Απόψεις

Για το αείμνηστο Λευτέρη Αμπελώμο!

 

Γράφτηκε (το παρακατω Κειμενο)  απο τον Χρήστο Κακαρνιά, για τον αείμνηστο Λευτέρη Αμπελώμο (φωτογραφία) (Ακτιβιστή Οικολόγο) , την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος, 5/6/21

 

Γράμμα στο Λευτέρη

Σήμερα, Λευτέρη, εδώ στη Γη, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

Εσύ γιατί λείπεις?

Αν ήσουν θα κάναμε αυτό τον περίπατο, που λέγαμε, στις όχθες του Μεγάλου Ρυακιού της «Μητρόπολης».

Τώρα δε μπορώ να σε ακολουθήσω, καθώς ανεβοκατεβαίνεις πετώντας στη διαδρομή Άγιος Δημήτρης-Κουρούνι-Κοντοβράκι-Μητρόπολη…..

Πετάς ψηλά και δεν βλέπεις ότι δεν τρέχει πια νερό το Ρυάκι. Μόνο κάτι μαύρες λίμνες υπάρχουν για να κάνουν λασπόλουτρα, εκείνες οι τόσο ανθεκτικές νεροχελώνες, που απορούσες πώς επιβιώνουν ακόμα. Ψηλότερα κάπως, ρέει ακόμα το νερό σε κάποια σημεία και πάλι χάνεται….

Τα χελιδόνια έχτισαν καινούργια φωλιά στο νάρθηκα της Παναγιάς αλλά επειδή δεν κόλλησε καλά η μαυρόλασπη, που πήραν απ’ το ρυάκι, η φωλιά τους χάλασε. Κακός οιωνός φαίνεται ότι ήταν. Και το πουλί που πέθανε στο ρυάκι τον Απρίλη, προμηνούσε άραγε το δικό σου θάνατο?

Μη λυπάσαι, γιατί τα χελιδόνια ανακάτεψαν τη μαυρόλασπη με άχυρα και ξανάχτισαν τη φωλιά τους. Και ένα νεροπούλι, ίδιο σαν κι αυτό που πέθανε, έρχεται κάθε μέρα και τσαλαβουτάει στο νερό. Μπορεί να είναι το ταίρι του….

Δεν προλάβαμε να περπατήσουμε μαζί στο ανάχωμα του Ρυακιού, να καμαρώσεις τα 89 δασικά δέντρα και τις 113 πικροδάφνες, που φύτεψε ο Αγοραστός, για να απορρυπανθεί το ποτάμι και να δημιουργηθεί ένα όμορφο και καθαρό περιβαλλοντικό, παρόχθιο πάρκο. Μόνο ο Αγοραστός άκουσε την κραυγή της ψυχής σου, όταν ήρθες και βιντεοσκόπησες τον καταρράκτη. Κι εσύ νόμιζες ότι «βοούσες εν τη ερήμω».

Αυτή σου η απογοήτευση, ήταν η αιτία να ανηφορήσεις, πετώντας πάνω από τα αμπέλια και τις ελιές σου, πάνω από τους μπαξέδες της Αγια-Βαρβάρας, πάνω από τις πικροδάφνες, τις λιγαριές, τις ιτιές και τις λεύκες του ποταμού, που κατεβαίνει από τον Άγιο Δημήτρη? Κατεβαίνοντας συναντά το Σβερδιανό κι οι δυο μαζί τον Ατσικιώτικο και μετά τον Καρπασινό, για να βουτήξουν και τα τέσσερα αυτά αδέρφια, που Μάνα τους έχουν τη Μητρόπολη, στη θάλασσα του Μούδρου.

Απόψε θα είσαι στη Μητρόπολη, να παίζεις στο Παραμύθι του Γάμου, ως συμπέθερος? Η εξέδρα είναι στη θέση της κι η Παναγιά στο εικόνισμά της.

Όταν θα παίζουν οι Μαυράκηδες τα όργανα, χόρεψε στην αυλή Της, τον κιαχαγιάδικο και το πάτ’μα. Η φορεσιά του κιαχαγιά είναι κρεμασμένη σε μια μαρμαροκολώνα, στο νάρθηκα.

Αύριο πιες μόνος σου τον καφέ στην πλατεία της Ατσικής. Εγώ στις 5 θα είμαι στον Αγιο-Δημήτρη για…κάποιο φίλο.

Θα ξαναπιούμε καφέ όταν καταφέρεις να καθαρίσεις το νερό του πηγαδιού της Αμπάρας, για να μπορεί να πίνει νερό ο Γιώργος απ’ το χωριό σου και να μην τον πονεί η κοιλιά του.

Τότε θα σε κεράσω και ρακί, με τυρί κατσικίσιο.

Κάθε πρωί θα σε βρίσκω στη διάβαση του ποταμού, θα σου λέω καλημέρα και θα μου λες πόσο καθάρισαν τα νερά και πόσα βατραχάκια άρχισαν να τραγουδάνε και τότε θα χορεύεις χαρούμενος, στ’ αναχώματα, ντυμένος κιαχαγιάς περήφανος, ρεϊζντεριανός γενναίος……

 

 

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button