ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟ-ΠΑΝΤΕΛΕΜΟΝΑ… ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ !

Ενα θεατρικό στη ντοπιολαλια που διαβάστηκε πέρσι (2018)  στο κτήμα της Μητρόπολης, σχετικό  με το πανηγύρι του Αγιοπαντελέμονα.

 

Γράφει η Βαρβάρα Βαγιάκου Βλαχοπούλου

 

ΤΟ ΣΚΛΙ

( πρόσωπα : Θυμίτσα,Βοτώ,Πηνελώ ,Νικολής.)

Αναφέρεται και εξελίσσεται στη δεκαετία του πενήντα :

 

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

{ Η Θυμίτσα βαστά ένα φλυτζάνι καφέ και βγαίνει από το πλαϊνό πορτί του σπιτιού της, που βρίσκεται στον λόφο του Αντρωνίου με θέα τον κάμπο με τις αμυγδαλιές .Κάθεται στο Σκλί .Είναι παραμονή του Αγίου Παντελεήμωνος.Μονολογεί:}

 

ΘΥΜΙΤΣΑ

_ Μανά μ ‘ ιγώ…Ο ήλιος έγυρεν κι οι πλάκες μαθές ζ’ ματούνε ακόμα σα πυρωμένα κάρβνα! Τι τον θέλω κι ιγώ τον αδιαφόρετο ( δείχνει τον καφέ της) .

{ Προβάλει αργοποδαρούσα η μεγαλύτερη σε ηλικία αδερφή της Το Βοτώ }

 

ΒΟΤΩ :

Μοναχή´ζντχένς ;

ΘΥΜΙΤΣΑ :

Ισύ γλέπς κανέναν άλλον; Έχε το νους ,θα ζ’ματστείς Καίνε γι αδιαφόρετες,( δείχνει τις πλάκες της πεζούλας ) ,θα κάψεις το γκώλος.Σύρε από δωνά απ´το πορτί κι πιάσε μια κουρελού να τ´απλώσουμ,αλλιώς θα πυρώσνε τα σκώτια μας .

 

{ Το Βωτό ακουμπά το φλυτζάνι της στην Πεζούλα και κατευθύνεται στο πορτί.Σε λίγο βγαίνει με μια κουρελού στα χέρια ,την απλώνει ,βολεύονται κι οι δυό }

 

ΘΥΜΙΤΣΑ :

Άστον μαθέ να κρυγιώς κομμάτ…μη ζμιατστείς κι συ σα κι μένα Τι’ νταν κι τούτο το σ’ σμερνό ; Πήγα να γύρω κομάτ’ πίς τον καναμπέ κι ο γ ´ίδρως κ(υ)λλούσεν ρυακούδ απ´το τζίτσο’μ κι τα μπατζάκια ´μ. Γύρσα απ’ το νεκροταφείο κι ήπια ενα κάδο νερό απ´το π’γάδ .Κειό …ιδιέτς π´το πάγ φέτος ,θα στερέψ κι κειό…κι άντε να διούμε τι θα πίνουμ κι μι τι νερό θα πορεύουμ τ’ λάτρα..Θα τριτοκοπούνε οι μέσες μας να κ’βανούμε νερό απ´τ´βρύ’ς

ΒΟΤΩ :

…….Να ,κι κείν’ τι νομίγς;σταλιουρίζ φέτος μόν ‘ για τ μέλ’σσες . Λεφουσ’ γι οι αδιαφόρετες γύρω απ’ τ’βρυσούδα.

ΘΥΜΙΤΣΑ:

Νά’νταν μόν’μέλ’σσες καλα θ’άνταν ,μον’ εχ’ κατ’ κοκκ’νόσφηγκες που άμα σε κεντρίσνε ,σι προλαβαίνε ,δι σι προλαβαίνε…Τι να κάμνε ,διψούνε κι αυτες .

ΘΥΜΙΤΣΑ

Ιγω σι λέγω …κι να μι το θ’μυθείς , που θα πεσονόμαστε μι τσ’ ντενεκέδες κι τα λαγήνια πις το Πήγαδο , κοντά ζ’Ντηλεγιάννενας …κι συ μη λες για τσ´κοκκ’ νόσφηγγες

ΘΥΜΙΤΣΑ :

Ε τι θα κάμουμ ,δε θα ξεροσταλιάσουμ κι όλας με τούτον ….να διείς πως τον είπεν η θυγατέραμ;..καύσωνα θαρρώ ,τον είπεν ;

ΒΟΤΩ

Είδες μαθέ τι κάμνε τα γράμματα κι τα Γυμνάσια ; Ξεστραβώθκεν μπάρεμ ικείν ,κι λέγ´το λιοπύρρρρ!Τι τον είπεν μωρή;

ΘΥΜΙΤΣΑ

Καύσωνα θαρρώ!

