"Πήραν την Πόλη, πήραν την" και η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ

ΤΗΣ Μ. ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ – ΠΟΘΟΥ

ΕΓΙΝΕ ΧΤΕΣ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ, με ένα πολύ συγκινημένο ακροατήριο. Όλοι μεταφερθήκαμε νοερά στην κάποτε αριστοκραστική συνοικία του Φαναρίου, κάτω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου μέχρι σήμερα δεσπόζει με την ίδια πάντα μεγαλοπρέπεια η Πατριαρχική Μεγάλη Του Γένους Σχολή, που για πεντακόσια χρόνια, υπήρξε πηγή φωτός πνευματικού στον σπαραγμένο ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης.

Ο αγαπητός μας δημοσιογράφος κ. Νίκος Θρασυβούλου, που είναι γνωστή η αγάπη του για εκείνους τους ιερούς τόπους, συντόνισε με την ίδια συγκίνηση τους διαπρεπείς ομιλητές, που μας μίλησαν για τις εμπειρίες τους, μεγαλοσχολίτες οι ίδιοι, και μας μετέφεραν νοερά στην τότε σπαραγμένη Βασιλεύουσα από την ίδρυση της Μεγάλης του Γένους Σχολής και στους αιώνες που ακολούθησαν, στη μακριά διαδρομή του λαβωμένου ελληνισμού. Κάποιος από τους ομιλητές ονόμασε τη Μεγάλη του Γένους Σχολή “Πνευματικό Πυλώνα της Ορθοδοξίας”. Και έτσι είναι. Φωτεινός πυλώνας του πνεύματος αλλά και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων της Πόλης, πάνω από πέντε ολόκληρους αιώνες.

Έτυχε να με καλέσουν κι εμένα.
Και το βιβλίο μου “Πήραν την Πόλη, πήραν την”.
Βέβαια το μυθιστόρημά μου τελειώνει ιστορικά το 1453, με την Άλωση της Βασιλεύουσας, ενώ η Μεγάλη του Γένους Σχολή αρχίζει το 1454 με τον πατριάρχη Γεννάδιο τον Σχολάριο.
Όμως ο Σύλλογος Φίλων της Μεγάλης του Γένους Σχολής, που οργάνωσε το χτεσινό αφιέρωμα, ιδρύθηκε από την αγάπη των μελών του για το βιβλίο μου.

Πριν είκοσι χρόνια, όταν κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα, είχε έρθει στο σπίτι μου η πρόεδρος του Συλλόγου κα Νέλλα Ηλιοπούλου, για να βάλω, είχε πει, την πρώτη υπογραφή στο ιδρυτικό καταστατικό του Συλλόγου. Θυμάμαι, ως σπουδαία αγιογράφος που είναι, μου είχε φέρει δώρο ένα ζωγραφικό της, εικόνα των Αγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ — που χτες γιόρταζαν κιόλας,
Και όταν με κάλεσαν κι εμένα, στο πρώτο τους ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, έζησα την συγκλονιστική εμπειρία να βρεθώ μέσα στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Μέσα στους πέντε εκείνους αιώνες, που ευώδιαζαν την ψυχή της Βασιλεύουσας. Ευώδιαζαν το ρόδο το καιόμενο της Μεγάλης της ακοίμητης Μνήμης.
Ευχαριστώ την Νέλλα Ηλιοπούλου και τον Νίκο Θρασυβούλου για τη συγκίνηση που μου έδωσαν να μιλήσω για την ανάμνηση μου εκείνη μέσα στη Μεγάλη του Γένους Σχολής.

Φίλοι μου, η ζωή μας επιφυλάσσει κάποιες συγκινήσεις πολύ εξαιρετικές, κάποιες στιγμές εξαιρετικές, που υψώνονται πάνω από τον επίπεδο χρόνο μας και μένουν την ψυχή μας για πάντα.
Να είστε όλοι καλά