Τα κρασιά από το διπλανό τραπέζι

ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

 Στο εξωτερικό είναι άγνωστες οι ελληνικές λέξεις “κερνάω”, “ρεφενέ”, “εγώ πληρώνω”. Δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο των ξένων. Όταν βγαίνουν έξω για φαγητό ή καφέ, ο καθένας πληρώνει χωριστά τα δικά του, ακόμα κι αν είναι κολλητοί φίλοι, ακόμα κι αν είναι αδέλφια.

Γι’ αυτό δεν το χωράει το μυαλό τους και παθαίνουν σοκ όταν βλέπουν τους Έλληνες να μαλώνουν ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό.

 Συνέβη φέτος με μια παρέα Άγγλων καθώς έτρωγαν σε παραλιακή ταβέρνα στη Λήμνο. Ήλθε ο σερβιτόρος με 2 μπουκάλια κρασί, έδειξε μια παρέα λημνιούς που έτρωγαν ψάρια σε διπλανό τραπέζι, και τους είπε,

 –       These wines are for you from those at that table…

(αυτά τα κρασιά είναι για σας από εκείνο το τραπέζι)

 Οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν.

Πρώτα – πρώτα, γιατί μέχρι τότε στη ζωή τους ποτέ κανείς δεν τους είχε κεράσει.

Δεύτερο, η παρέα στο διπλανό τραπέζι τους ήταν τελείως άγνωστοι.

Τέλος, τα κρασιά στη χώρα τους είναι πανάκριβα, ένα μπουκάλι καλό κρασί – όπως είναι τα λημνιά κρασιά – μπορεί να στοιχίζει και 30-40 ευρώ.

 Τελικά, αφού έγιναν οι απαραίτητες εξηγήσεις και είδαν την παρέα οι λημνιοί από το διπλανό τραπέζι που τους είχε κεράσει να χαμογελούν και να σηκώνουν τα ποτήρια τους, κατάλαβαν, χαμογέλασαν κι αυτοί και είπαν με τα λίγα σπασμένα ελληνικά τους,

 –       Thank you, Thank you – Eφκάριστοπόλι. Ισιγκίαν !