Περιοδικό

Η Επανάσταση

Η Επανάσταση

Της Χριστίνας Κάβουρα

Οι γιορτές για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση λόγω κορονοϊού πήραν άλλη μορφή ! Πολλές οι διαδικτυακές διαλέξεις για την Επανάσταση, πολλές οι λεπτομέρειες του αγώνα, κάποια πράγματα δεν τα διδαχτήκαμε ποτέ στο σχολείο, μάλλον το βιβλίο μας της Ιστορίας είχε επικεντρωθεί σε ηρωϊκές μάχες, κάποιες ήττες, στους ήρωες !

Σίγουρα οι ήρωες έκαναν την υπέρβαση, ξεπέρασαν το γήϊνο καλούπι τους, μπήκαν μπροστά έτοιμοι για την όποια θυσία. Πίσω από το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος υπάρχουν οι ήρωες.

Πολλά είχα διαβάσει αποσπασματικά,  κάποιες λεπτομέρειες δεν τις ήξερα, και τώρα που τις μαθαίνω δεν είμαι βέβαια χαρούμενη !

Οι λέξεις τρομάζουν, είναι δυνατές, κουβαλούν ιστορία,  κάποιες κρύβουν μέσα τους νοήματα που ούτε καν εκφέρονται,  απαιτεί  τόλμη  η αναφορά τους !

Ναι με τρομάζει ο εμφύλιος  στον οποίον  βρέθηκαν την ώρα που γινόμασταν κράτος !

Ο καθηγητής μου ο κ. Διαματάρης κάθε φορά στην επέτειο της 25ης Μαρτίου με έβαζε να πω το ποίημα του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού  «η Διχόνοια».  Είπα την διχόνοια τότες πολλές φορές που μου προκαλούσε πια  αυτή η λέξη αηδία !

Διαβάζοντας τον λόγο του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα για τους νέους, ξαναβρήκα τη λέξη,  αυτή ακριβώς τη λέξη χρησιμοποίησε:  Αν δεν υπήρχε η διχόνοια παιδιά μου, με την ορμή που είχαμε όταν ξεκίνησε η Επανάσταση θα παίρναμε την Κωνσταντινούπολη !  Αυτά είναι τα λόγια ενός μεγάλου Στρατηγού που αν δεν υπήρχε δεν θα υπήρχε σίγουρα και επανάσταση και κράτος μετέπειτα.

Τι να πω, ότι μετά την δολοφονία του Καποδίστρια αποκτήσαμε  ξένους «φορετούς»  βασιλιάδες, ότι με τους φορετούς βασιλιάδες χάσαμε την Ιωνία ?  Ότι αν είχαμε λάβει μέρος στην μάχη της Καλλίπολης θα παίρναμε την Κωνσταντινούπολη το 1918?  Ας μην ξεχνάμε ότι η Κωνσταντινούπολη είχε ελευθερωθεί το 1918.

Ας μην πω τίποτα γιατί η Ιστορία πονά όσα χρόνια και να περάσουν!

Είμαστε ικανοί για τα μεγάλα, είμαστε ικανοί και για μικρότητες.

Είναι στον χαρακτήρα μας ! Δεν αλλάξαμε στην πορεία των χιλιάδων ετών που ζούμε εδώ !

Να θυμόμαστε  όμως ότι εμείς ήμασταν πάντα εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο,  και θα μείνουμε εδώ.

Προσπαθώ να βάλω την ιστορία μας σε κάποια σειρά στο μυαλό μου, να συνδέσω γεγονότα, να μας καταλάβω ! Κάποιες φορές αυτές οι αναδρομές με τρομάζουν, αλλά αυτοί είμαστε εμείς οι Έλληνες, η λέξη Δημοκρατία γεννήθηκε εδώ όπως και ο Πολιτισμός.

Είμαστε  ικανοί για μεγάλες, τεράστιες  νίκες αλλά και ήττες.

Τον νικητή του Μαραθώνα, τεράστιο επίτευγμα, τον Μιλτιάδη τον κατηγόρησαν οι Αθηναίοι για προδοσία, του επέβαλαν πρόστιμο 50 ταλάντων, ποσό τερατώδες, που δεν μπορούσε να πληρώσει, είχε τραυματισθεί και στο πόδι, έπαθε γάγγραινα και πέθανε στην φυλακή.  Και δεν τελειώνουμε εδώ, το πρόστιμο έπρεπε οπωσδήποτε  να πληρωθεί  και αφού δεν μπορούσε να πληρωθεί ο  γιός του ο Κίμωνας  δεν μπορούσε να    μετέχει στα κοινά, μεγάλη τιμωρία για έναν Αθηναίο πολίτη.  Την κατάσταση αναγκάσθηκε να σώσει η αδελφή του Ελπινίκη,  η πιο ωραία κοπέλα των Αθηνών.  Ο Καλλίας λοιπόν, ο πιο πλούσιος Αθηναίος της εποχής την ζήτησε σε γάμο. Η Ελπινίκη δέχθηκε με τον όρο να πληρώσει ο γαμπρός το πρόστιμο. Ο Καλλίας το πλήρωσε  και ο Κίμωνας έγινε αργότερα στρατηγός. Η Ιστορία δεν μας λέει πολλά για τον Καλλία  και εγώ δεν ξέρω πολλά, ώστε να εικάσουμε  για το πόσο βάραινε η θυσία της Ελπινίκης.

Γυρίζω πίσω στην Επανάσταση. Ας θυμηθούμε τις μεγάλες στιγμές της, ας θυμηθούμε τους ήρωες, ας λησμονήσουμε για μια ακόμα φορά  τις δύσκολες σελίδες που  αμαυρώνουν την Ιστορία.

Ο Κολοκοτρώνης, στρατηγική ιδιοφυία, άνθρωπος μπροστά από την εποχή του, περπατάει μαζί με τον γιό του τον Γενναίο στην Αθήνα, η νέα πρωτεύουσα του νεόδμητου κράτους.

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο σπίτι της Ελλάδος ορέ ? Τον ρωτάει.

– Ε,  τα ανάκτορα πατέρα, απαντά !

-Το μεγαλύτερο σπίτι της Ελλάδος ορέ είναι το Πανεπιστήμιο και αυτό το σπίτι θα φάει το άλλο !

(Σημείωση :Οι Γάλλοι μπήκαν στην Πόλη στις 12 Νοεμβρίου 1918, οι Άγγλοι στις 13 Νοεμβρίου του 1918 και οι Ιταλοί στις 7 Φεβρουαρίου 1919. Αυτή η κατάσταση προηγήθηκε της Συνθήκης Σεβρών που ήρθε να την ενισχύσει. Αυτή η λεγόμενη Κατοχή της Κωνσταντινούπολης άρχισε θεσμικά στις 13 Νοεμβρίου 1918 και τελείωσε στις 4 Οκτωβρίου 1923. Έτσι είχε διάρκεια πέντε χρόνια. Στην ουσία για τους Άγγλους και τους Γάλλους αποτελεί το όραμα της εκστρατείας της Καλλίπολης του 1915. Και αυτή έγινε χωρίς την παρέμβαση της Ελλάδας τότε.)

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button