Παναγιά η Κακαβιώτισα και μια Θαυματουργη Ιστορια !

Η Πανάγια η Κακαβιώτισσα είναι το απομεινάρι από ένα Μετόχι της Μονής Αγιας Λαυρας του Αγιου Ορους.

Ο συνήθης αριθμός Μοναχών  τους προηγούμενους Αιώνες ηταν γύρω στα 8 άτομα   και οι ισάριθμες μικρές, ατομικές θα λέγαμε,  σπηλιές στους παρακείμενους Βράχους.

Ακόμη και το εκκλησάκι που διασώζεται μέχρι σήμερα και απέκτησε τόση φήμη,  μέσα σε μια σπηλιά είναι εγκατεστημένο!

Στις αρχές του  προηγούμενο αιώνα,  περίπου 110 χρόνια πριν,  είχε μείνει μόνο ενας Μοναχός, καθώς δεν υπήρχε ανανέωση,  και αποφάσισε να αναχωρήσει για την “έδρα” του στο Άγιο Όρος…

φεύγοντας και προχωρώντας προς την Παραλία του Εβγάτη πέρασε απο ένα γείτονα κτηνοτρόφο και του ανακοινώσε την απόφαση του και τον παρότρυνε να πάρει στο σπίτι του την κεντρική εικόνα με τον ωραιο τιτλο: ΡΟΔΟΝ ΤΟ ΑΜΑΡΑΝΤΟ    και να την φέρνει στο εκκλησάκι κάθε φορά που αυτό πανηγύριζε, κάθε Λαμπροτρίτη, όπως και γίνεται απο τοτε,  απο την Οικογένεια Μουμτζή, που είναι οι  απόγονοι εκείνου του Κτηνοτροφου ο οποίος  όμως ρώτησε  τον αποχωρούντα Καλόγηρο:

— Καλά,  και πως θα φύγεις;  εγώ δεν βλέπω κανένα  σκάφος στον Εβγάτη!

 Δεν απήντησε ο Καλόγηρος και προχώρησε προς την παραλία.

Οταν  έφτασε και μπηκε στη θάλασσα,  άρχισε να προχώρα  και οσο  βάθαιναν τα νερά  τα ράσα του Καλόγηρου έμειναν στην επιφάνεια…  Οταν  πήγε πιο βαθιά τα ανασηκωμένα ράσα έκλεισαν και έγιναν Βάρκα με την οποία αναχώρησε για το πέλαγος και το Άγιο Όρος !  

Την ιστορία αυτής της θαυματουργής αναχώρησης  μας την ανέφερε, πριν χρόνια σε ραδιοφωνική εκπομπή,   η εγγονή του κτηνοτρόφου με το Λημνιό αρχαιοελληνικό  όνομα Υψιπύλη,   όπως την άκουσε η ίδια  απο τον πάππου της…