Η ξύλινη γλώσσα

Η ξύλινη γλώσσα

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Παλιά στη χώρα μας είχαμε δύο γλώσσες, την “καθαρεύουσα”, που τη μιλούσαν οι λίγοι, οι «γραμματιζούμενοι», και την “δημοτική” (ή “μαλλιαρή”), που μιλούσε και καταλάβαινε ο πολύς ο κόσμος, ο λαός.

Σήμερα οι πολιτικοί μας στην πλειοψηφία τους χρησιμοποιούν μια καινούργια γλώσσα, την λεγόμενη “ξύλινη”, δηλαδή σαν τον ήχο που ακούγεται όταν χτυπά ένα μάνταλο ή ένα ξύλο, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τίποτα.

Είναι αυτό που λέει η παροιμία, «Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια». Δηλαδή να λες πολλά, και ταυτόχρονα να μη λες τίποτα. Να κάνεις το μαύρο άσπρο, να τάζεις λαγούς με πετραχήλια, να πουλάς φύκια για μεταξωτές κορδέλες, και να τους δουλεύεις κανονικά..

Παράδειγμα:

«Είναι ο πυλώνας μας, έχουμε συγκροτημένο σχέδιο, δίνουμε προτεραιότητα, άξονας με θετικό πρόσημο, η πρόκληση των καιρών, τεκμήριο συμψηφιστικής προσαρμογής, διαρθρωτικές διορθώσεις, συγκρατημένη αξιοκρατική προσέγγιση, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, υπό την προϋπόθεση, εφ’ όσον όμως, αειφόρος ανάπτυξη, πράσινη παραγωγικότητα, το θεσμικό πλαίσιο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις, οι νέες συνιστώσες και συντεταγμένες, ποιοτική χαλάρωση, σηματοδοτεί την μετεξέλιξη, αποφασιστικές διεργασίες, οι δομές τεκμηρίωσης, ανταποδοτική σταθεροποίηση, η βάση της προοδευτικής σταθερότητας, δυναμικές συνθήκες, αξιοκρατία, ένα γενικό σύστημα πλατιάς συμμετοχής, ευέλικτη ρύθμιση, ευνοϊκές συνθήκες ολοκληρωμένης αντίστροφης εξομοίωσης, θα πατάξομε την φοροδιαφυγή, θα χυθεί άπλετο φως, πλήρης διαφάνεια, θα καταργήσουμε τη γραφειοκρατία, ελάφρυνση βαρών ανά τεκμήριο με αντικειμενική αξιολόγηση, έξοδος από το τούνελ, έξοδος στις αγορές, οι προοδευτικές δυνάμεις, το δημοκρατικό τόξο, εγγυημένη ανταποδοτικότητα, νέα σελίδα, ένα καινούργιο μοντέλο ανάπτυξης, μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, όλοι μαζί θα πάμε μπροστά, το μέλλον μας ανήκει»… κλπ. κλπ.