Στριμωγμένοι σε 20.000 πόδια ύψος.

Πήρα το Λεωφορείο από το Σύνταγμα για το Αεροδρόμιο, φεύγει κάθε 20΄… Οι θέσεις ήταν με κενά, μια πάρα μια, όλα καλά !

Μπαίνεις στο αεροπλάνο!  Eίναι των 180 θέσεων και οι επιβάτες κάθονται χωρίς κενά… ενώ είναι κατά τριάδες  οι θέσεις και θα μπορούσε η μεσαία  θέση να είναι κενή.  Μα  τότε το 180ρι αεροπλάνο θα γίνει των 120 θέσεων… ε, και;  Στριμωγμένοι, λοιπόν,   οι επιβάτες,  σε ένα μέτρο  3 άτομα, σε επαφή μπράτσο με μπράτσο,   όπως συμβαίνει στα αεροπλάνα και από τη στιγμή που σε αυτά δεν  πάρθηκε κανένα μέτρο για την αποστάσεις.

Το άλλο τώρα:  Ανεβαίνεις τις σκάλες και μπαίνεις στο αεροπλάνο. Σε υποδέχονται με το γνωστό χαμόγελο τους οι κοπέλες αλλά αντισηπτικό, εκεί στην είσοδο,  πουθενά.

Ζητώ  το γνωστό υγρό  για απολύμανση των χεριών, που υπάρχει σε όλα τα μαγαζιά (και στο ΡΑΔΙΟ ΑΛΦΑ),    καθώς  πέρασα όλη  την Αθήνα και τα χέρια μου  βάραιναν…

Δεν είχαν αντισηπτικό… όμως,  αφού το ζήτησα,  άνοιξαν ένα ντουλαπάκι και μου έδωσαν  δυο φακελάκια από εκείνα που δίνουν  για τα χέρια όταν βγάζουν τον καφέ…

Αυτό που γίνεται με τα αεροπλάνα,  αυτή η εξαίρεση για τις αποστάσεις,   ξεχαρβαλώνει όλο το σύστημα που ισχύει για όλες τις άλλες  περιπτώσεις …