Μετά …

Μετά

Γράφει (κάθε Παρασκευη)  η Χριστινα Κάβουρα

Κλείνω το καλοκαίρι σε βαλίτσες, συρτάρια, ντουλάπες !

Κάνω φιλότιμες προσπάθειες ενώ οι τελευταίες ακτίνες του ήλιου προσπαθούν να μπουν μέσα στα συρτάρια φωτίζοντας χαρούμενα καλοκαιρινά χρώματα, παίζοντας και αντανακλώντας  πάνω σε καθρέφτες  και επιφάνειες,  σκορπώντας φως πάνω σε  γιρλάντες,  δαντέλες,  μπλούζες, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά όλη αυτή την καλοκαιρινή ματαιότητα.

Όταν ερχόμαστε όλοι στο νησί έρχεται μαζί μας η ελπίδα. Η Άνοιξη φέρνει πάντα μαζί της την ελπίδα, φέρνει προσδοκίες Καλοκαιριού, φέρνει τη  χαρά αναμονής ηλιόλουστων ημερών, φέρνει την προσδοκία μιας θάλασσας όμορφης και ακαταμάχητης !

Το αντιστρόφως ανάλογο συμβαίνει το φθινόπωρο όταν πρέπει να μαζέψουμε την πραμάτεια μας και να κάνουμε την προσφορά μας στο χειμώνα !  (Δύσκολες τέτοιες προσφορές !)

Έκλεισα την πόρτα του κήπου ? Θα τα καταφέρουν οι τριανταφυλλιές ?  Κάπου δεν μου φάνηκε αρκετά ζωντανό το γιασεμί !

Τα λιμάνια όταν φθάνουμε είναι λαμπερά και πολύχρωμα ! Όταν ερχόμαστε και  πλησιάζει   το πλοίο στο λιμάνι προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε ιδιαιτερότητες του νησιού μας, να αναγνωρίσουμε τόπους δικούς μας μέχρι που να δούμε  να υψώνεται το  Βενετσιάνικο Κάστρο μας  από τη μια μεριά του λιμανιού, το εκκλησάκι του Άη Νικόλα από την άλλη ! Τρέχουμε  αλλόφρονες να κατεβούμε λες και δεν θα προλάβουμε λες και θα μας πάρει μαζί του το πλοίο για άλλους προορισμούς, ενώ η αδημονία μας χτυπά κόκκινο !

Το λιμάνι του γυρισμού μου φάνηκε άχρωμο,  φτωχικό, στενοχωρημένο, ακαλαίσθητο χωρίς ένα όμορφο στέγαστρο, μια περικοκλάδα, ένα κάτι που θα του προσέδιδε μια διαφορετικότητα, μια γραφικότητα !

Το πλοίο ασφυκτικά γεμάτο,  χαοτική η κατάσταση στα γκαράζ του καραβιού και από την άλλη η θλίψη της επιστροφής   δεν βοηθούσε,  η θάλασσα ήρεμη και ακυμάτιστη, φωτεινή και γαλάζια  σε καλούσε να κολυμπήσεις, να βυθιστείς μέσα της,  όχι να την εγκαταλείψεις.  Ήμερες μέρες ενός γλυκού Σεπτέμβρη στα νησιά της καρδιάς μας.

Φθάνοντας στην καμπίνα μας είχα ήδη μπει σε ένα περιβάλλον Κάφκα, περίεργο, κάπως παρανοϊκό, βιώνοντας μια κατάσταση που είχα ξαναδεί,  μάλλον  καταθλιπτική,   που θύμιζε έντονα Κάφκα  έτσι όπως   άφηνα πίσω μου έναν κόσμο αγαπημένο  έτοιμη να αρμενίσω σε μια θάλασσα επιστροφής που δεν ήθελα !

Μνήμες καλοκαιριών ξετυλίγονται αργά, εικόνες και παραστάσεις  τούτου του καλοκαιριού έρχονται στο Νου μου,  ναι είναι αδύνατο   ένα καλοκαίρι να  καλύψει τις προσδοκίες μας,  έχουμε πάντα μεγάλες προσδοκίες  ειδικά από τα καλοκαίρια, αλλά ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι.  Ένα καλοκαίρι γεμάτο εκδηλώσεις,  μουσικές, φεγγαρόφωτα, παρουσιάσεις βιβλίων.

Ένα μεγάλο σακβουαγιάζ γεμάτο ενδιαφέροντα βιβλία θα με συντροφεύει εδώ στην πόλη. Άλλωστε τα περισσότερα βιβλία  που κουβαλώ μαζί μου αναφέρονται στο νησί, ήδη άρχισα να διαβάζω  «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ» του καθηγητή αρχαιολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο   Δημήτρη Πλάντζου, αριστουργηματική η γραφή του, πλούσιο περιεχόμενο, μεγάλη βιβλιογραφία, έκανε σπουδαία δουλειά ερευνώντας  πολλές και ενδιαφέρουσες  ιστορικές πηγές  και μύθους, εξαιρετικές οι φωτογραφίες που κοσμούν το περιεχόμενο βοηθώντας την ανάγνωση ! Είμαι υπερήφανη που έχουμε τέτοιους  Λημνιούς  συγγραφείς και τόσο ειδήμονες !

Μύθος – Ιστορία – Κληρονομιά  ότι πρέπει να γνωρίζουμε για τον τόπο μας !

Αποχαιρετώ τους φίλους  και τις φίλες μου, αποχαιρετώ σοκάκια και πλακόστρωτα,  αποχαιρετώ παραλίες και δρόμους με γιασεμιά και αγιοκλήματα !

Θα μου λείψει ιδιαίτερα η παραλία των γλάρων, οι πρωϊνές καλημέρες στην αγορά,  οι φίλοι μου και οι φίλες μου που με τόση αγάπη με καλωσόρισαν όταν έφθασα και που με θλίψη με αποχαιρέτισαν !

Εύχομαι σε όλους μας ένα ευνοϊκό και όμορφο αποκαλόκαιρο και καλή αντάμωση πάλι !