Στον φίλο μας ΣΤΡΑΤΟ ΔΟΥΚΑ

ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΟ ΔΟΥΚΑ

Γράφει ο Γιώργος Δ. Σαββόγλου

΄Επρεπε   να  περάσει λίγος καιρός. Έπρεπε  να περιμένω αρκετά για να μπορέσω, με λιγότερο βάρος στην ψυχή μου ,να αποχαιρετήσω τον  αγαπητό μας  Στράτο Δούκα .Έπρεπε να περιμένω να καταλαγιάσει κάπως ο πόνος και η θλίψη που νιώσαμε όλοι μας, όταν συγκλονισμένοι ,μάθαμε για τον απροσδόκητο  χαμό του αγαπημένου σε όλους μας Στράτου Δούκα.

Ναι! Έφυγε ο φίλος μας ο  Στράτος ,ο γείτονάς  μας ,ο άνθρωπός μας!

΄Ηταν  μέσα της δεκαετίας του 70 ,όταν ο Στράτος ,μαζί με τον συντοπίτη , φίλο του και αγαπητό σε όλους μας Ηλία Γιαννή , ήρθαν στη Λήμνο  για να υπηρετήσουν , ως μόνιμοι, στην Πολεμική Αεροπορία.

Έτσι ,γνωρίστηκαν με τις δύο γειτονοπούλες μου ,την Ρούλα και τη Λίτσα. Η γνωριμία τους αυτή εξελίχθηκε σε γάμο .Παντρεύτηκαν και δημιούργησαν  δύο εξαιρετικές οικογένειες ,χαρίζοντας εγγόνια ,  ευτυχία και καμάρι  στα πεθερικά τους ,τον  κυρ Σώζο και την κυρά Λένη, Εκεί ,δίπλα μας ,κοντά μας  στη  μικρή  γειτονιά μας ,σε μια  φτωχική  αυλίτσα , έζησαν χρόνια όμορφα και αγαπημένα. Ακόμα  και τώρα που γράφω αυτά τα λόγια, έρχονται στ’ αυτιά μου οι φωνές τους και τα γέλια τους .Ακόμα , βλέπω τα φωτεινά πρόσωπά τους γεμάτα χαρά και καλοσύνη.

Ο Στράτος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πολιχνίτο της  Λέσβου .Όμως  ,εδώ, στο Αντρώνι , έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του. Κατάφερε μέσα  σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να ενσωματωθεί ,να προσαρμοστεί πλήρως και να εγκλιματιστεί αρμονικά μέσα στη μικρή αντρωνιάτικη κοινωνία μας  ,σε μια  τοπική κοινωνία με όλα τα καλά της ,τις ιδιαιτερότητές  της ,τα θετικά της ,αλλά και τα αρνητικά της .΄Εγινε ένας  από μας και ένας με μας. .Γνωστός  και αγαπητός σε όλους και όλες μας .Δίκαιος  και ντόμπρος, τίμιος και συνεπής στον λόγο του και τις πράξεις του. Καλόκαρδος  ,καθαρός άνθρωπος , αλλά και συνάμα πολύ ευθύς χαρακτήρας .Σωστός και αφοσιωμένος στην οικογένειά του ,αγαπημένος σύζυγος ,πατέρας και παππούς.

Την ηρεμία στη ζωή του όμως ήρθε και την τάραξε, το 2013, ο αναπάντεχος ,άδικος και απροσδόκητος χαμός του αγαπημένου του γαμπρού ,του Νίκου Σαμαρά ,του δικού μας  Νίκου ,του μεγάλου αυτού πρωταθλητή  και πάνω απ’ όλα  ανθρώπου. Τον  τσάκισε  ,τον λύγισε ,τον γονάτισε  αυτός ο χαμός του «γιου» του ,όπως ο ίδιος αγαπούσε να αποκαλεί τον αγαπητό μας Νίκο. Ακόμα  και η χαρά και το καμάρι που ένιωθε για την οικογένειά του ,για τη γυναίκα του Ρούλα ,τις κόρες του  Σέβη και Ελένη ,αλλά περισσότερο για τα εγγόνια του ,την Αργυρούλα ,τη Σταυρούλα και τον μικρό Στράτο ,δεν μπόρεσαν να σηκώσουν τον σταυρό του. Δεν κατάφεραν να τον λυτρώσουν απ’ αυτόν τον μεγάλο καημό και πόνο που είχε βαθιά στην ψυχή του.

΄ Ετσι έφυγε ο Στράτος. ΄Εφυγε πικραμένος και πονεμένος. ΄Εφυγε μια μέρα του Ιουλίου ,μέσα στο κατακαλόκαιρο , μια μέρα που μας συγκλόνισε  και θα θυμόμαστε πάντα με βαθιά θλίψη.

ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΦΙΛΕ ΜΑΣ ΣΤΡΑΤΟ! ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ! ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ !

Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ  ΓΙΩΡΓΟΣ  ΣΑΒΒΟΓΛΟΥ