Περιοδικό

Μακρύ καυτό καλοκαίρι !

Μακρύ καυτό καλοκαίρι !

Της Χριστίνας Κάβουρα

 Μέσα από αυτόν το τίτλο θυμάμαι τα μακριά, ζεστά καλοκαίρια στο νησί,  και μέσα από τη θύμηση  αναβιώνουν  μέρες μοναδικές που τα σημερινά παιδιά, στον σημερινό κόσμο δεν θα ζήσουν ποτέ !

Ένα ακόμα καλοκαίρι από αυτά που μας ….. αναλογούν τελειώνει ! Ο απολογισμός κάθε άλλο παρά ευνοϊκός ! Κορονοϊοί, μέτρα,  καύσωνες, φωτιές, απώλειες περιουσιών και στο τέλος  επικράτηση  των Ταλιμπάν, αναβίωση  του μεσαίωνα ιδιαίτερα  για τις  γυναίκες που θα πρέπει να υποφέρουν τον αδυσώπητο νόμο της Σαρίας.

 

Να μην μιλήσω για τα πλοία ! Βιώσαμε και βιώνουμε μια κατάσταση απελπιστική και αδιανόητη, που στο τέλος καταντά γελοία ! Η πρόσβαση στο νησί δυσκόλεψε με πλοία να αλλάζουν γιατί δεν προσφέρονται γι αυτή την γραμμή, να χαλάνε, να μην είναι ενδεχομένως αξιόπλωα, με παράλογες καθυστερήσεις που ταλαιπωρούν τους επιβάτες, και το νησί  καταδικάζεται πάλι εξορισμένο  στην πίσω πλευρά του φεγγαριού.

 

Γυρίζω πίσω  στο μακρύ καυτό καλοκαίρι  της  παιδικής μας ηλικίας όπου ο χρόνος ήταν μέγεθος απόλυτα σχετικό,  οι μέρες μακριές, ζεστές, φωτεινές   ενώ  το σύμπαν μας,  αυτό το μικροσύμπαν που ζούσαμε  φάνταζε  απέραντο και αιώνιο!

Εμείς φθάναμε στο τέλος της μέρας μάλλον σε άθλια κατάσταση, απόλυτα σκονισμένοι και βρώμικοι,  με  γρατζουνισμένα γόνατα στην καλύτερη περίπτωση, με ρούχα σε οικτρή κατάσταση,  αχόρταγοι ακόμα  για παιγνίδι,  άλλωστε όταν έπεφτε η νύχτα άρχιζαν άλλα ενδιαφέροντα παιγνίδια που δεν χρειαζόταν φως,  κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες και αστυνόμοι.

Σε όλο το νησί τα παιδιά έπαιζαν στις γειτονιές και τις αλάνες από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς επιτήρηση, χωρίς να χρειάζονται επιτήρηση,  και σε περίπτωση κάποιου μικροτραυματισμού πάντα υπήρχε στο γύρο μια καλή γειτόνισσα με ένα μπουκαλάκι οινόπνευμα ή ιώδιο και πολλές  «εξαιρετικές»  συμβουλές  στις οποίες  δεν πίστευε κανείς ούτε και αυτή που τις … εκφωνούσε,  αλλά ήταν χρέος της να τις εκφωνήσει αν και δεν τις άκουγε κανένας. Εμείς θεωρούσαμε τους εαυτούς μας το λιγότερο αθάνατους !

Τελικά κάποτε μαζευόμασταν και εκεί έξω στις πλάκες της  αυλής ή στη βεράντα όπου γινόταν ο πρώτος «ευπρεπισμός» με μπόλικο νερό, μπόλικες νουθεσίες ως και επιτιμήσεις  και επίσης εκεί γινόταν και ο απολογισμός της μέρας με ότι αυτό συνεπαγόταν, όπως

που πήγε πάλι το κοκκαλάκι των μαλλιών σου,  πως  στο δαίμονα σχίσθηκε πάλι το παντελόνι σου ή πως τα κατάφερες και ξαναέσπασες το κεφάλι σου ή μέχρι το βρακί σου κατάφερες να λασπώσεις,  πάλι γλυκά από λάσπες φτιάχνατε  ? Κανένα καλό παιγνίδι δεν μπορείτε να παίξετε ?

Το χειμώνα, όταν πηγαίναμε σχολείο και όταν τα αγόρια έπρεπε να κουρέψουν τα μαλλιά τους «εν χρω», δηλ. με την ψιλή, τότε φαινόταν  τα μεγέθη και τα αποτελέσματα  του παιγνιδοπολέμου, αφού το κρανίο τους έβριθε από ροζ ουλές, υπόλευκες  χαρακιές και μέρη που δεν φύτρωναν  πια τρίχες από παλιότερους τραυματισμούς !

Αλλά το μόνο που μας παρηγορούσε και κατάφερνε να μας στείλει στα κρεβάτια μας ήταν η προσμονή της επόμενης μέρας που και αυτή προμηνυόταν λαμπερή και ατέλειωτη, πολλά υποσχόμενη και απέραντα ελπιδοφόρα!

