Φύλακας του αδελφού

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Παλιά οι οικογένειες είχαν πολλά παιδιά για να βοηθούν στις γεωργικές δουλειές. Τα ρούχα των μεγαλύτερων τα φορούσαν διαδοχικά και τα μικρότερα καθώς μεγάλωναν και ο μεγάλος αδελφός ήταν “προστάτης”. Δεν παντρευόταν πριν από τις αδελφές και στο στρατό υπηρετούσε μειωμένη θητεία. Γενικά, υπήρχε αγάπη και αλληλεγγύη.

Αυτήν την αγάπη δίδαξε ο Χριστός, όχι μόνο για τα βιολογικά μας αδέλφια στην οικογένεια, ούτε μόνο για τα “πνευματικά” στην ίδια εκκλησία. Είπε ξεκάθαρα να αγαπάμε και τους εχθρούς μας. Εμείς όμως ούτε το κάνουμε, ούτε μετανιώνουμε.

Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», δηλαδή ότι δεν είναι έξυπνος αυτός που επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις πώς σκοτώνονται και σκοτώνουν στον πόλεμο. Ακούμε ότι “Προσήχθη στον ανακριτή αλλά αρνείται τις κατηγορίες”, “μόλις αποφυλακίστηκε ξαναέκανε την ίδια παρανομία”.

Από την εποχή του Αδάμ και της Εύας όλοι κάνουμε λάθη, παρανομίες και αμαρτίες, αλλά. δεν το παραδεχόμαστε. Ρίχνουμε το φταίξιμο σε κάποιον άλλον η σε κάτι άλλο. Κι οι δικηγόροι ψάχνουν να μάς βρουν ελαφρυντικά, “πρότερο έντιμο βίο, μεταμέλεια, με αναστολή” κλπ. 

Όσοι θυμόμαστε τι γράφει στην αρχή η Βίβλος, ξέρουμε τι έγινε με τους προγόνους μας πρωτόπλαστους που αμάρτησαν. Ο Αδάμ είπε ότι παρασύρθηκε από την Εύα, αυτή δικαιολογήθηκε ότι την εξαπάτησε το φίδι, κι αργότερα ο Κάιν όταν σκότωσε τον αδελφό του είπε ότι δεν έφταιγε κι ότι δεν είναι φύλακας και προστάτης του αδελφού του.

Το κακό είναι ότι τα λάθη και οι αμαρτίες αργά ή γρήγορα πληρώνονται. Το Σύμβολο της Πίστης που λέμε σαν καλοί χριστιανοί όσοι πάμε στην εκκλησία, λέει ξεκάθαρα ότι μάς περιμένει δικαστήριο, με δικαστή τον ίδιο τον Χριστό, “Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς…”. Και δεν θα μάς σώσει ούτε ο τυχόν πρότερος επιφανειακός έντιμος βίος, αν πάμε στην εκκλησία, αν κάνουμε το σταυρό μας και γενικά τα τυχόν καλά μας έργα – όπως το ξεκαθάρισε κι ο Χριστός στον πλούσιο νέο που τηρούσε τον νόμο και έκανε καλές πράξεις. Μόνο αν μετανοήσουμε ειλικρινά και ζητήσουμε συγχώρηση. Όπως έκανε ο άσωτος υιός, κι όπως έκανε ο ένας απ’ τους δύο ληστές που σταυρώθηκαν μαζί με τον Χριστό. Αυτό είπε ξεκάθαρα ο Χριστός στον Νικόδημο, ότι δηλαδή πρέπει να αναγεννηθεί. Η σωτηρία και η χάρη που δίνει ο θεός είναι μεν διαθέσιμη δωρεάν  για όλους, αλλά δεν την παίρνουν όλοι. Μόνο όσοι μετανοούν βαθιά, ειλικρινά, και στο εξής κάνουν αυτό που είπε ο Χριστός στον θεραπευμένο, “Πήγαινε, και μην αμαρτάνεις πλέον”. Τότε μόνο θα βλέπουμε τους άλλους, ακόμα και τους εχθρούς μας, σαν αδελφούς.