Κινηματογραφική Λέσχη: Αυτη την Τριτη 14/3 με ένα σπουδαίο Κινέζο σκηνοθέτη – Μην το Χασετε !
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το αφιέρωμα της Κινηματογραφικής Λέσχης Λήμνου στον σύγχρονο Ασιατικό κινηματογράφο συνεχίζεται! Απόψε, Τρίτη 14/3 στις 21:00, στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο «Μαρούλα», προβάλλεται η δεύτερη ταινία του αφιερώματος, τελευταία δημιουργία του σπουδαίου Κινέζου σκηνοθέτη Ζαν Γιμού, με τίτλο “Η Χαμένη Σκηνή”. Μια ταινία που λογοκρίθηκε από το καθεστώς της Κίνας, αποσύρθηκε από το Φεστιβάλ Βερολίνου του 2019, η κυκλοφορία της καθυστέρησε έναν χρόνο, αλλά κατάφερε να βρει τον δρόμο της για τις αίθουσες και μας περιμένει για να την απολαύσουμε. Πολλοί την χαρακτήρισαν ως το Κινεζικό “Σινεμά ο Παράδεισος” και είναι σίγουρα μια ταινία με χιούμορ, συναίσθημα και τρυφερότητα.
Η χαμένη… ταινία θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτής, της εικοστής και βάλε κινηματογραφικής εμπειρίας που προσφέρει ο Ζανγκ Γιμού, μάλλον ο πιο αναγνωρίσιμος, σίγουρα από τους πιο σπουδαίους, Κινέζος δημιουργός. Η «Χαμένη Σκηνή» επρόκειτο να κάνει πρεμιέρα το 2019 στην Berlinale, αλλά αποσύρθηκε κυριολεκτικά μια στιγμή πριν την προβολή της, δίνοντας συνέχεια στην πολύπλοκη σχέση του Γιμού με την κινεζική κυβέρνηση. Θύμα της λογοκρισίας απ’ όταν το «Να Ζεις» απαγορεύτηκε στη χώρα του, το 1994, εκπροσώπησε το έθνος στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Πεκίνου, για να καταδικαστεί λίγα χρόνια αργότερα ως πολύτεκνος και να δει αυτό εδώ το φιλμ του να κρύβεται από τα μάτια του κόσμου, «για τεχνικούς λόγους».
Από τα μελαγχολικά σινεμασκόπ του έρημου τοπίου, στους νεορεαλιστικού τύπου ήρωες, στη σωματική κωμωδία και τις απρόσμενες καταδιώξεις αλά Μπάστερ Κίτον, στη βαθειά φτώχεια και ευρηματικότητα ηρώων που θυμίζουν εκείνους του Τσάπλιν, ο Γιμού στήνει μια ωδή στην τέχνη, την ιστορία και τη συναισθηματική δύναμη του κινηματογράφου. Σίγουρα μέσα στην ταινία του κρύβεται ένα σχόλιο για τη ζωή του «μικρού» ανθρώπου μέσα στο μεγάλο πλαίσιο της Ιστορίας. Σίγουρα ο Γιμού αποτυπώνει τη σπουδαιότητα του σινεμά στη ζωή, αλλά και τη χειριστική, προπαγανδιστική ικανότητα που μπορεί ν’ αποκτήσει. Σίγουρα τον ενδιαφέρει να μας μιλήσει γι’ αυτή τη στιγμή, το «ένα δευτερόλεπτο» που μπορεί για τους πολλούς να περάσει απαρατήρητο μα για τον έναν ν’ αποτελέσει καταλύτη ζωής. Σίγουρα πρόκειται για μια ταινία με ξεκάθαρο ανθρωπισμό, τρυφερότητα και δείγματα πολιτικού λόγου, που όμως φτάνει σ’ εμάς τους θεατές τραυματισμένη από τη λογοκρισία, με αποτέλεσμα να φαντάζει αποσπασματική και ανά στιγμές μπερδεμένη και καλυμμένη, τόσο ώστε να μας κάνει να θέλουμε πάρα πολύ να καταφέρουμε κάποτε να δούμε το director’s cut, γιατί κάτι μας λέει ότι θα μπορούσε να είναι ένα αληθινό αριστούργημα.
Μην χάσετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε στη μεγάλη οθόνη αυτή την τόσο σημαντική ταινία που αδιαμφισβήτητα αποτελεί σταθμό στην Ιστορία του Κινηματογράφου.