Η γοητεία του κρυμμένου θησαυρού στη Λήμνο

Η γοητεία του κρυμμένου θησαυρού στη Λήμνο

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Έχει άραγε στη Λήμνο κρυμμένους θησαυρούς;

Σήμερα δεν ακούγεται κάτι τέτοιο, αλλά παλιότερα, τη δεκαετία του 1980-90, πολλά είχαν ακουστεί για “κάποιον Εβραίο, ο οποίος στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έκρυψε έναν θησαυρό στον Πέτασσο, το απόκρημνο ακρωτήρι έξω από τη Μύρινα”. Ένα άλλο σημείο με κρυμμένο θησαυρό, κοντά στον Πέτασσο, ήταν και τα βράχια της Αγίας Βαρβάρας στα Ελβετικά.

Ακόμα και σήμερα πολλοί δεν μπορούν να εξηγήσουν ορισμένες ασυνήθιστες αγορές χωραφιών που έγιναν κατά καιρούς, όπως π.χ. κοντά στον Κότσινα και άλλες άγονες και απόμερες τοποθεσίες.

Η αναζήτηση χαμένων θησαυρών φαίνεται να είναι ένα από τα αγαπημένα σπορ στη χώρα μας για αρκετούς συμπολίτες μας. Χρυσές λίρες, πλάκες χρυσού, αμύθητοι θησαυροί, ιστορικά κειμήλια, χάρτες, θρύλοι. Πολλοί άνθρωποι ζουν στον πυρετό του χρυσαφιού οργώνοντας διάφορες περιοχές ανά την Ελλάδα, κυρίως ορεινές.

Το ελληνικό έδαφος φέρεται να είναι γεμάτο από θησαυρούς σύμφωνα με τους επίδοξους «Ιντιάνα Τζόουνς». Άλλωστε, η ελληνική ιστορία των τελευταίων αιώνων προσφέρει γόνιμο έδαφος για την επιβεβαίωση της ύπαρξης θησαυρών. Τουρκοκρατία, κατοχή, εμφύλιος κρύβουν εκατοντάδες ιστορίες περί ύπαρξης θαμμένων θησαυρών σε διάφορα μέρη της Ελλάδος. Οι ιστορίες σε αρκετές περιπτώσεις λαμβάνουν διαστάσεις τοπικού θρύλου, όπως για παράδειγμα ο περίφημος θησαυρός του Αλή Πασά.

Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Σε διάφορες περιοχές, άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας διηγούνται ιστορίες για λίρες που κρύφτηκαν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Λίρες, οι οποίες δινόταν για την χρηματοδότηση του ελληνικού ένοπλου αγώνα και που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους.

Ο Θεόφιλος Χατζηιωαννίδης είναι ένας από τους πιο γνωστούς κυνηγούς θησαυρών. Πρόκειται για έναν από τους διοργανωτές του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Χρυσοθήρων το οποίο διεξάγεται στα 3-5 Πηγάδια της Νάουσας. Κάτοικος της περιοχής, επιχειρηματίας και παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα Καλαμαριάς, επιβεβαιώνει την ύπαρξη θησαυρών στην ελληνική επικράτεια. «Βεβαίως και είναι πραγματικότητα, αλλά και γεγονότα», αναφέρει «η Ελλάδα κρύβει πολλούς θησαυρούς, σε πολλές περιοχές, κάποιοι μάλιστα έχουνε βρει».

Ο ίδιος εκτιμά ότι αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι που ασχολούνται με το κυνήγι χαμένων ή κρυμμένων θησαυρών στην ελληνική επικράτεια ξεπερνούν τα 2,5 εκατομμύρια. «Μπορεί να είναι και πάνω από 3 εκατομμύρια, μη σας φαίνεται υπερβολικό», τονίζει. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν περιορίζονται σε κάποια στενά γεωγραφικά όρια, αλλά είναι παντού. Από την Κρήτη, την Ρόδο, την Καστοριά, τη Νάουσα και όπου μπορεί κανείς να φανταστεί. Οι ιστορίες και οι φήμες άλλωστε λίγο πολύ βρίσκονται παντού.

Ο κ. Χατζηιωαννίδης εκτιμά ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια περί τις 16 εκατομμύρια αγγλικές λίρες οι οποίες είναι χαμένες και …αναζητούνται.

«Έχουν πέσει στην Ελλάδα εκατομμύρια αγγλικές λίρες. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια της Κατοχής έπεσαν στην Ελλάδα περί τις 35 εκατομμύρια αγγλικές λίρες. Από αυτές οι 16 εκατομμύρια περίπου δεν έχουν βρεθεί ποτέ».

