Η Τριτη (21/3/23) της Κινηματογραφικής Λέσχης . Μην το χάσετε (το ΅Έργο)
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΉ ΛΕΣΧΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το αφιέρωμα της Κινηματογραφικής Λέσχης Λήμνου στον σύγχρονο Ασιατικό κινηματογράφο συνεχίζεται! Απόψε, Τρίτη 21/3 στις 21:00, στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο «Μαρούλα», προβάλλεται η Τρίτη και τελευταία ταινία του αφιερώματος, το αγαπημένο «Chungking Express» του σπουδαίου σκηνοθέτη Wong Kar–Wai, από το Χονγκ-Κονγκ. Αν οι πόλεις καθορίζονται από τις εποχές τους, τις διακυμάνσεις τους, το πώς ζουν με διαφορετικό τρόπο την κάθε τη στιγμή, το Χονγκ Κονγκ σίγουρα ξεχωρίζει, έχει κάτι το μοναδικό. Σαν πόλη-έκθεμα στο μουσείο της ανθρωπότητας, μοιάζει να εκτείνεται παντού, να μην τελειώνει, να μην αλλάζει ποτέ. Ο χαρακτήρας του Χονγκ Κονγκ είναι η αχρονικότητά του, η αίσθηση πως απλώς υφίσταται. Άρα, τότε, οι άνθρωποί του τι είναι; Έχουν προέλευση και προορισμό;
Στο σινεμά του Γουόνγκ Καρ Γουάι τα πάντα έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζονται από μια ακινησία, από την αποτύπωση ενός χρονικού συνεχούς πλήρως κατακερματισμένου, καθώς ζωές, άνθρωποι και ιστορίες διασταυρώνονται σε στιγμές φευγαλέες που μοιάζουν να κρατούν για πάντα. Όπως των δύο αστυνομικών του Χονγκ Κονγκ, του 223 και του 663 που μοιάζουν να κινούνται στους ίδιους χώρους, να συναντούν τους ίδιους ανθρώπους, αλλά οι υπάρξεις τους να είναι ασύμβατες – σαν η μία να είναι όνειρο της άλλης, ή παράλληλες διαστάσεις ή απλώς δύο υπάρξεις που βιώνονται και τέμνονται δίχως ποτέ να το γνωρίζουν.
Το «Chungking Express» απαρτίζεται από δύο ιστορίες πάθους και χαμένου (;) έρωτα. Στην πρώτη, ο αστυνομικός 223 χάνει την κοπέλα του, τη Μέι, την πρώτη του Απρίλη κι από τότε αγοράζει κάθε μέρα κονσέρβες ανανά (το αγαπημένο της φρούτο) με ημερομηνία λήξης την πρώτη του Μάη, περιμένοντας ότι εκείνη θα γυρίσει ως τότε κοντά του. Την ίδια στιγμή, μια γυναίκα με ξανθιά περούκα μπλεγμένη στον υπόκοσμο της πόλης, θα γίνει μέρος της ζωής του. Στη δεύτερη ιστορία, ο αστυνομικός 663 έχει επίσης ραγισμένη καρδιά από έναν χωρισμό, και η Φέι, η κοπέλα της καντίνας όπου συχνάζει, τον ερωτεύεται και σύντομα αρχίζει να κινείται στον χώρο του – καθαρίζει το σπίτι του, αλλάζει θέσεις τα πράγματα, κάθε φορά κι από λίγο. Οι δύο ιστορίες μοιράζονται τοποθεσίες, πρόσωπα, ιδέες, αφηγήσεις, αλλά εφάπτονται σε μια αληθινά ηλεκτρισμένη συναισθηματική στιγμή, όταν ο 223 (της πρώτης ιστορίας) και η Φέι (της δεύτερης) αγγίζονται χωρίς να γνωρίζονται.
«Στην πιο κοντινή μας στιγμή, απείχαμε μόλις 0,01 εκατοστά. Δεν ήξερα τίποτα για αυτήν. 6 ώρες αργότερα, ερωτεύτηκε έναν άλλο άντρα». Είναι σαν το ίδιο το φιλμ, η ψυχή του, το πάθος του, να μεταπήδησε από τον ένα ήρωα στον άλλο απλώς επειδή αγγίχτηκαν. Σαν στιγμιαίο ηλεκτρικό φορτίο. Με τον ίδιο αυτό τρόπο, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην ίδια την πόλη του Χονγκ Κονγκ, τα πάντα στο σινεμά του Γουόνγκ Καρ Γουάι μοιάζουν να αδιαφορούν πλήρως για τη γραμμική δραματουργία ή για την ίδια τη ροή του χρόνου. Ο κινηματογραφικός χρόνος συστέλλεται και διαστέλλεται μοιάζοντας, αναλόγως της συνθήκης, να αφορά κάτι απόλυτα φευγαλέο ή και κάτι που διαρκεί για πάντα- συνήθως, και τα δύο μαζί. Το σινεμά του είναι μια συλλογή στιγμών, κάθε μία εκ των οποίων θα μπορούσε να οτιδήποτε: Ανάμνηση, διήγηση, όνειρο, φαντασίωση, εναλλακτική πραγματικότητα.
Σας περιμένουμε για να απολαύσουμε όλοι μαζί και αυτή την σπουδαία ταινία!