισθήσεις με ανάμικτα συναισθήματα, μια γραφή που με αγάπη και μόχθο εκφράζει σπάταλα, αυτά που πρώτα η ίδια η συγγραφέας αισθάνεται μέσα της και ύστερα τα μοιράζει στους αναγνώστες της, με μια αχλή ονείρου!
Σ’ αυτό το μυθιστόρημά της ανεβάζει στροφές και σηματοδοτεί μια πολύπλευρη δυναμική στις επιλογές της, γιατί σ’ αυτές ακριβώς τις επιλογές ελλοχεύει το ταλέντο που της επιτρέπει να δοκιμάσει τις δυνατότητες και τις αντοχές της!
Λάτρεψα όλους του ήρωές της. Τη συνύπαρξη Ρωμιών και Τούρκων κόντρα στις πολιτικές σκοπιμότητες και τις θρησκευτικές και γλωσσικές διαφορές των δύο λαών. Με συγκίνησε ο παππούς Μεχμέτ, η γιαγιά Αϊφέρ, η Ντιλέκ, οι αδελφές Χαριτίνη και Ευθαλία και πάνω απ’ όλους ο Τούρκος γιατρός ο Τζεμάλ, αθεράπευτα ερωτευμένος με την Ελένη: «… ο έρωτας και η υγεία δεν έχουν πατρίδα, δεν έχουν χρώμα, δεν έχουν σύνορα…» Αλλά και ο στρατιώτης Μενέλαος, μπλεγμένος και αυτός στα δίχτυα του έρωτα με την όμορφη Τουρκοπούλα: «… ευλογίες σε όσους μπορεί να καίγονται στο βωμό της αγάπης…» Ποίηση Μισρί!
Με συγκλόνισε η αφήγηση του Μενέλαου μέσα στη δίνη του πολέμου: «…υπάρχει όπου γης ευτυχία, αν υπάρχει αγάπη, γιατί αυτή κάνει τα πράγματα πιο σημαντικά και δίνει αληθινό νόημα στη διαδρομή μας…»
Αλλά η κορύφωση έρχεται στο τέλος. Χρησιμοποιώντας κινηματογραφικούς όρους θα παρομοίαζα με σεκάνς ταινίας τις τελευταίες δραματικές σκηνές στη γενέθλιο γη της δημιουργού, την όμορφη Λήμνο.
Δεν θα συνεχίσω αποκαλύπτοντας την όλη πλοκή, που στερεί από τον αναγνώστη την μαγεία της απευθείας ανάγνωσης και διείσδυσης στα όσα διαδραματίζονται. Η σιωπή είναι μια άποψη, μια σχολή. Αυτά που αισθάνεσαι και απολαμβάνεις σε ένα υπέροχο κείμενο, δεν γράφονται απαραίτητα με μολύβι ή πένα, μπορούν όμως να γραφτούν στην ψυχή ανεξίτηλα!
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη Ρούλα Σαμαϊλίδου-Βάκου γι’ αυτές τις θαυμάσιες ώρες αναγνωστικής απομόνωσης και απομάκρυνσης από τα καθημερινά και τετριμμένα που μας ταλανίζουν!
Ευτυχώς που υπάρχει η Λογοτεχνία στη ζωή μας και οι χαρές που μας προσφέρει κάνει τον χρόνο να κυλάει ερήμην μας, αφήνοντας και μια γλυκόπικρη γεύση ότι μια ζωή δεν είναι αρκετή για να την χορτάσει κανείς!
 
Λία Μίλτου
Αναγνώστρια
Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button