Να …..κείν θα τα λέγ´, κείν θα τα καταλαβαίν……

Μον, μη πάρεν τα μυαλά’τς αγέρα ,σα το πετνοκαύκαλο το γκπάρο μας το Παυλή .Ηνταν πού’ ταν ξπασμένος ,τώρα παραγίνκεν .Μαθέ… πριν τον πάρ’ γ´ η θυγατέρα’ τ στ´Αυστράλια ,σα πέρναν απο δωνά κάθε πρωί τραγιασκομένος πας το γάδαρο , μ´ήλεγεν “Καλημέρα γκπάρα”.”Καλό νάχς’ Παυλή “

Σα γύρσεν απ´Αυστράλια φόργιεν ένα ρεμπούμπικο σα ταψί πας στο γδί’τ ….κι πάν´απ το γάδαρο μι λεγ : “Γκουτμόρνικ γμπάρα.” “Μαθέ τι λογιά Παυλή ,πήγες στ´Αυστράλια κι έμαθες γκλέζκα ;” ” Οχ μι λεγ γκπάρα , δεν έναι γκλέζκα τούτα ,έναι Αυστραλέζκα ” Άντε συ ξεμπέρδευε τώρα .Τούλεγα στ´θυγατέραμ κι γέλαν .” Γκλέζκα μλούνε κι στ’ Αυστράλια μάνα ” μι λέγ .”Κάλε κακόμοιρε ξπασμένε , πήγες τούβλο κι θαρρείς π’ γύρσες γραμματζούμενος “

ΒΟΤΩ

Κω μαθέ , γύρσεν κιόλας ;Κειός δι θάν´ουτε έξ μήνες π’ πήγεν .Τι έναι γι Αυστράλια …στα Θέρμα πήγεν ;

Και τ’ ρεμπούμπλικα τι τ’ηθελε ,σα το δημοκοντόρο;

ΘΥΜΙΤΣΑ

Μον ρεμπούμπλικο;Κι καμπαρντίνα φόριεν ,σα θεατρίνος.

ΒΟΤΩ

Κι συ τι ξέρ’ς μαθέ τι φορούν γι οι θεατρίν’

ΘΥΜΙΤΣΑ:

Γ´η ανν’ψαμ στο Κάστρο πέρενν’ μια φλάδα ,Το Θησαυρό, κι εχ φωτογραφίες μέσα απ’ ούλλ’ τσ’θεατρίνν’ Κειός ,ο Χορν θαρρώ τον λένε φόργιεν μια καμπαρντίνα …κι τα Καλουτάκια ήνταν τλ’λημένα με κόκ’κνα φτερά .Εχ´ μαθές κοκ’κνες όρνιθες;

ΒΟΤΩ :

Θα τα βάφνε με τ´μπογιά για τ´αυγά τσ´Λαμπρής ,όπως βάφουν κι μεις τα κότσα ,π’παίζνε τα κορτσούδια πας τσ’πεζούλες.Εγω φέτος μές τ´μπογιά βούτ’ξα τα χνουδωτά λουλδέλια ,τα ποτκούδια π’ λέμε και τά’ βαλα μές τ’μπρούτζιν’ τ´οβίδα,κειν´ τ´Γερμανική,τ’ γυάλλ’σα κι κομάτ με τ’στάχτ’ απ’ τ’ γωνιά…κι να διείς ξεχωρστά φαίν’ταιν …. κοκκ’ νέλια κοκκ’νέλια.

Ξελακίσαμ τ´κουβέντα .

Δι μ´ειπες γιατί γύρσεν τα μπροσωπίσω γι’ου κμπάρος απ´τ´ Αυστράλια;

ΘΥΜΙΤΣΑ:

Δι τον σήκωσεν λεγ το κλίμα.

ΒΟΤΩ :

Εμ κι κειός ο αδιαφόρετος, πας το κλήμα πήγεν κι κάτσεν;

 

{ Απο τη γωνία εμφανίζεται το Πηνελώ ,ιδρωμένη κατακόκκινη .Με το ενα χέρι σκουπίζει το μέτωπό,της, με το άλλο μεταφέρει ενα ποτήρι βυσσινάδα.}

 

ΠΗΝΕΛΩ :

Τά μάθτε τα χαμπέρια;

 

ΘΥΜΙΤΣΑ ΚΑΙ ΒΟΤΩ μαζι:

Κω; έχουμ χαμπέρια;Για λέγε …για λέγε .

ΠΗΝΕΛΩ.

Το βρήκαν το Βγενιώ .

ΘΥΜΙΤΣΑ

Γιατί χαμένο τ’ούχαν . Χτες πας το καταμεσήμερο τ´δγήκα μπρουμντσμέν μές τ´αργασά ,να μαζεύ’ μαυροφάσλα

Πως διν άν’ξεν το καύκαλο’τς!!