Το να ριχτεί κάποιος στο κυνήγι ενός χαμένου θησαυρού δεν φαίνεται να είναι δύσκολη υπόθεση. Αρκεί να διαθέτει όρεξη για έρευνα και περπάτημα. Σύμφωνα με τον κ. Χατζηιωαννίδη ο εξοπλισμός κάποιου χρυσοθήρα είναι σχετικά φθηνός. Κάποιος για παράδειγμα που μόλις ξεκινά την αναζήτηση μπορεί να προμηθευτεί ένα ειδικό μηχάνημα με μόλις 50 ή και 100 ευρώ. Από κει και πέρα εξαρτάται μέχρι πόσα χρήματα επιθυμεί και μπορεί να διαρκέσει.

«Υπάρχουν και μηχανήματα που κοστίζουν ακόμη και 30.000 ευρώ», αναφέρει, «για κάποιον όμως που ξεκινά ένα απλό μηχάνημα με όχι περισσότερα από 100 ευρώ είναι αρκετά».

Η μέθοδος των κυνηγών θησαυρών, έχει να κάνει τόσο με την πληροφορία όσο και με την έρευνα. Αρχικά κάποιος έχει μια πληροφορία, στη συνέχεια κρίνει το κατά πόσο είναι αξιόπιστη, βασιζόμενος σε διάφορες πηγές. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις κάποιοι είναι πιο τυχεροί και μπορεί να προμηθευτούν κάποιο χάρτη. Αρκεί βέβαια να διασφαλίσουν ότι ο χάρτης είναι αυθεντικός και δεν έχει πουληθεί από κάποιον επιτήδειο. Σε περίπτωση που η πληροφορία διασταυρωθεί τότε το κυνήγι της αναζήτησης μόλις ξεκινά.

Για πολλούς μία περιοχή που διαθέτει ίσους τους περισσότερους κρυμμένους θησαυρούς είναι η ευρύτερη περιοχή της Νάουσας. Δεν είναι λίγοι άλλωστε αυτοί που την αποκαλούν ως η ελληνική «Μέκκα του χρυσού». Το γιατί, το εξηγεί ο κ. Χατζηιωαννίδης:

«Από την περιοχή εδώ περνούσαν όλοι. Εγγλέζοι, αντάρτες κτλ. Ήταν το πέρασμα τους στην Ευρώπη και υπάρχουν διάφορες ιστορίες για τότε. Εδώ άλλωστε έγινε και η μάχη με τους κομιτατζήδες».

Ένα μεγάλο πρόβλημα για παράδειγμα είναι το γεγονός ότι πολλοί χρυσοθήρες λειτουργούν χωρίς άδεια, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις το αυτόφωρο να είναι …αναπόφευκτο. «Δίνονται άδειες αλλά είναι περιορισμένες, εμείς θέλουμε να είμαστε 100% νόμιμοι, άλλωστε κερδισμένο και μόνο θα βγει το ελληνικό κράτος».

Το κυνήγι για την εύρεση κάποιου κρυμμένου θησαυρού φαίνεται ότι ασκεί μία ακαταμάχητη έλξη. Η Λήμνος δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Απ’ τον απόκρημνο Μούρτζουφλο μέχρι τις απέραντες αμμουδιές με τις ρηχές σαν παιδική πισίνα θάλασσες σε αιφνιδιάζει με τις εναλλαγές τοπίου. Τη μια στιγμή σε μαγνητίζουν οι καστανόξανθες αμμοθίνες της, η μοναδική αυτή ελληνική έρημος, και την άλλη σε γαληνεύει ένα κάτασπρο εξωκλήσι στη μέση ενός λουλουδιασμένου λιβαδιού.

Εδώ είναι τα Καβείρια μυστήρια και η Σπηλιά του Φιλοκτήτη, η περίεργη και μυστηριώδης ανερμήνευτη μέχρι σήμερα επιγραφή της Στήλης των Καμινίων, η εκκλησιά χωρίς σκεπή στον Κάκαβο, η κρυφή στοά στο κάστρο της Μύρινας, τα υπόγεια σκαλιά στο αγίασμα του Κότσινα, το ξωκλήσι του Αη-Γιάννη πάνω σε κούφιο βράχο που ατενίζει απέναντι τον Άθω του Αγίου Όρους.

Είναι ένα νησί που σε γοητεύει έτσι κι αλλιώς. Και πάντα σου αφήνει την αίσθηση ότι κρατάει μυστικά για να τα ανακαλύψεις.