Η σκάλα της ζωής
Η σκάλα της ζωής
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Τώρα που είμαστε κλεισμένοι μέσα λόγω επιδημίας εκτιμούμε καλύτερα τα μικρά δώρα της φύσης και της ζωής, αυτά που δεν τα προσέχαμε και δεν τα δίναμε σημασία μέχρι πριν από λίγο, που ήμασταν στην “κανονικότητα”.
Και μερικές φορές μας κάνουν να αναθεωρούμε και να φιλοσοφούμε.
Όπως έψαχνα κάτι παλιές φωτογραφίες και χαρτιά, βρήκα μια παλιά κορνίζα, την Σκάλα της Ζωής.
Είναι μια μικρή διπλή σκάλα, που έχει 6 σκαλιά προς τα πάνω κι άλλα 6 προς τα κάτω. Στο πρώτο σκαλί στέκεται ένα μικρό παιδί, στη συνέχεια ερωτεύεται, παντρεύεται, κάνει παιδιά, και κατόπιν αρχίζει η κατηφόρα. Στο τελευταίο σκαλί είναι να τον λυπάσαι. Στηρίζεται σε ένα μπαστούνι, έτοιμος να σωριαστεί κάτω.
Μπορεί ο Καζαντζάκης να είπε πολύ σοφά «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε», εγώ όμως θυμήθηκα το τραγουδάκι με την Πόλυ Πάνου:
Μια σκάλα είσαι, βρε ζωή, μπαμπέσικα στημένη,
που άλλος φτάνει στα ψηλά, αχ, ζωή
και άλλος κατεβαίνει.
Ζωή, μπαμπέσα, μ’ έριξες στα κάτω να κυκλοφορώ,
πες μου γιατί μου το `κρυψες
πως είχες και κατήφορο.
Κάθε σκαλί σου, βρε ζωή, λαδιές είναι γεμάτο
κι όποιος γλιστρήσει δηλαδή, αχ, ζωή,
τον φέρνεις από κάτω.
Ζωή, μπαμπέσα, μ’ έριξες στα κάτω να κυκλοφορώ,
πες μου γιατί μου το `κρυψες
πως είχες και κατήφορο.
Ακολουθήστε το