Η φροντίδα των Σχολικών Κήπων και πως γινοταν καποτε του 6ταξιου Γυμνασίου

Τότε που όλοι οι μαθητές έμεναν στη Μύρινα νοικιάζοντας κάποιο δωμάτιο, η περιποίηση του κήπου του Γυμνασίου μας ήταν υπόθεση δική μας των μαθητών δεν ήταν κάτι ξεχωριστό, ήταν μέσα στα σχολικά μας καθήκοντα και χαρές με την επίβλεψη και συντονισμό κάποιου καθηγητή μας. Στις μέρες μας δεκαετία 1960 υπεύθυνος καθηγητής μας ήταν ο Χαράλαμπος Παντελαρούδης.

Όλος ο κήπος ήταν χωρισμένος σε ωραίου σχήματος παρτέρια περιτριγυρισμένα με αειθαλής χαμηλούς θάμους όλα με τον ίδιο θάμνο ομοιόμορφα. Οι μαθητές/ τριες όλων των τάξεων είμασταν χωρισμένοι σε ομάδες. Σε κάθε ομάδα συμμετείχαν όλων των τάξεων μαθητές/τριες. Αλλος έσκαβε άλλος φύτευε, άλλοι κουβαλούσαν νερό με τους κουβάδες  για πότισμα από τα πηγάδια που ήταν στη θέση που σήμερα είναι κτισμένο το “νέο” κτίριο του Γυμνασίου.

Δεν υπήρχαν τότε ούτε τα έτοιμα φυτά που σήμερα αγοράζουμε, ούτε τα λάστιχα για πότισμα. Τα λουλούδια που φυτεύαμε στα παρτέρια του κήπου μας τα ζητούσαμε από τους νοικοκυραίους ή τα κλέβαμε γιατί υπήρχε η προκατάληψη και έλεγαν οτι για να “πιάσει” ένα φυτό πρέπει να το κλέψεις. Οι ομάδες συναγωνιζόμασταν ποιά θα έχει το ωραιότερο παρτέρι και σε τακτικές μέρες της εβδομάδας μας ειδοποιούσε ο καθηγητής μας οτι την τάδε μέρα έχουμε κήπο και με την επίβλεψή του δουλεύαμε τα απογεύματα φροντίζοντας το παρτέρι μας.

Εχει περάσει πάνω από μισός αιώνας από τότε και ακόμη θυμάμαι ποιό ήταν το παρτέρι της ομάδας μου.

Οι περισσότεροι μαθητές από τα χωριά ήξεραν να δουλεύουν τη γη αφού τα καλοκαίρια βοηθούσαν τους γονείς τους στις καλλιέργειες.

Αγαπούσαμε αυτό που δημιουργούσαμε και το σεβόμασταν, δεν το θεωρούσαμε αγκαρία αλλά ευχάριστη απασχόληση. Συνεργασία και εξοικείωση μικρών και μεγαλύτερων μαθητών, πολλά μας οφέλησε η εργασία μας στον κήπο.