Μούσμουλα, γλυκό του κουταλιού

Μούσμουλα γλυκό του κουταλιού

Επιμέλεια Θ. Δημητριάδη

Τα μούσμουλα είναι ένα από τα πρώτα φρούτα του καλοκαιριού.

Έχουν μόνο πιστούς φίλους και το ίδιο πιστούς εχθρούς. Ίσως επειδή η σάρκα τους, είναι ζουμερή και μυρωδάτη, ίσως τα μεγάλα κουκούτσια τους, ίσως γιατί αν τα φας άγουρα είναι ξινά και στυφά.

Η μουσμουλιά (Εriobotrya japonica) είναι δέντρο της οικογένειας Ροδοειδών με πανάρχαια προέλευση από την ανατολική Ασία και την Ιαπωνία – από την τελευταία έχει άλλωστε πάρει και το όνομά του και συχνά στα φυτώρια το συναντάμε και ως ιαπωνική μουσμουλιά. Στην Ελλάδα έφτασε στα τέλη του 19ου αιώνα, περισσότερο ως δέντρο καλλωπιστικό παρά ως παραγωγικό, καθώς γίνεται ψηλό, φτάνοντας ακόμα και τα 10 μέτρα, με καταπράσινο, αειθαλές φύλλωμα από μεγάλα σκουροπράσινα και λογχοειδή φύλλα που δίνουν στο δέντρο αρχοντική και εντυπωσιακή όψη, ιδιαίτερα όταν είναι γεμάτο με ζωηρόχρωμους λαμπερούς καρπούς. Απαιτεί σχετικά μέτρια φροντίδα, κυρίως σωστό πότισμα, λίπανση και αραίωμα καρπών και μπορεί να ζήσει έως και 50 χρόνια.

Το ότι προτιμήθηκε ως καλλωπιστικό είναι και ο λόγος που το βλέπουμε σήμερα σε αυλές και κήπους ακόμη και πολυκατοικιών στο κέντρο των πόλεων. Οι περιοχές που το υποδέχτηκαν πρώτες και εκεί συναντάμε τις λιγοστές και μικρής έκτασης καλλιέργειες είναι η Κόρινθος και η Κρήτη, ακριβώς γιατί το ευνοεί το κλίμα τους. Η Κόρινθος ιδιαίτερα παράγει μια από τις καλύτερες ποικιλίες, την «Ροζενών», από την ομώνυμη περιοχή Ροζενά στο Ξυλόκαστρο, αλλά καλλιεργείται και σε όλη την παραθαλάσσια έκταση από τη δυτική Κορινθία έως την ανατολική Αιγιάλεια. Είναι η πιο διαδεδομένη ποικιλία με μεγάλο μέγεθος καρπού και ψωμωμένη σάρκα έντονου πορτοκαλί χρώματος.

Μια άλλη ποικιλία είναι η «Τουρλωτή» με κιτρινόλευκη σάρκα, ελαφρώς λιγότερο αρωματική, και καλλιεργείται στην ανατολική Κρήτη. Τέλος, η ποικιλία «Μόρφου» στην ομώνυμη περιοχή της Κύπρου, είναι μεγαλόκαρπη και αρωματική περίπου όσο και η Ροζενών. Πολύ περιορισμένες καλλιέργειες και για τοπική διάθεση, συναντάμε και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου, καθώς και στα Επτάνησα – εκεί τα μούσμουλα τα λένε μέσπολες ή μέσπιλες.

Το μούσμουλο ωριμάζει από τα τέλη Απριλίου μέχρι τα μέσα Ιουνίου και τότε το βρίσκουμε σε λαϊκές αγορές και μανάβικα. Παρά το ότι είναι φρούτο που αγαπούν πολλοί καταναλωτές και το ζητούν αυτό το διάστημα, δεν το βρίσκουμε πάντα, καθώς οι καλλιέργειες είναι περιορισμένες. Τα μούσμουλα είναι πολύ ευάλωτα στις μετακινήσεις, συντηρούνται για πολύ μικρό διάστημα και οι ποικιλίες που δίνουν καρπό με καλή τιμή είναι ελάχιστες.

ΥΛΙΚΑ

Βάρος: για περίπου 1 κιλό

1 κιλό ώριμα, γλυκά μούσμουλα, πλυμένα

χυμός από 1 λεμόνι

Για το σιρόπι

700 γρ. ζάχαρη

300 ml νερό

2 ξυλάκια κανέλα

φλούδα από 1 λεμόνι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ξεφλουδίζουμε τα μούσμουλα, τα κόβουμε προσεκτικά στη μέση, περνώντας το μαχαίρι γύρω γύρω από τα μεγάλα κουκούτσια του, και τα αφαιρούμε. Φροντίζουμε να μείνουν ατόφια τα κομμάτια των φρούτων. Τα βάζουμε σε ένα μπολ και τα περιχύνουμε με τον χυμό λεμονιού, για να μη μαυρίσουν.

Σιρόπι

Σε μια βαθιά κατσαρόλα βάζουμε τη ζάχαρη, το νερό, την κανέλα και τη φλούδα του λεμονιού και τα ζεσταίνουμε μέχρι να πάρουν μία βράση.

Μετριάζουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε το βράσιμο για αρκετά λεπτά, μέχρι να δούμε ότι σχηματίζονται μεγάλες φουσκάλες. Το σιρόπι είναι έτοιμο όταν δεν κυλά εύκολα από τη ράχη ενός κουταλιού.

Ρίχνουμε στο σιρόπι τα μούσμουλα μαζί με τα υγρά του μπολ. Το σιρόπι είναι πολύ πυκνό τώρα, αλλά με τα υγρά που θα βγάλουν τα μούσμουλα θα αραιώσει και πάλι.

Σιγοβράζουμε για περίπου 30 λεπτά, ανακατεύοντας μερικές φορές με προσοχή, μέχρι τα μούσμουλα να μαλακώσουν, αλλά να μη διαλύονται.

Αποσύρουμε από τη φωτιά, σκεπάζουμε την κατσαρόλα με ένα καθαρό πανί και αφήνουμε κατά μέρος για 1 βράδυ.

Την επόμενη ημέρα αφαιρούμε το πανί, ξαναβάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά και σιγοβράζουμε για περίπου 30 λεπτά ή μέχρι να δέσει το σιρόπι.

Για να δούμε αν είναι έτοιμο, ρίχνουμε μία κουταλιά σε ένα πιατάκι που έχουμε αφήσει για λίγα λεπτά στην κατάψυξη. Περνάμε το δάχτυλό μας από το σιρόπι και, αν το δρομάκι που ανοίξει κλείνει ξανά, αργά, το σιρόπι είναι έτοιμο.

Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, πετάμε την κανέλα και τη φλούδα λεμονιού και μοιράζουμε το καυτό γλυκό σε ζεστά, αποστειρωμένα βαζάκια, γεμίζοντάς τα μέχρι πάνω.

Τα κλείνουμε με τα καπάκια τους, τα γυρίζουμε ανάποδα και τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς. Διατηρούμε σε μέρος δροσερό και σκοτεινό.

(Η συνταγή είναι της κ. Νιόβης Φωτεινάτου-Καμπίτση από την Κεφαλονιά)