ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – Έχω έναν καρδερίνο

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – Έχω έναν καρδερίνο

 Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Πολλές παλιές ελληνικές ταινίες βλέπουμε αυτόν τον καιρό που είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι λόγω καραντίνας. Εμένα προσωπικά μ’ αρέσει ο Βέγκος, ιδίως όταν αισθάνομαι την ανάγκη να τρέξω, να αποδράσω από τη φυλακή του σπιτιού, σαν τις καρδερίνες και τα καναρίνια, που είναι κλεισμένες στο κλουβί.

Σε μια από αυτές τις ταινίες, με τίτλο “Της νύχτας τα καμώματα” με πρωταγωνιστή έναν αστυφύλακα, τον Βαγγέλη Αυλωνίτη, και τους Ορέστη Μακρή, Βασίλη Διαμαντόπουλο και Νίκο Ρίζο, ακούγεται το παρακάτω ωραίο τραγουδάκι:

«Έχω ένα καρδερίνο που γυρεύει καρδερίνα.
Ποια κυρά, αχ ποια κυρά, ποια κυρά μες’ μες στην Αθήνα
Ποια κυρά, έχει μια καρδερίνα; 

Έχω ένα καρδερίνο που ‘πεσε σε μαύρη λύπη
Ποια κυρά, ποια κυρά, ποια κυρά θα νοιώσει λύπη
Ποια κυρά, θα του δώσει ό,τι του λείπει;

Έχω ένα καρδερίνο που γυρεύει καρδερίνα.
Ποια κυρά, αχ ποια κυρά, που ‘χει μία καρδερίνα

Ποια κυρά, την νοικιάζει με το μήνα;».

Το τραγουδάκι το έλεγαν στα Πλακιώτικα ταβερνάκια της παλιάς Αθήνας και μιλούσε για έναν φουκαρά καρδερίνο που τον είχε χτυπήσει η μοναξιά μέσα στο κλουβί και το αφεντικό του ζητούσε απεγνωσμένα μια καρδερίνα να του κάνει παρέα…