Για τα γεράματα μου

Για τα γεράματα μου

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Τα μυρμήγκια και τα τζιτζίκια είναι τα πιο χαρακτηριστικά έντομα του καλοκαιριού. Και τα πιο αντίθετα. Τα μυρμήγκια συνέχεια αποταμιεύουν ενώ τα τζιτζίκια συνέχεια τεμπελιάζουν και τραγουδάνε. Το πιο σωστό, βέβαια, είναι κάπου στη μέση.

Είχα έναν φίλο, πέθανε πρόσφατα σε μεγάλη ηλικία, θεός σχωρέστον. Είχε λεφτά και μάζευε συνέχεια, αλλά δεν ξόδευε και ζούσε με μεγάλες στερήσεις. “Τα κρατάω για τα γεράματα μου” έλεγε κάθε φορά που τον συμβούλευα να ξοδέψει επειδή τελικά ήρθαν τα γεράματα.

Μου θυμίζει το τραγουδάκι Ο ΜΠΑΤΙΡΗΣ Ο ΛΟΥΚΑΣ με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση:

«Όταν πεθάνω σ’ ένα γλέντι μια βραδιά
να μην κλάψετε μα τραγούδια να μου πείτε
και στο σταυρό μου να μου γράψετε παιδιά,
ένας μπατίρης ευτυχής ενθάδε κείται.

Γι’ αυτό γλεντήστε μες στον ψεύτικο ντουνιά
μη σας σκλαβώνει η κακία και το χρήμα
και να θυμάστε την κουβέντα του Λουκά
πως ούτε φράγκο δε θα πάρετε στο μνήμα

Ενθάδε κείται ο μπατίρης ο Λουκάς
που είπε τούτη την κουβέντα τη μεγάλη
πως τα λεφτά σου όσο ζεις αν δεν τα φας
όταν πεθάνεις θα στα φάνε κάποιοι άλλοι».