ΒΟΤΩ :

Κι ιγώ τ´δγήκα π’τράβαν τ´κατσίκατ’ς να τ´μπαλ’κωσ” κάτ απο δ’ικεί απ’το μύλο …

ΠΗΝΕΛΩ :

Ε… σα γύρσεν σπίτ ‘τς ,μι τα τρίτα ‘τς κολοκομένα μαθέ,τ´ζορίζαν οι γιούδοι ‘τς ο ένας το μακρύ ‘ τ κι γ’ άλλος το κοντό’τ , γκαρίζαν σα τσ’ γαδάρ´ μεσμεριάτκα .Θέλαν να τσ´ετοιμάς λεγ ,τα ρούχα τς τα παναγυριάτκα .Βασγεστμέν’ κι ικείν κι τριτοκομέν’ σαν ήνταν ,τσ’ φοβέρξεν π´θα’ πάγ’ να πέσ’ απ´ τα βράχια τς Αγιάς Βαρβάρας.Φύγαν οι γυοί ‘ τς στα χασαπιά τς ,χώθκεν μές τ´γούγκερ και κμήθκεν πασ’ τα παπλώματα. Σα γυρίσαν τα παιδιά ‘τσ’ τ’ ξηγυρέψαν .Μάνα απο δω , μάνα απο κει το Βγενιώ πορδόκλανε μές τ´γούγκερ Φοφθήκαν μαθές τα παλ’κάρια τα κακόμοιρα κι πήραν τα κατάγιαλα ,να ´ψάχνε το λωλο- Βγενιώ στα βράχια τσ’ Αγιάς Βαρβάρας ,μεγάλ γ’ η χάρη τς (κάνει το σταυρό της) .Γυρίσαν στο σπίτ’ άπραχτ ´μαθέ ,κάτσαν πας το καναμπέ και κλαίγαν τ´μοίρατς.Κειν τ´ώρα ,άνν’ξεν το γούγκερ κι βγήκεν το Βγενιώ μαχμουρλίδκο ,με λ’μένο τον κώτσο σα το Βουγιουκλάκ. Μάναααα! “κάμαν κι οι τρεις μαζι .” Φοβθήκτε ε; Ωχ ´παίζουμ κοπρόσκ’λα Μάνα κάμε τούτο κι μάνα κάμε κειό. Να παντρευτείτε κι να μι ξεφορτωθείτε …Τι περιμέντε.. να μι ξεκάμτε; Η μια μυρίζ’ κ ´η γι’άλλ βρωμά.. Ουλα τα παλ’κάρια τ´χωριού παντρεύνταιν κι βολεύνταιν κι σεις γεροντοκοριάσατε

ΘΥΜΙΤΣΑ

Γι αυτο είσαι ξαναμένν’

ΠΗΝΕΛΩ

Τι λογιά μαθέ .Τι μι κόφτ’ τ’λόγ’ μ για τσ’ γυιούδες τσ’ Βγενιώς ; Ιγω τσ’ θκείμ στ’στεφάνωσα .Έμαι μπαγιλντησμέν’ γιατί πεσώθκα πισ’ στο νεκροταφείο για τα καντλούδια ,μέρα πούναι ,πήγα κι κανά δυό γαρούφαλα απ´τ´ ντενεκέμ .Μα τον Άγιο ,μεγάλη γ’ η χάρητ’ ,μπαγίλτσα γ’ η καψερή με τούτο το λιόκαμα .Αφού κι οι πραματευτάδες δι ξεσκεπάσαν τσ’πτραμμάτιες ακόμα .Κουκλωμένες μι τα τσβάλια κείντεν ,άλλες πας το δρόμο κι άλλες πασ’ τσ’ παγκ.Κειά τα λουκούμια θα γένε αχταρμάς για τα γουρτσέλια.Να το διείς… δι θα κατ’βούνε πολλοί παναγυριώτες φέτος μι τούτο το λιοπύρ.

ΒΟΤΩ :

Κάλε καμέν’ν ..για βίγλισεν σα γκατ στο δρόμο να διείς τι γίνεται .

(και οι τρεις μαζι έβαλαν τις παλάμες στο μέτωπο να κρύψουν την αντηλιά και κοίταξαν στον κεντρικό δρόμο )

 

ΘΥΜΙΤΣΑ :

Κω λογάτε,για διέ δωνά… για διέ ,λεφούσ´ γοι γαδάρ´ ! Θα βλιάξ ο Άγιος Παντελέμωνας κι φέτος, μεγάλ’ γη χάρη’τ .Δε χαμπαριάζ’νε απο ζέστ οι κιαχαγιάδες Μαθμένοι έναι ..Ούλ τ’ μέρα μαθές στ’ μάντρες , στα χωράφια ,στα μπαμπάκια , τς αργασές ,τσαπίζ’νε θερίζ’νε , αλωνίζ’νε ,λιχνίζ’νε ,βόσκ’νε τα πρόβατα,αρμέγ’νε , πήσ’νε …Κείν´ το ξέρ’νε τι ζορ τραβούνε … μον να …για να λέμε τώρα ….κουβέντα να γίνεται ….

