Η παννυχίδα ψέλνεται στις εκκλησίες αυτές τις μέρες

Η παννυχίδα ψέλνεται στις εκκλησίες αυτές τις μέρες

 Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

 Η παννυχίδα είναι ένας ύμνος που έχει σκοπό την πνευματική προετοιμασία των πιστών για τη Μεγάλη Εβδομάδα και την εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου. Είναι παλαιά Ακολουθία του ενοριακού-ασματικού τυπικού, και την έψελναν στν Κωνσταντινούπολη έως το 1204 και στη Θεσσαλονίκη έως την εποχή του αγίου Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1429), κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στη θέση του σημερινού Μοναχικού Αποδείπνου. Είναι δομημένη σε τρία ψαλμικά αντίφωνα με εφύμνιο μετά από κάθε στίχο. Επίσης, περιλαμβάνει ευαγγελική περικοπή με κυρίαρχο θέμα την προσευχή. Οι ευχές της Παννυχίδος είναι κατανυκτικότατες και κατά τον άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης «θαυμάσιαι εξαιρέτως». Στο τέλος ψάλλεται ο αρχαίος δεκαπεντασύλλαβος ύμνος «Η ασώματος φύσις», κατ’ επίδραση από το Μοναχικό Απόδειπνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κατά τα Απόδειπνα των ημερών της Α΄ Εβδομάδος των Νηστειών αναγιγνωσκόμενες σήμερα ευαγγελικές περικοπές είναι κατάλοιπο της παλαιάς Ασματικής Παννυχίδος.

Στην Κατερίνη με θρησκευτική κατάνυξη, ευλάβεια και τη δέουσα τάξη τελέστηκε το Σάββατο 13 Απριλίου, στον Ιερό Ναό των Αγίων Χριστοφόρου και Ευθυμίου η Ακολουθία της Παννυχίδος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου.

Συμμετείχαν πολλοί νέοι και νέες, στελέχη του νεανικού έργου της καθώς και μαθητές της Σχολής Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής μαθητές του Μουσικού Σχολείου Κατερίνης και πλήθος κόσμου.
Η τέλεση της Παννυχίδος σε μελοποίηση του ομότιμου Καθηγητού Βυζαντινής Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γρηγορίου Στάθη, πέρα από το ιστορικό και λειτουργικό της ενδιαφέρον, αποτέλεσε μια μοναδική ευκαιρία περισυλλογής και προσευχής την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Πρόκειται για μία Ακολουθία του λεγομένου Ασματικού ή Κοσμικού Βυζαντινού Τυπικού, το οποίο μέχρι τα μέσα του 13ου αιώνα τηρούνταν στις ενοριακές εκκλησίες των πόλεων, σε αντίθεση με το αντίστοιχο Μοναστηριακό ή Μοναστικό Τυπικό, που ίσχυε στα μοναστήρια. Από τον 13ο αιώνα, το Μοναστικό Τυπικό επιβλήθηκε και στις ενορίες και έτσι λησμονήθηκε το Κοσμικό Τυπικό και μαζί οι Ακολουθίες του, όπως η Παννυχίς.
Πριν την απόλυση, ο Σεβασμιώτατος κ. Γεώργιος ευχαρίστησε τον Καθηγητή κ. Γ. Στάθη, επισημαίνοντας την καθοριστική συμβολή του στην ανάδειξη του λατρευτικού πλούτου της Εκκλησίας, τα μέλη των Χορωδιών και όλους τους συμμετέχοντες. Τέλος, επέδωσε στον Καθηγητή το μετάλλιο της Αγίας Αικατερίνης.