Γιατί αυτή είναι η μαγεία των παιχνιδιών…
Γιατί αυτή είναι η μαγεία των παιχνιδιών…
Οι αρχαιολόγοι μοιάζουν λίγο με τους ερευνητές παραμυθιών. Ψάχνουν στο χώρο
και το χρόνο χαμένα ίχνη, χαμένες μνήμες, ξεχασμένες ζωές. Ακολουθούν πολλές φορές το μύθο και ανακαλύπτουν λησμονημένους τόπους. Έτσι, παλιά παραμύθια για λαμπερές πολιτείες ή μακρινές εκστρατείες αποκτούν πραγματική υπόσταση. Τι γίνεται όμως όταν οι αρχαιολόγοι εκτός από το να ψάχνουν τα παραμύθια, ακολουθώντας ένα δικό τους μύθο φτιάχνουν τα δικά τους παραμύθια;
Το Χρήστο Μπουλώτη τον πρωτογνώρισα μέσα από τα παιδιά μου. Κοιμηθήκαμε μαζί τα βράδια στο νησί. Συγκινηθήκαμε με το Άγαλμα που Κρύωνε, γνωρίσαμε τον Κύριο Αύριο Βράδυ, ταξιδέψαμε με το Κορίτσι που φτερουγίζει στον Κεραμεικό, πήγαμε με τον Πινόκιο στην Αθήνα. Τα παιδιά συμμετείχαν σε θεατρικό παιχνίδι με την Επανάσταση των Παιχνιδιών που το έπαιξαν θεατρικά στην έξοχη αυλή του παλιού Γυμνασίου στη Μύρινα και στον ίδιο χώρο της μικρής πίσω αυλής συνταξιδέψαμε θεατρικά μια καλοκαιρινή νύχτα, ανάμεσα σε μυρωδιές και θύμησες, με την Παράξενη Αγάπη του Αλόγου και της Λεύκας. Ο Χρήστος λοιπόν είχε ήδη γίνει κομμάτι των κοινών αναμνήσεών μας, των δικών μας παραμυθιών.
Όταν τον γνώρισα από κοντά, τον ήξερα ήδη! Αλλά τότε ήρθα σε επαφή με την πραγματικότητα των παραμυθιών κατάλαβα ότι η Επανάσταση των Παιχνιδιών ήταν κομμάτι του. Η πλοκή, ο μύθος και η πραγματικότητά του γίνονταν Ένα. Ο παραμυθάς, ο αρχαιολόγος, ο συλλέκτης, ο άνθρωπος των γραμμάτων και το παιδί στο Κάστρο, συνυπήρχαν εκεί μαζί μας, μέσα του.
Η επαφή μου με την υπό δημιουργία μόνιμη έκθεση της Συλλογής παιχνιδιών, ένα έργο ζωής για τον ίδιο, με έβαλε στη χορεία ενός κύκλου ανθρώπων, που ήδη μιλούσαν εγκωμιαστικά. και αθόρυβα προσπαθούσαν να συμβάλλουν στην πραγματοποίηση του ονείρου του.
Η ιδέα να δημιουργηθεί ένας κύκλος Φίλων της Συλλογής γεννήθηκε έτσι απλά και πολύ φυσικά κατά τη διάρκεια ανάλογων συζητήσεων κάτω από το Κάστρο, δίπλα στη θάλασσα. Φίλοι μεταξύ μας, φίλοι με το Χρήστο, φίλοι των παραμυθιών και των παιχνιδιών, φίλοι με τη Λήμνο. Πολύ φυσικά ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι. Μιά παρέα! Και σαν παρέα συνεχίζουμε. Συμμετέχοντας στη μέθεξη του ταξιδιού στο χώρο και το χρόνο.
Γιατί μήπως αυτό δεν είναι το παιχνίδι; Ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο. Για τα παιδιά ένα ταξίδι στη χαρά. Για τους μεγαλύτερους ένα ταξίδι στη μνήμη. Άλλωστε όλοι παιδιά είμαστε. Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστέ, γέρος Ἕλλην οὐκ ἐστίν, λέει ο Αιγύπτιος ιερέας στο Σόλωνα.
Και σαν παιδιά χανόμαστε μέσα στη μαγεία των παιχνιδιών του Χρήστου. Και σαν μεγάλοι ταξιδεύουμε στις μνήμες των παιδικών μας χρόνων. Γιατί για μένα αυτό είναι η Συλλογή του Χρήστου. Όχι ένα Μουσείο, μιά έκθεση, που την βλέπεις, προσπερνάς και φεύγεις. Αλλά ένα ταξίδι. Αφήνεσαι και σε πηγαίνει, όπου η ψυχή σου σε αφήνει να πας. Μερικές φορές και ακόμη παραπέρα. Αυτό το ταξίδι όμως μπορεί και να μην είναι μοναχικό. Μπορεί να το κάνεις μαζί με φίλους. Άλλωστε τα ομαδικά παιχνίδια είναι αυτά που πιο έντονα χαράχτηκαν στις μνήμες μας.
Αυτό το ομαδικό παιχνίδι, αυτό το ομαδικό ταξίδι, ελπίζω να είναι το δικό μας φιλικό αντίδωρο στο δώρο του Χρήστου. Με ευκαιρία τη Συλλογή, και ενισχύοντας τη Συλλογή, χρησιμοποιώντας την ως εφαλτήριο, να συμβάλλουμε στη δημιουργία κοινών δράσεων που θα την πλαισιώσουν πολιτιστικά και θα την αναδείξουν περισσότερο.
Ελπίζω ότι σε αυτό το ενδιαφέρον ταξίδι θα μπορέσουμε να γίνουμε τόσοι φίλοι που το καράβι να μη μας χωράει. Αλλά τι λέω, σε παραμύθι είμαστε! Και στα παραμύθια και τα καράβια μπορούν να γίνουν τόσο μεγάλα που να τους χωρέσουν όλους, και οι άνθρωποι πολύ μικροί για να χωράνε παντού.
Γιατί αυτή είναι η μαγεία των παραμυθιών και αυτή είναι η μαγεία των παιχνιδιών. Το ταξίδι….
Μύρινα Λήμνου, Πρωτοχρονιά 2021
Κώστας Κατσιγιαννόπουλος
Ψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής
Πρόεδρος Φίλων Παιδικού Παιχνιδιού & Βιβλίου Λήμνου