ΒΟΤΩ :

Είδες όμως…Τον Άγιο δι τον ξεχνούνε.Καθε χρόνο στο παναγύριτ’ θα κατ’βούνε ν´ανάψ’νε το κερούδι τσ’.

Θα γεμίσ’νε τα βναρέλια γύρω απ´αγκλησά κουρελούδες κι γαδάρ´ απόψε Άντε , πιείτε το καφέ σας ,να τ’μαζόμαστε κι μεις σιγά σιγά ,να πιάσουμ κι κανά στασίδ.

ΠΗΝΕΛΩ :

Νωρίς έναι ακόμα μωρή .Μη βιάζεσαι Θα λαλήσουμ απ’τα τώρα. Σα ξεκατουρθούμε μαθέ τι θα κάμουμ ; Κειό ούλα τα βναρούδια θαν έναι πιασμένα απ´τσ’ γαδάρ´ κι τα μλάρια.

ΒΟΤΩ :

Α…το ξεκατούρμα το φοβούμαι. .Δε θ’μούσαστε μαθές τι έπαθα περ’ς ;Πήγα να ξαλαφρώσω πέρα στο βναρούδ και δυό γαδάρ´ ,παλκουμέν κιόλας, αλλάζ’νταν .Τρομάξαν που μι δγείκαν φαντ μπαστούν κι ο ένας ξεπαλ’κώθκεν απ’το ζόρ π´τράβαν για το χοσμέτ κι μι πήρεν καταπόδ ‘ Φοβήθκα κι γωωωω….κι μη φύγαν τα κατουρλιαααά…

ΘΥΜΙΤΣΑ

( απευθύνεται στο Πηνελώ)Τότε τι θες κι πίν’ς τ’βυσινάδα; για να ξεκατουρθείς πάλε;

ΠΗΝΕΛΩ:

Εμ τ´ήθελες κι τ´λόγ’ς να πιω ,καφέ ,με τούτην τ ‘ ζεστ;

ΒΟΤΩ :

Πότε πρόλαβες κι το σκάρωσες το βύσ’νο το γλυκό ; Που τα βρήκες τα βύσ’να ;Εχω κι εγω μια βυσ’νιά πέρα κεινά στο μπαξεδέλι μ’ ..αλλά προλάβαν κι τ’ τρυγίσαν άλλ’ .Στο λαιμό’τς να κάτσνε….Φέτος θα μείνε άδειοι οι φωκάδε’ζεμ

ΘΥΜΙΤΣΑ

Ενοια πόχ’ ς αδερφή .Θα κάμουν σαν ύστερα σταφλούδ’ γλυκό .

ΒΟΤΩ

Ε…να…σαν είχαμ’ κι μεις κοματ ‘ βυσσινάδα να δροστούμε τώρα ,ασχημα θα’νταν ;

ΘΥΜΙΤΣΑ

Το ζάχαρο’ ς εχ’ς να το μετρίγ’ς τρεις μήνες τώρα…η βυσ’ναδα σι μάρανεν ..Κειν´ ενε σκέτο σερμπέ’τ !!!

ΠΗΝΕΛΩ:

Κο λογάτε ,να πάγω να σας φέρω δυο κανατούδια να δροσ’τείτε κι τ´λόγ’ σας ! Θα βάλω νερό άτ´το λαγ’νούδ…Εναι πιο δροσ´νό

ΘΥΜΙΤΣΑ :

Κάτσε στ’αυγά’ς..λαγ’νούδ ξι λα’ γνούδ…σα κατουρλιά θαν έναι απ´τ’ ζέστ’ .

Γι’ ανν’ ψάμ στο Κάστρο πήρεν παγωνιέρα κι εχ κρύγιο νερό ούλ τ´μέρα.

ΘΥΜΙΤΣΑ:

Ε οχ κι ούλ τ´μέρα,κεινά κατα το βραδέλ π’ λειών’ ο πάγος το νερό γίνεται κατουρλιά.Ασε που κι τα φαγιά ξνύζνε .

ΠΗΝΕΛΩ:

Είπαν ,πως ο Ντόντος θα μοιράζ πάγο κι το βραδέλ .

