ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ !

Αν θα  πρέπει να εντάξω την παράσταση  ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΑΠΠΟΥ σε ένα θεατρικό είδος τότε θα την πω επιθεώρηση. Μικρές ιστορίες,  οι περισσότερες με πολύ γέλιο,  που όμως,  και έτσι ξεφεύγει από τον χαρακτηρισμό της  επιθεώρησης, όλες (οι μικρές ιστορίες)  έρρεαν  σε ένα ποτάμι που λέγεται “η Λήμνος του 20ου Αιώνα”.

Ξεκίνησαν με  μια βουκολική ιστορία του Θ. Μπελίτσου των άρχων του Αιώνα, στη συνέχεια την  εποχή της προσφυγιάς του 1922, τον πόλεμο, την γερμανική κατοχή και την αντίσταση, τις εξορίες,  την μεταπολεμική περίοδο της  μετανάστευσης  στην Αυστραλία,  την 7ετια  της Χούντας, τη μεταπολίτευση και την επιστράτευση,   μέχρι  την εποχή των Αλβανών (μεταναστών).

Προσωπικές ιστορίες,  που οι συντελεστές της παράστασης Φανή Παϊτάκη και Δανάη Γκουτκίδου συνέλεξαν  από αφηγήσεις και τις έκαναν μικρά θεατρικά έργα σε ένα  καινούργιο είδος θεάτρου που ονομάζεται, όπως μαθαίνω, DOCUMENTΟ.   

Η απόπειρα να γίνουν αυτές οι καθημερινές, τις περισσότερες φορές,  ιστορίες  θεατρικό δρώμενο έχει υψηλό  βαθμό δυσκολίας  και  εκεί  ήταν ο θρίαμβος (και προσέχω  τα λόγια μου) της όλης προσπάθειας.

Έπεσε γέλιο πολύ, σίγουρα και δάκρυ μόνο που αυτό είναι βουβό για να γίνει άμεσα αντιληπτό, ενώ το γέλιο το  τρανταχτό της παράστασης αυτής όταν κυρίαρχο,  όπως και το αυθόρμητο χειροκρότημα ενός κοινού το οποίο ξεπερνώντας τις δυσκολίες πρόσβασης ξεχείλισε τον προφερόμενο χώρο της αυλής του Παλλημνιακού Ταμείου και τι τις δύο μέρες (2,3/8/19)  της παράστασης  

Η άλλη δυσκολία  της παράστασης αυτής ήταν να καθοδηγήσουν σκηνοθετικά  ηθοποιούς,   που οι περισσότεροι έπαιζαν για πρώτη φορά και ήταν πολλοί και κάθε ηλικίας.

Κάποιοι από τους ηθοποιούς ξεχώρισαν  αλλά όλοι συνετέλεσαν στην   Επιτυχία. Θα αναφέρω όμως τους μεγάλους Γιώργο Καριακλή που με καταπληκτικό τρόπο έπαιξε διάφορους ρόλους και   έδενε τα κενά και τη μετάβαση σε άλλο θέμα,    τη Σούλα Καριακλή με  την έντονη και λαϊκότροπη κίνηση της, τον Παναγ. Σφυρη  και Θυμιο  Παλάντζα, με την παλαιική τους παρουσία. 

Σημαντική ήταν η συμβολή στην επιτυχία της μουσικής και των (σωματικών) ήχων!

ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΚΟΜΗ ΣΥΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΛΗΜΝΙΑΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ  Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ  ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ! ΗΤΑΝ Η (ΑΓΡΟΤΙΚΗ)  ΛΗΜΝΟΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

Σκηνοθεσία κινησιολογία: Φανή Παϊτακη και Γκουτκίδου Δανάη.

Δραματική επιμέλεια: Αποστόλης Κόκκαλης

Μουσική διδασκαλία – επιμέλεια  Γιώργος  Κασαβέτης

Φωτισμοί – Ήχος:  Θύμιος Γουδέλλης

ΕΠΑΙΞΑΝ:  Γιαννέλη Νεκταρία, Δήμου Νικολέτα, Δήμου Δέσποινα, Δήμου Κώστας, Διωματάρης Νίκος, Εγγλέζου Ελευθερία, Καγκή Μιχαλίτσα, Καπάνταης Αναστάσιος, Καριακλής Γιώργος, Καριακλή Σουλα, Κοβιού Σταματία, Κυριαζίδου Σωτηρία, Μαστρογιάννη Θεοφανώ, Μουτζούρη Κατερίνα, Μπογιατζόγλου Ελευθερία, Παϊτακης Φώτης, Παλαμιδά Ειρήνη, Παλάντζας Θύμιος, Σουλντίσα Χριστίνα, Σεϊντίδης Ανδρέας, Σφυρής Παναγιώτης, Τζουρά Βασιλική, Φίκαρης Μαριος.

                                          Ηλιας Κότσαλης