Οι Παραλίες του νησιού μας !

Παραλίες του νησιού μας !

Γράφει η Χριστίνα Κάβουρα

Έχει ωραίες παραλίες το νησί σου με ρωτάει το ταξιτζής, τις καλύτερες απαντώ και το πιστεύω !

Φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι με ρωτάνε για τις παραλίες μας και εγώ βρίσκω ευκαιρία να τους ταξιδέψω σε νερά καταγάλανα, σε παραλίες μοναδικές  και ακαταμάχητες στρωμένες με άμμο, με βότσαλα, με κοχύλια !

Έχω ταξιδέψει σε πολλά νησιά, νησιά πανέμορφα, γραφικά  με όμορφους γιαλούς, αλλά νομίζω ότι πουθενά δεν βρήκα την ομορφιά των δικών μας παραλιών. Θυμάμαι και παραλίες πολυδιαφημιζόμενες στην Ισπανία, την Καταλονία, στην Νότιο Γαλλία! Μάλλον  δεν τις βρήκα ιδιαίτερες, χλωμές μου φάνηκαν,   χωρίς το έντονο φως που χρυσώνει τις δικές μας παραλίες,  κάποιες  πάλι από αυτές είχαν  άγριες,  δύσκολες θάλασσες.

Το νησί μας είναι γεμάτο από ήμερες ως επί το πλείστον παραλίες, κάποτε υπήρχαν και πιο μοναχικές ,  στις μέρες μας, ειδικά  το κατακαλόκαιρο  έγιναν πιο σπάνιες οι μοναχικές παραλίες, κάποιες τις προσεγγίζεις μόνο με πλεούμενο !

Κάθε ένας από εμάς μπορεί να περιδιαβαίνει διάφορες ακρογιαλιές χωρίς να βαριέται όμως ποτέ την «δικιά» του ακτή, αυτή που τον έχει στοιχειώσει από παλιά, από εκείνη την μαγική εποχή που ήμασταν παιδιά και μαθαίναμε να αγαπούμε τις δικές μας γωνιές και γειτονιές αυτές που μας καθόρισαν !

Μιλώντας με τον Γιώργο Κότσαλη ανακάλυψα αυτό που ήδη υποσυνείδητα ήξερα ! Ότι και αυτός  αν και  του αρέσει  να επισκέπτεται  τις ομορφιές του νησιού μας, η παραλία της ψυχής του είναι στα «Ρηχά της Εδέμ»,  όπως αποκαλώ εγώ αυτή την υπέροχη τοποθεσία, δηλαδή στην Αγ. Βαρβάρα.  Κατανοητό αφού αυτή η παραλία μιλά στην ψυχή του, την ξαλαφρώνει από  όλα αυτά τα καθημερινά φορτία που σέρνουμε μέσα μας,  ξυπνά μνήμες καλοκαιρινές και χαρούμενες, τότε που όλοι παίζαμε στη θάλασσα, γιαλέβαμε όστρακα στην άμπωτη,  ξεκαλτσωνόμασταν και βρέχαμε τα πόδια μας στην παλίρροια, τα αγόρια έπλεαν τσίγκινα καραβάκια της αναζήτησης! Όπως και για εμένα η δικιά μου παραλία είναι ο Μονόπετρος, μοναδική και πανέμορφη, κάποιες νύχτες ή και μέρες μελαγχολικές και ψυχρές, προβάλλομαι στην παραλία μου προσπαθώντας να γεμίσω από ηρεμία και φως, προσπαθώντας να μετρώ κύματα ενώ μαζεύω νοερά βότσαλα.

Όλο αυτό το τοπίο που χαρακτηρίζει την παραλία μου, δεξιά μου ο βράχος του παλιού μετεωρολογικού σταθμού, αριστερά μου να δεσπόζει το κάστρο, ασπρισμένη μαγεία το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στα πόδια του βράχου, ενώ πλοία πηγαινοέρχονται στο βάθος ζωγραφίζοντας μια εικόνα από τον Παράδεισο ! Θυμάμαι εκείνον τον «μεγάλο» για εμάς τότε τα πιτσιρίκια, που ξαπλωμένος κάτω από ένα κιόσκι αγνάντευε ώρες τη θάλασσα μπροστά του, λέγοντας σε όποιον ήθελε να τον ακούσει, ότι αυτός ήταν ο Παράδεισος. Δίκιο είχε ο άνθρωπος, το κατάλαβα αργότερα, ερχόταν από τον Καναδά !

Κάποτε όλες αυτές οι παραλίες ήταν απόλυτα αυθεντικές, δηλ. χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες που κατά την γνώμη μου χαλάνε την μαγεία του τοπίου, αλλά όλα έχουν ένα τίμημα.

Και πέρυσι και φέτος επισκέφθηκα πολλές από τις παραλίες του νησιού μας απόμακρες και κοντινές, που όλες είχαν γεμίσει ξαπλώστρες και μπαράκια. Εντάξει μπορεί κάποιος να πιεί τον καφέ του, το αναψυκτικό του απλώνοντας την ματιά του στον γαλανό ορίζοντα μιας θάλασσας   που μας  χαλαρώνει και μας ηρεμεί,  άλλωστε γίναμε όλοι κομφορμιστές και τα θέλουμε όλα στο χέρι ! Παλιά πηγαίναμε εκδρομές σε διάφορες αγαπημένες παραλίες ανοίγαμε   το καλάθι μας στην αμμουδιά κάτω από κανένα αρμυρίκι και αισθανόμασταν απόλυτα ευτυχισμένοι. Κάποτε !

Μια άλλη αγαπημένη παραλία  της ψυχής μου,  ζωντανή και  ιδιαίτερη είναι ο «Απάν Γιαλός»  γεμάτη  ξασπρισμένα κοχύλια,  «φεγγαρόπετρες»  όπως τις αποκαλώ εγώ που έρχονται με την  άκρη του κύματος,  «ματάκια της Παναγίας» αποκαλούν άλλοι αυτά τα μοναδικά όστρακα που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στο νησί.

Εύχομαι να μην έχει ο «Απάν Γιαλός» την τύχη του Κέρους, εύχομαι να μπορέσουμε να διαφυλάξουμε την ομορφιά από την εκμετάλλευση, εύχομαι να μάθουμε όλοι, αυτόχθονες και ξένοι,  να σεβόμαστε και να τιμούμε την ομορφιά.

Πόσες φορές  καθαρίζω την παραλία μου από πλαστικά μπουκάλια και σακούλες και διάφορα άλλα σκουπίδια που θα μπορούσαν να κάνουν κακό  σε άλλα έμβια όντα της θάλασσας γιατί εμείς οι «κυρίαρχοι του πλανήτη» γίναμε πολύ εγωιστές και αλαζόνες μόνο που ο εγωισμός και η αλαζονεία μας τιμωρείται !

Κλείνω   με μια μοναδική βραδινή εικόνα από τα «Ρηχά της Εδέμ» όταν όλη η παραλία παίρνει μια νότα εξωπραγματικής μαγείας, φωτισμένο το κάστρο, το φεγγάρι  ασημώνει τον γιαλό, κάποια αστέρια ανάβουν, λες και όλο το σύμπαν στέλνει χαμόγελα !