Λημνιοί καλλιτέχνες – της Χριστίνας Κάβουρα  

Λημνιοί καλλιτέχνες

Της Χριστίνας Κάβουρα  

Μέσα από τα έργα τους ζωντανεύουν θάλασσες, μέρες Μαγιάτικες και  Αυγουστιάτικες, καλοκαιρινές και χειμωνιάτικες, κύματα, τοπία αγαπημένα της θύμησης, μυγδαλιές ανθισμένες, ρόδια και αγαπημένα πρόσωπα αγίων. Μέσα από γραμμές και στίχους αναβιώνουν ιστορίες δικές μας που μας ταξειδεύουν. Τι να πω για τους συγγραφείς, μιλά το έργο τους!  Σκύβω στην ευαισθησία των ποιημάτων, είναι πολλοί και οι ποιητές.

Οι περισσότεροι άνθρωποι απλοί καθημερινοί, ευλογημένοι με πλούσια τάλαντα άνωθεν, που κάποια στιγμή βρήκαν τον δρόμο που οδηγεί στην πλήρωση και στην εκπλήρωση όλου αυτού του ιδεατού κόσμου που μέσα από την ψυχή τους ζητούσε διέξοδο. Κάποια στιγμή, ίσως και χωρίς να το ξέρουν, ζωγραφίζοντας το ίδιο θαλασσινό τοπίο σε διαφορετική εποχή και με διαφορετικό φως έγιναν από ψαράδες …. ιμπρεσιονιστές .  Απλοί καθημερινοί άνθρωποι, αυτοδίδακτοι,  με ταλέντο  όμως που φωτίζει τις μέρες όλων μας ! Η τέχνη μπορεί πράγματι να φωτίσει με ένα απαράμιλλο φως την καθημερινότητά μας, να της δώσει χαρά ενώ όλα αυτά τα έργα έχουν μέσα τους μια πνοή αθανασίας.

Η  τέχνη αναφέρεται με την ευρύτερη έννοια σε οποιαδήποτε αναπτυγμένη δραστηριότητα των ανθρώπων βασισμένη στη γνώση, την πρακτική, την αντίληψη, τη φαντασία και τη διαίσθηση.

Η τέχνη είναι ένα ανθρώπινο πολιτιστικό προϊόν, το αποτέλεσμα μιας δημιουργικής διαδικασίας.  Το έργο τέχνης είναι συνήθως στο τέλος αυτής της διαδικασίας, αλλά μπορεί επίσης να είναι η διαδικασία ή η ίδια η διαδικασία. Η αξία της τέχνης φαίνεται, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, στην έκφραση των συναισθημάτων, ενώ αναβιώνει και τα δικά μας συναισθήματα.

Παλιά οι γυναίκες κεντούσαν λευκά όνειρα πάνω σε τελαρωμένα πανιά, άπειρες ώρες δουλειάς, σκέψεων, ελπίδας, απέραντης αγάπης για την ομορφιά. Προίκες πολύτιμες για αγόρια και κορίτσια από τις γυναίκες της οικογένειας. Επίσης για τις λίγες ατάλαντες υπήρχαν και οι κεντήστρες, γυναίκες που έκαναν τα λινά και τις εταμίνες να ανθίσουν ! Άλλες εποχές όπου υπήρχε ο χρόνος,  όπου κάποιες τέχνες τις εκτιμούσε η τότε κοινωνία, σήμερα οι νεώτερες δεν έχουν χρόνο για σεμέν, κεντήματα και ασπρόρουχα κεντημένα, που έχουν άλλο πρωτόκολλο συμπεριφοράς, δηλ. καθαρισμού, σιδερώματος κολλαρίσματος. Έτσι αυτή η τέχνη είναι θαμμένη σε συρτάρια και σεντούκια περιμένοντας ….. αναγνώριση !

Αδύνατο έως ακατόρθωτο να φτιαχτούν πλέον εκείνα τα αζούρ που κοσμούσαν κατάλευκα νυφικά σεντόνια ή τα «κοφτά» για τραπεζομάντιλα ή οι μεταξωτοί τσεβρέδες. Κάποιες φορές κομμάτια κεντημένα  μπαίνουν σε πλαίσια, γίνονται κάδρα και κοσμούν πια τοίχους.

Είναι και αυτό μια ένδειξη σεβασμού στην προσφορά μιας εμπνευσμένης γυναίκας, αυτής που κατάφερε να απεικονίσει μια μαγεία.

Χαίρομαι τους καλλιτέχνες, ερασιτέχνες ηθοποιούς που μπορούν  και αναβιώνουν με το ταλέντο τους παλιές  ή και νεώτερες ιστορίες του νησιού, χαίρομαι όταν χρησιμοποιούν την «παλιά» μας γλώσσα, όταν καταφέρνω να θυμηθώ λέξεις από την δική μας διάλεκτο, τις μαζεύω προσεκτικά, ευλαβικά, μπράβο παιδιά δεν πρέπει και μην επιτρέψετε να χαθεί τίποτα !

Καλλιτέχνες Φωτογράφοι, καλλιτέχνες Ζωγράφοι, καλλιτέχνες Αγιογράφοι, καλλιτέχνες Ηθοποιοί, καλλιτέχνες Συγγραφείς και Ποιητές, δεν  χρειάζονται ονόματα,  είναι τόσοι πολλοί για ένα μικρό σχετικά νησί, γιατί εμείς εδώ  είμαστε Έλληνες με μια διαφορετικότητα από τους άλλους κατοίκους του Πλανήτη, ας μην ξεχνιόμαστε. Εδώ γεννήθηκε η Τραγωδία αλλά και η Κωμωδία, εδώ σμιλεύτηκαν τα αγάλματα που κοσμούν τα Μουσεία μας αλλά και πάμπολλα  Μουσεία του Πλανήτη, εδώ γεννήθηκε η Φιλοσοφία, εδώ γεννήθηκε η Ευαισθησία, εδώ γεννήθηκαν οι Ποιητές !

Εδώ οι προστάτριες των Τεχνών, όλων των Τεχνών, οι Μούσες, δεν ήταν αφηρημένα πρόσωπα,  ήταν σεβαστές και  είχαν ονόματα, (Κλειώ, Ευτέρπη Θάλεια, Πολύμνια, Τερψιχόρη, Ερατώ, Ουρανία, Μελπομένη, Καλλιόπη), ανάλογα με την τέχνη που προστάτευαν   επικαλούντο  σε βοήθεια των  καλλιτεχνών.

Εύχομαι στους αγαπημένους Λημνιούς Καλλιτέχνες πλούσιο όραμα, έμπνευση, ευόδωση των στόχων τους για δημιουργίες σε όλους τους τομείς της ΤΕΧΝΗΣ.

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ  ΤΟΥ ΤΕΤΔ ΛΗΜΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΚΑΒΗ