Μηδένα προ του τέλους μακάριζε

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Στο καφενείο που πίνουμε καφέ οι μισοί είναι οπαδοί της ΑΕΚ και οι άλλοι μισοί του ΠΑΟΚ. Σπάνια κοντραριζόμαστε στις γνωστές συζητήσεις «ποια ομάδα είναι καλύτερη» κλπ.

Στην πραγματικότητα είμαστε αδελφά σωματεία, αφού ΑΕΚ σημαίνει Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπολιτών και ΠΑΟΚ Πανθεσσαλονίκιος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών. Και τα δύο σωματεία ιδρύθηκαν από πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Ακόμα και το σήμα των ομάδων είναι το ίδιο, ένας δικέφαλος αετός. Γι’ αυτό η μια ομάδα ονομάζεται και Δικέφαλος του Βορρά και η άλλη Δικέφαλος του Νότου.

Χτες όμως, το κλίμα ήταν τεταμένο, παίζαμε αντίπαλοι για το Κύπελο στην Αθήνα τον επαναληπτικό του 0-0 που είχαμε φέρει στη Θεσσαλονίκη στην Τούμπα.

Τεταμένο ήταν και το παιχνίδι με πολλή αγωνία και πολλές εναλλασόμενες φάσεις μπροστά στις δύο εστίες. Η ΑΕΚ έβαλε δύο γκολ, τα οποία όμως ακυρώθηκαν ως οφσάϊντ. Απ’ την άλλη μεριά ο ΠΑΟΚ είχε δοκάρι και παραπονέθηκε για ένα πέναλτι που δεν του δόθηκε.

Μέχρι που φτάσαμε τρία λεπτά πριν τη λήξη του 90λεπτου του αγώνα. Τότε η ΑΕΚ έβαλε ένα ωραίο και κανονικό γκολ, με το οποίο αγκάλιασε την νίκη και την μεγάλη πρόκριση. Το γκολ αυτό πανηγυρίστηκε έξαλλα τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και μέσα στο καφενείο.

Οι ΠΑΟΚτσήδες πικραμένοι κατέβασαν τα κεφάλια, έψαχναν να βρουν τι έφταιγε, ο προπονητής, το σύστημα, κλπ. και να ετοιμάζονταν να υποστούν την οδυνηρή καζούρα – χώρια που θα πλήρωναν τα κεράσματα από το στοίχημα που είχαν βάλει.

Και τότε συνέβη κάτι απίθανο και μοναδικό, που επαληθεύει την αρχαία ελληνική παροιμία «μηδένα προ του τέλους μακάριζε» και την νεότερη «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Μερικά δευτερόλεπτα πριν λήξει ο αγώνας έγινε ένα ανεπανάληπτο θαύμα, ο ΠΑΟΚ έβαλε δύο εκπληκτικά γκολ και πήρε αυτός την νίκη και την πρόκριση!