ΘΥΜΙΤΣΑ

Ναι …μόν για τσ´καφενέδες ,οχ για τα σπίτια . Κεινά στο τερέν μαθέ κι κάτ’ στο λιμάν’ κάμνε και παγωτό ,,κάμνε κι γρανίτα .Πως να τα κρατήσνε δίχως πάγο ;

 

( Εμφανίζεται ο Νικολής άντρας της Πηνελώς με ψαράδικη φορεσιά,δείχνει να έχει παρακολουθήσει τη συζήτηση των γυναικών )

 

ΝΙΚΟΛΗΣ

Ε σα μας έδινεν κι μας ο Ντόντος καμμιά κολώνα πάγο ,δε θα βρωμούσαν τα ψάρια μας .Προχτές τ´ μ’σή τ’ καλάδα τ’ πετάξαμ.Μεις ,τωρα πόχ’ ζεστ’ ,το βράδ’ τον χρειγιαζόμαστε τον πάγο .Μον μας τον δίν’το πρωί τον τ’λίζουμ στα τσβάλια κι ως να γυρίσουμ’ απ´,το ψάρεμα ,κειός εχ λιώσ’ .Σα μας τον έδινεν το βράδ’ , θάνταν αλλιώς μαθές. Κειός το βράδ’ το κλείν’ το μαγαζί .

ΒΟΤΩ :

Κο ιγώ…Τ´είχτε μαθέ κι τ´πετάξτε κοτζάμ ψαριά; Δι τ´μερνούστε στα φτωχαδέλια να σχωρνούνε τα πεθαμένα σας ….

ΝΙΚΟΛΗΣ :

Ποιά φτωχαδέλια μωρή ξαδέρφ’ Ουλ γ’οι Καστρινοί κάμνε τσ’ δημοκοντόρ’

Τι να τα κάμουμ ;Πλήσαμ όσα μπορέσαμ ,πήραν κι οι πανελάδες ,ο Παυλής κι ο Αθανής κι τα ποδέλλπα τα σαβουρντίσα’μ ξανά στο γυαλό.Κι εκείν μι τα πανέρια ,τι νομίγς ,τσ’ φάγαν οι μύγιες ,δε μπορέσαν να τα π’ λήσνε

ΠΗΝΕΛΩ :

Ε και σιγα τσ’ καβούρες !!! τα δγήκα μές τ´Παυλή το πανέρ.Σκατζογούπια κι μέλουνες ήνταν .Σιγά μη φάγ´ ο κόσμος παναγυριάτκα σκατζογούπια κι μέλουνες. Κειό ουλ´σφάξαν πετνοί κι όρνιθες να κάμνε μι τα φλωμάρια …μέρα πο’ ναι .

Περα δεικεί στο Πήγαδο ,βιαστήκαν μαθέ κι ζμώσαν φλωμάρια απ´τα τώρα ,για να’ χνε για το παναγύρ.Τόσοι παναγυριώτες θα φλέψνε!

ΘΥΜΙΤΣΑ:

Για να ξεμείνε ,δεν είχαν κάμ’ το κουμάντο’τς καλα ,απ´ τα πέρ’ς Μαθέ τα φλωμάρια τα κάμνουμ σαν ύστερις ,πουχ’νε αδειάσ’ τα κρεββάτια.Τώρα έναι γιεμάτα απ´τσ’ μαφεροί Που τ’απλώσαν να στεγνώσνε ;Και τ´αυγα που τα βρήκαν ;Κειές οι όρνιθες στερεύνε τούτην τ´εποχή.Δε γεννούνε γ’οι αδιαφόρετες

ΝΙΚΟΛΗΣ :

Άλλου τ’π’ήγ’ ντε τ’ κουβέντα. Ιγώ λέγω για τ’ προχθεσνή τ´καλάδα

Ισένα δηλαδή κυρα ΠΗΝΕΛΩ θα σ´έβλαφτεν το σκατζογούπ ποχς στουμπώσ’ με τ’ κουρκούτα και τον αύκο κάθε μέρα;

Κοντέβς να λιώγς σα τ´λίγδα στο φανάρ. Α …προχτές ,ένας ποτκός το τρογύρζεν .Εχε το νους μη τον βρεις μέσα καμιά ν ‘ώρα .

ΘΥΜΙΤΣΑ.

Α τσ’ γουρσούσδες . Κι σι μένα προχθές ,έπεσεν ένας παν’ απ’ τ´γωνιά Πάλι καλά που το τζετζερούδ ήνταν καπακωμένο ….αλλιώς θαν έπεφτεν μές τον αύκο γ’ αδιαφόρετος.Δεν τον πρόκαμα .Που χώθκεν δι ξέρω. Ούλ τ´νύχτα τον ακούγω το τρισκατάρατο να κφών´ τα σανίδια αλλα δι μπορώ να τον μαγκώσω Έβαλα κι φάκα αλλά δε τ’ καταδέχτκεν,δείχνει να τον έπεσεν αρμυρή η σαλαμούρα.Έφραξα ούλες τσ’ τρύπες με κάρβνα .Φαίνεται πως ξελάκσεν απ’ τα κεραμύδια μές το ταβάν’ ,μύρσεν τον αύκο ,κι είπεν να περάσ’ απ’ τα μντέρια μας για κανά μεζέ Τώρα τον κυνηγώ κάθε βράδ. Που θα πάγ´,άμα τον κοψ’ η λόρδα θα πάγ ‘ κι στ’ φάκα να φάγ’ τ’ σαλαμούρα.Κείν ‘η δόλια σκλήκιασεν…γέμσεν απίδαλ ….