Λοιπόν στην αυγή της μέρας  άλλοι «έπλεκαν» τενεκεδένια χειροποίητα καράβια στη θάλασσα,  κάνοντας αγώνες ταχύτητας ή έστω πλεύσης,  άλλοι κολυμπούσαν, άλλες μάζευαν κοχύλια και βότσαλα ακόμα και πεταλίδες, χοχλιούς και αχιβάδες.  Επίσης ένα ωραίο παιγνίδι σε παραλία  με άμμο ήταν ο λεγόμενος «χαλβάς».  Καθόλου άσχημος αν βέβαια κατάφερνες τον αντίπαλο να φάει λίγη άμμο ! Τα μεσημέρια, όταν καταφέρναμε να γλυτώσουμε από τη μεσημεριανή σιέστα και συνήθως γλυτώναμε γιατί οι μεγάλοι ήθελαν να ξεκουραστούν και με εμάς κοντά αυτό ήταν  ανέφικτο,  μας έστελναν στα κάτω πατώματα , τα σπίτια τότε ήταν χαοτικά, παρανοϊκά παγωμένα το χειμώνα,  αλλά ενδιαφέροντα το καλοκαίρι ή στις πίσω αυλές όπου φτιάχναμε φανταστικά αυτοσχέδια παιγνίδια ή καταστρώναμε σχέδια παιγνιδιού για το επερχόμενο απόγευμα, όπου πάλι θα αφηνιάζαμε και θυμάμαι τις γιαγιές που  μας φώναζαν  ενώ έπλεκαν ατέλειωτα μέτρα  δαντέλας καθισμένες  μπροστά στις πόρτες του σπιτιού τους, δίπλα σε τεράστιους βασιλικούς που μοσχομύριζαν,  «δεν θα χορτάσετε ποτέ πια παιγνίδι εσείς? »

 

Υπέροχες μέρες,  ίσως οι μόνες που μας χαρίστηκαν , μαγικές,  απλά όμορφες, χωρίς μεγάλες απαιτήσεις ή μάλλον χωρίς καθόλου απαιτήσεις, ήμασταν ευχαριστημένοι να μας αφήνουν στην ησυχία μας και εμείς πάντα τα βρίσκαμε  και βρίσκαμε και  νέους τρόπους  να διασκεδάζουμε  με απλά πράγματα όπου βάζαμε  και μια καλή δόση φαντασίας !

Πάντα ψάχνω,  εις μάτην  βέβαια,  εκείνη την ανεμελιά,  την αβίαστη  χαρά της μέρας, της κάθε μέρας, την αθωότητα  που καθρεφτιζόταν σε μεγάλα παιδικά μάτια γεμάτα αύριο !

Φτιάχνανε τα αγόρια καράβια από χρησιμοποιημένη λαμαρίνα,  τις λεγόμενες «καράβες», με άλμπουρα, ξάρτια  και χαρακτηριστικά ονόματα στην πλώρη,  οι τενεκέδες της φέτας ήταν ιδανικοί για την περίπτωση, βαμμένοι και πισσωμένοι,  άμα βρισκόταν πρόχειροι, γιατί εκείνη την μαγική εποχή λίγα πράγματα ήταν για πέταμα,  είχαμε και ξύλινα τουφέκια και ήταν πράγματι ο πόλεμος γιορτή σε εκείνα τα δικά μας ανέφελα  στέκια ! Επίσης όπως πληροφορούμαι σαν ….. πολεμική ανταποκρίτρια ξεχασμένων πια πολέμων, υπήρχαν δυο εμπόλεμες  ομάδες που μεσουράνησαν εκείνη την εποχή, με άφθονα σπασμένα κεφάλια και πολύ κέφι.

Μοναδικές, ζεστές  μέρες,  και εμείς  αγαπούσαμε την απεραντοσύνη της μέρας, την απεραντοσύνη του δικού μας ορίζοντα, την απεραντοσύνη  εκείνων των καυτών καλοκαιριών  που σημαδεύτηκαν από  ξεχασμένα πια σήμερα παιγνίδια.

Μια νοσταλγία  οι  κακανούρες,  οι φωτιές του Άη Γιάννη στην αρχή του καλοκαιριού, σηματοδοτούσαν  ένα καλοκαίρι που εξελισσόταν  λαμπρό και ατέλειωτο, γεμάτο παιγνίδια ομαδικά, γεμάτο αλάνες και θάλασσα,  άπαρτα κάστρα και ονειρικά τρεχαντήρια,  ενώ τα παιδιά που δεν τα έσκιαζε τίποτα,  δεν τα σταματούσε τίποτα,  κατάφερναν να   στήνουν ένα δικό τους μαγικό κόσμο την κάθε μέρα !

Πως ήμασταν τόσο χαρούμενοι Θεέ μου  με το τίποτα ?

 

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button