Ταινία “Αφεριμ” – Πρόσκληση Κινηματογραφικής Λέσχης Λήμνου
Πρόσκληση
Η Κινηματογραφική Λέσχη Λήμνου με μεγάλη χαρά σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας του Ράντου Ζούντε με τίτλο «Αφεριμ», απόψε Τρίτη ο3 Μαρτίου, στις 20:45, στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο ΜΑΡΟΥΛΑ. Ελάτε να απολαύσουμε όλοι μαζί και αυτή την ταινία, συντροφιά με ένα ποτήρι δωρεάν κρασί που προσφέρει ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Λήμνου «Η Ένωση».
Λίγα λόγια για την αποψινή προβολή: Το «Aferim!» εκτυλίσσεται στη Βλαχία το 1835. Ένας τοπικός αστυνομικός/σερίφης, μαζί με το γιο του, γυρίζει τα χωριά ψάχνοντας για έναν τσιγγάνο που καταζητείται για κλοπή, αλλά, ακόμη χειρότερα, και για ερωτική σχέση με τη σύζυγο ενός τοπικού άρχοντα. Μέσα από την περιπέτεια των τριών αντρών, η σύνθετη, αταίριαστη, γεμάτη διχόνοια, καχυποψία και προκαταλήψεις κοινωνία της εποχής, πανομοιότυπη με την τότε ελληνική, καταγράφεται με καλοπροαίρετο χιούμορ. Η ταινία, ακολουθώντας τη δομή και τον τύπο ηρώων ενός κλασικού γουέστερν, εκτυλίσσεται ως λαϊκή κωμωδία (με αρκετές σκηνές βίας που ελαφραίνουν λόγω ύφους), κλείνοντας το μάτι στις πολιτικές και κοινωνικές νόρμες που υπήρχαν τότε, όπως ακριβώς υπάρχουν και τώρα, σχηματίζοντας το πολύπλοκο εθνικό, γλωσσικό και κοινωνικό παζλ που ονομάζουμε Βαλκάνια.
Κατά τη διάρκεια της πορείας των ηρώων μας, ο κυνικός και οπορτουνιστής πατέρας θα παραδώσει μερικά μαθήματα ζωής στον άβγαλτο γιο, με αφορμή όλα όσα συναντούν οι δυο τους στη διαδρομή. Έτσι η συνομιλία με έναν παπά, η διανυκτέρευση σε ένα χάνι, η διαπραγμάτευση με τους ντόπιους αστυνομικούς, ή η διαδικασία σύλληψης του τσιγγάνου φυγά συνεισφέρουν στη γλαφυρή απεικόνιση ενός ανθρώπινου καζανιού που βράζει στις αντιφάσεις, στα μίση και τις προκαταλήψεις του, σχολιασμένα όμως με μια αφοπλιστική λαϊκή σοφία που κάνει όλη αυτήν την «κακοφωνία» άκρως συναρπαστική. Ταυτόχρονα, το ασπρόμαυρο και τα μακρινά πλάνα προσδίδουν έναν αποδραματοποιημένο – αλά Τζιμ Τζάρμους – τόνο, ο ανοιχτός ορίζοντας και η έφιππη περιπλάνηση φέρνουν στο νου την «Αιχμάλωτη της Ερήμου», οι χιουμοριστικοί διάλογοι θυμίζουν Ταραντίνο και αδερφούς Κοέν, ενώ ο απόλυτος αμοραλισμός που κυριαρχεί παραπέμπει στα γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε. Κι όμως, το αφηγηματικό ύφος του Ράντου Ζούντε είναι εντελώς καινοφανές και αφοπλιστικά γοητευτικό, γι’ αυτό του χάρισε την Αργυρή Άρκτο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.