ΒΟΤΩ

Ε ..ας τσ’ βγάλ’…κι ας τ’ φάγ’γ ,ο καλομαθμένος ! Κ ιμείς τι νομίγς ,βγάζουμ’ τσ’ απίδαλ’ κι τ’τρώμε .Τέτοια εποχή μαθές ούλες οι σαλαμούρες σκληκιασμένες έναι.Όσο να δαμάσνε οι καινούργιες .

ΘΥΜΙΤΣΑ .Τι ήθελες μαθέ να βάλω στ´φάκα ; Μελίχλωρο;

ΝΙΚΟΛΗΣ( απευθυνόμενος στο Πηνελω)’

Τ’ λόγ’ς κυρά έσφαξες κανα πετνό ,η κουρκούτα θα φάμε παναγυριάτκα; Που σι χάνω που σι βρίσκω στο σκλι τ´περνάς ούλ τ’ μέρα.

ΠΗΝΕΛΩ.

Συ γελάσαν άντρα. Δεν έχω μ’σή ώρα π’ γύρσα άπ´τα μνήματα .Κι πετνό έσφαξα κι τον ρόδσα στο τγάν,κι ταχά πουρνό πουρνό θα σκωθώ,να τον μαγειρέψω .Σα γυρίσω απ´τ´αγκλησά, θα ρίξω κι τα φλωμαρούδια.Ειπα να τον μαγειρέψω απ´τ´απόψε,αλλα μι τούτην τ´λαύρα μέχρι ταχιά, θα ξνυς μαθές .( σκέφτεται λίγο)

Κι τ´λόγς τι το θες το ψάρεμα σήμερα μέρα πού’ναι ; Ποιος θαν αγοράσ’ ψάρια αύριγιο ; Ούλος ο κόσμος το μεσ’μέρ θα φάγ´ πετ’νό  με τα φλωμάρια κι το βράδ θα τσακοπ’δά στο παναγύρ με ντομάτα, τυρούδ ,βραστά αυγά και ξ’λάγκουρα .

ΝΙΚΟΛΗΣ

Άμα πας νωρίς προλαβαίν’ς κι κοκκινιστό μι πατάτες

ΠΗΝΕΛΩ

Κο ….κειές οι πατάτες …κολμπούνε στ’ λίγδα κι το μπελτέ.

Ας τούλεγες πιο μπροστά π’ δε θα πήγαινες στο ψάρεμα , να ζύμωνα κανα κολοκ’θοκιεφτέ η κανα μποξαδέλ’ να κ’κβαλίσω στο καφενέ

ΝΙΚΟΛΗΣ.

Δε βαριέσαι,φέρε κανα μελίχλωρο κι κανα ξ’λάγγουρο

ΠΗΝΕΛΩ

Ας ήλεγες μπάρεμ το καρσόν τ’Καντρούλα να σι κρατείσ’ κανά τραπέζ στο γκατ το καφενέ. Εκεί π’ παίζ´ βιολί ο Χάρος κι κλαρίνο ο Ζώμπος .Έχ’νε και σαμπτούρ !

Άντε ,σύρε ,βγάλε νερό άπ´το πγάδ να πλυθείς κι έλα ν´ανάψεις κι εσύ ενα κερούδ’ στ´χαρη’Τ .Ου κόσμος κατ’ βαίν απ´ούλα τα χωριά μαθές κι συ ήθελες να πας στο ψάρεμα. Μον , όντας βλεπ´ς τα κύματα β’νά ,τότε βόηθα Άγιε Παντελέμωνα και βόηθα Παναγιά’μ .Άντε άντε τώρα πούνε ακόμα ζεστές οι πλάκες ,ρίξε κομάτ νερό στο κορμί’ς να φυγ’ γη ψαρίλα ,μπορεί να πέσεις στο καλαματιανό δίπλα δίπλα με καμιά Καστρινή …Ε να μη τ´μοιρίγσ’ και “ζιβανσύ.”

ΝΙΚΟΛΗΣ

Τι λες μωρή γναίκα; Τι έναι τούτο το ζιβανσύ ;

ΠΗΝΕΛΩ

Κολώνια εναι .Τν ίφερεν το Ζογώ τσ´Ελπινίκ´ς απ´τ´Αλεξάντριγια κι στήλ’σεν ούλ η αγκλησά τ´Κυριακή . Φόριεν κι ενα μ´σοφόρ κάτ’ απ´ το ρούχο τσ´, π´στέκ’νταν σαν ομπρέλα .Δι μπάντεξα κι γω κι τ’ ρώτσα.” Μωρή Ζωγώ Τ´ομπρέλα’ς φόρσες για μ’σοφόρ μαθές ;” ” Φουρώ ,φουρώ το λένε θεία ” μι είπεν …Άντε συ ξεμπέρδευε …Κείν,για να χορέψ το μπαλαρτό απόψε ,δι τ´φτάν´ούλο τ´αλάν”

ΘΥΜΙΤΣΑ

Καλά ,σιγα μη χορεψ’ το μπαλαρτό Τούτες γ’ οι ξένες εναι μαθές ξελιγμένες χορεύνε τσ’ ρούμπες κι τα τσατσά….

