Οι Σφήκες

Οι Σφήκες

Γραφεί η Χριστίνα Κάβουρα

Εξαιρετική και πάντα επίκαιρη η Κωμωδία του Αριστοφάνη  «ΣΦΗΚΕΣ»  όπου  ο μέγας Κωμωδός  πραγματεύεται και σατιρίζει την δικομανία των Αθηναίων .

Τουλάχιστον ο Αριστοφάνης στηλιτεύει μεν  αλλά και διακωμωδεί το κακό ενώ στόχος γίνεται η λειτουργία της Αθηναϊκής δημοκρατίας.

Ο Περικλής είχε θεσμοθετήσει μια ημερήσια αποζημίωση, ώστε να έχουν οι πολίτες κίνητρο για να συμμετέχουν ως δικαστές στα λαϊκά δικαστήρια. Το 425 π.Χ. όμως, 3 χρόνια πριν από τη διδασκαλία (ανέβασμα) των Σφηκών, ο Κλέων αύξησε το ποσό της αποζημίωσης στους 3 οβολούς. Οι γηραιότεροι πολίτες, ελεύθεροι υποχρεώσεων, προσέρχονταν έτσι καθημερινά στην Ηλιαία. Κατέληξαν, λοιπόν, «επαγγελματίες» μισθωτοί δικαστές, με αμφίβολη μάλιστα δικαστική προσφορά.

Ο Βδελυκλέων έχει φυλακίσει τον Ηλιαστή δικαστή πατέρα του Φιλοκλέωνα στο σπίτι, για να τον εμποδίσει να παρευρίσκεται στο δικαστήριο και έτσι να τον θεραπεύσει από τη δικομανία του. Τελικά λύνεται  το πρόβλημα  και η έξη του Φιλοκλέωνα με το να δικάζει στο σπίτι   τα «αδικήματα»  των  δούλων  ακόμα και των  σκύλων του  σπιτιού.

Σήμερα έχουν αναλάβει αυτόν τον ρόλο οι δημοσιογράφοι και δικάζουν ασταμάτητα,   συνήθως από τηλεοράσεως !

Το χειρότερο είναι ότι για τους δημοσιογράφους όλοι είναι ΕΝΟΧΟΙ !   Πριν αποφανθεί η δικαιοσύνη εκείνοι έχουν βγάλει την απόφαση, εκτοξεύοντας λάσπη !

Μετά, αν και όποτε ο άνθρωπος δικαστεί και βρεθεί βάσει των αποδεικτικών στοιχείων αθώος, κανείς δημοσιογράφος δεν βγαίνει δημόσια να πει έστω  κάναμε λάθος, ο άνθρωπος ήταν αθώος,  και έτσι  ο κάθε ταλαίπωρος που για τον οποιοδήποτε λόγο βρέθηκε στο στόχαστρό τους  φέρνει  μόνιμα πάνω του τα στίγματα της  συκοφαντίας   στη ζωή του.

Η Αθωότητά του δεν αναφέρεται ποτέ, άλλα θύματα και άλλοι ένοχοι την επικαλύπτουν.

Αυτή την συκοφαντία που είχε καταδικάσει  και ο Γερμανός Νομπελίστας Συγγραφέας  Χάινριχ  Μπελ στο βιβλίο του  «Η χαμένη τιμή της  Καταρίνα Μπλουμ»   κάνοντας έξαλλους τους συμπατριώτες του, μέχρι να καταλάβουν ότι τελικά ο συγγραφέας είχε δίκιο !

Μέχρι τότε βέβαια του έριξαν και πέτρες ! Μόνο που όταν στα γενέθλια του τον επισκέφθηκε  τιμητικά ο τότε καγκελάριος Βίλυ Μπράντ  ηρέμησαν και το … ξανασκέφτηκαν !

Όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο της Trier σε κάποια μαθήματα δημοσιογραφίας που έκανα,  μας τόνιζαν να μην «αγοράζουμε»  εύκολα την είδηση ! Να διαβάζουμε κάτω από τις γραμμές.  Τώρα βλέπω  πολλούς ανθρώπους να κάθονται  μπροστά στις τηλεοράσεις τους με ανοιχτό το στόμα και να χάφτουν τα πάντα !

Πολύ μεγάλη τοξικότητα κυκλοφορεί   γύρω μας και μας δηλητηριάζει όλους !  Επίσης η υποκρισία  σε πολλούς τομείς έχει  χτυπήσει κόκκινο !

Μπροστά από τις οθόνες μας παρελαύνει η ιστορία μας !  Πάθη,  διαστροφές, εγκλήματα, υπεξαιρέσεις,  πλεονεξίες, κακίες, προδοσίες ! Μπορούμε άνετα να βυθιστούμε στο χάος της ανθρώπινης ψυχής και το χάος δύσκολα κατανοείται.  Άκρη δεν βγαίνει,  με όση ψυχολογία  και να διαβάζουμε.

Εμείς που δεν είμαστε «ένοχοι»  που η συνείδηση μας  είναι απόλυτα …  καθαρή  τρέχουμε να καταδικάσουμε, μπορούμε να καταδικάζουμε,  μας αρέσει που μπορούμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε τα πάντα !

Αυτή η λαγνεία της είδησης,  της αποκάλυψης   του σκανδάλου,  μοιάζει να  αρταίνει, να καρυκεύει τη μέρα μας  να την χρωματίζει με ένα ανόσιο  χρώμα,  λες και  μέσα στην ρουτίνα μας   είναι ότι χρειαζόμαστε !

Χαίρομαι που όταν είμαι στην Λήμνο  αποφεύγω να βλέπω και ειδήσεις ! Νομίζω ότι και στον Παράδεισο  μάλλον είναι μάταιες  οι ειδήσεις.