ΒΟΤΩ

Εμ συ πρόκοψες αδερφή. Που τα ξέρ’ς δα τούτα ;

ΘΥΜΙΤΣΑ

Να τ´ακούγω κι ιγω απ´τσ’ Καστρινές τσ’ θυγατέρες τς αν’νψάζεμ ‘ τσ´ Λενιώς .

ΒΟΤΩ

Κι ποιός οργανοπαίχ’τς θα παίξ’ τούτα π´λες; Τα ξέρ’ μαθές ο Ζώμπος π’παίζ´ το κλαρίνο ,τούτα τα παλαβάτα; Κειός δα ….σα σκών’ τα χείλια ‘τ πάν´ απ’ το κλαρίνο κι φαίν’ ταιν οι δοντάρεσ’τ σα σκουριασμένες τσάπες απ’ το δόλιο το τσιγάρο …φοβερίζ. Κειο τ´Ουρανούδ τ´Λενιώς πέρ’ς απ´το φόβο ‘ τ ,χώθκεν μές αγκαλιά τ´μπαμπάτ κι δε ξεκόλλαν …

ΘΥΜΙΤΣΑ

Άσε το Ζώμπο τώρα ,τον έθαψες τον άθρωπο .Το βραδ’ θα δγιούμε. Μπορεί να τα ξέρ´ ο Χάρος που παίζ´ το βιολί.

ΒΟΤΩ

Κειός παιζ’ το μπάλο ” Μάτια σα κι τα δικά σου δεν υπάρχουν στο ντουνιά “( κι ενώ σιγουτραγουδα’,σταματά απότομα και ξεσκεπάζει το αυτί απο τη μαντήλα)

 

Θαρρείς π´ακούγω το σαμτούρ να γρουτζανίζ . Αρχίσαν γ’οι πρόβες κι μεις ακόμα δε ντυθήκαμ Άντε μαζέψτε τα τσαμπράγκαλα κι πάμε να ντυθούμε.Οι κουβέντες αύριγιο που θα ν’ έχουμ και παναγυριάτ´κα νέα .

 

{πρώτα φεύγει απο το σκηνικό ο Νικολής κι ακολουθούνε μια μια οι τρεις γυναίκες }

 

ΣΚΗΝΗ 2

 

{Εμφανίζονται σχεδόν συγγρόνως η αδερφές ΘΥΜΙΤΣΑ και ΒΟΤΩ Η μια κοιτά την άλλη }

 

ΒΟΤΩ (απευθυνόμενη στη Θυμίτσα)

Ξέχασες να βάλς’ τ’ μαντήλα’ς …η μη φαίνεται ;

ΘΥΜΙΤΣΑ

Εγω μαντήλα με τούτην τ’ λαύρα ,το γκώλος’ να χτυπάς κάτ αδερφή , δι βάζω …Τι θελ’λς ; να ξύπσω;

ΒΟΤΩ

Μωρή λωλάθκες τ’λόγς ; Ακόμα τρία χρόνια δεν έκλεισεν η μάνα μας κι ισυ θα πετάξεις τ´μαντήλα;Τι θες να πέσουμ στα στόματα τ’κόζεμ:

ΘΥΜΙΤΣΑ

Νοιάστ’κα ιγω για τ´κουτσομπόλες. Ας πετάξ’νε τ’ σκούφια τσ’ πρώτες .Πάνε και τσιτσιδόν’ταιν στα μπενμίξ στο γυαλό ..η μαντήλα μ’ τσ’ έφτεξεν ;

ΒΟΤΩ

Συ λωλάθκες αδερφή .Τι έναι τούτα τα μπενμίξ π’ λες;

ΘΥΜΙΤΣΑ

Να οι γναίκες πάνε στα ρ’χα τα νερά ,κεινά τσ’ Σαβαστής μαθές κι κάμνε μπάνιο μαζι με τσ’ άντρες ξετσιτσίδωτες .Ύστερις πάνε στ´αγκλησά ,πιάνε τα μπροστ’νά στασίδια και κολοκόβ´νταιν τσ’ μετάνοιες οι Φαρισαίες …

ΒΟΤΩ

Κω ιγώ !!! ( σκέφτεται λίγο )Ε κι εσένα τι σε νοιάζ’;

ΘΥΜΙΤΣΑ

Ικειές… τι τς νοιάζ’ η μαντήλα’μ ;

ΒΟΤΩ

Άλλο γυαλός μαθές …άλλο αγκλησά Ίσα ίσα έναι ;

ΘΥΜΙΤΣΑ

Το ίδιο έναι . Εκειές ξεσκεπάσζε τα μπούτια τς’ κι τα μπράτσα τς’ για να δροστούνε κι ιγω θα ξεσκεπάσω το κώτσο’μ να πάρ’ αγέρα το καύκαλο’μ που ξυφτ’ απ´ζεστ…

 

{Εμφανίζεται το ΠΗΝΕΛΩ με λουλουδιαστή μαντήλα και μπαστούνι με ασημωτή κεφαλή }

ΒΟΤΩ

Μι φαίνεται θα πιάσω το στ’λλιάρ ! Σεις βαλθήκτε να μι λωλάνται φέτος, αδερφή κι ξαδέρφ’ …{ κουνά πέρα δώθε την κεφαλή της} Κάμνετε τσ’ μοντέρνες ; Σμαζευτείτε ξεκουτιασμένες.

ΠΗΝΕΛΩ.

Ζ’ λεύς το μπαστουνούδιμ τ´ασμένιο ε; Μι τούφερεν η βαφτισιμιάμ απ’ τ ‘ Αλεξάντριγια.

ΘΥΜΙΤΣΑ

Σιγά μην έναι ασ’μένιο .Ντενεκές έναι .Σα πιάσνε γ’οι νοτιές κεινά κατα τον Οκτώβριγιο ,θα σκουριάσ’ σα τσ’ γαζοντενεκιέδες τσ’σαλαμούρασ’.

ΠΗΝΕΛΩ

Ντενεκές ξενενεκές εμένα μ´αρέσ’ !

ΘΥΜΙΤΣΑ.

Μάθε μπάρεμ να το βαστάσ’ σωστά…Τα μεταξωτά βρακιά θέλνε κι πεδέξα σκέλια.Είδες τ’ Καρατζάδενα πως το βάσταν ;

ΠΗΝΕΛΩ

Κείν’ έναι αρχόντ’σα μαθές .Εναι μαθ’ μέν´ απ τα γενοφάσια’τς ,απ´τ´Αλεξάντριγια .

Ισείς μι κοροιδέυ’τε γιατί ζ’λεύτε ,που οι θ’κοί σας γ’ οι μ’σαφεροί , οι Αιγυπτιώτες ,σας κ’βανούνε κάθε καλοκαίρ’ φούλια κι ξ’νόπτες για δώρα .

ΒΟΤΩ

Να σι πω ξαδέρφ ,απ´τσ’ ντενεκέδες ,πιο καλά έναι τα φούλια κι οι ξ’νόπτες

ΠΗΝΕΛΩ { φανερα ενοχλημένη }

Δε βλέπ’ς τ’ φούστασ’ π’όναι απ´το σχέδιο Μάρσαλ μον το μπαστουνούδι ‘ μ σι πήραξεν.

ΘΥΜΙΤΣΑ

Γιατί η θκιάσ’ απο που έναι ;Αμερικάν’κια δεν έναι κι θ’κιάς μαθέ;

ΠΗΝΕΛΩ

Άλλο Μάρσαλ…άλλο Αμερικάν’κο

ΘΥΜΙΤΣΑ

Κο..Το Μάρσαλ στ’ Αμερική δεν ήνταν μαθές;

ΠΗΝΕΛΩ

Κάλε καμέν’ κατ’ ιδικεί στα Μαϊτιανά λένε πως ήνταν ένας θειός ο Μάρσαλης .Ισυ τον έκαμες πολιτεία ;

 

{ ακούγεται ο πανηγυρικός ήχος της καμπάνας}

 

ΒΟΤΩ

Άντε άντε για να χτυπούνε ιδιέτς τα καμπαναριά ,θαν ήρτεν κι ο Δέσποτας κι ιμείς ακόμα δε ξεκ’κνήσαμ ….

ΘΥΜΙΤΣΑ

Εγω νόμ’ζα π’περιμένομ τον Ν’κολή

ΠΗΝΕΛΩ

ΝΑΙ….τ´εννοια μας είχεν .Κειός δε μπάντεχεν,βιάζ’νταν να πάγ´ να πιάσ’ τραπέζ στο κατ’ το αλάν’ για να χορέψ τον κατσβέλ’κο με το κλαρίνο τ’ Ζώμπου ….Να σιγουρέψ μαθές πρώτα το τραπέζ κι τσ’ καρέκλες, κ´υστερα θα πάγ’ στ´ αγκλησά ….

 

[ Η σκηνή κλείνει με τις τρεις γυναικες να προχωρούν βιαστικες…..]

(Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ – ΠΑΝΤΕΛΕΜΟΝΑ)