Τι τρώνε περισσότερο στα ευρωπαϊκά εστιατόρια

Τι τρώνε περισσότερο στα ευρωπαϊκά εστιατόρια

Γράφει ο Θ. Δημητριάδης

Διευκρίνιση: Οι τυχόν διαφημίσεις που παρεμβάλλονται ενδιάμεσα σ’ αυτό το κείμενο γίνονται από τον διακομιστή του διαδικτύου και δεν έχουν σχέση ούτε με τον συντάκτη ούτε με το περιεχόμενο του.

Όταν περάσει η πανδημία και αρχίσουμε πάλι να ταξιδεύουμε ελεύθερα, εν βρεθείς σε μία από τις παρακάτω ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να δοκιμάσεις οπωσδήποτε τα παρακάτω φαγητά, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian.

Βέλγιο-Waterzooi
Στη Φλαμανδία φτιάχνουν την αρωματική κοτόσουπα waterzooi. Βράζουν το κοτόπουλο με καρότα, πράσα και σέλερι, για να φτιάξουν έναν γευστικό ζωμό. Αφαιρούν το κοτόπουλο και φτιάχνουν roux, για να αποκτήσει ο ζωμός αυτός μια πιο παχύρρευστη σύσταση και να γίνει σαν λευκή σάλτσα. Προσθέτουν κρεμ φρες, μυρωδικά, και βάζουν και πάλι το κοτόπουλο στην κατσαρόλα μαζί με τον ζωμό. Σερβίρουν με ψωμί ή πατάτες.

Σουηδία – Semla
Σήμερα, στη Σουηδία, τα semla έχουν έρθει στη μόδα. Μεγάλα και αφράτα στρογγυλά ψωμάκια με κάρδαμο, αμυγδαλόπαστα και ζάχαρη, σερβιρισμένα με σαντιγί. Βάσει εθίμου, καταναλώνονται την τελευταία Τρίτη του Φεβρουαρίου ή την πρώτη Τρίτη του Μαρτίου (Mardi Gras=Χοντρή Τρίτη). Τώρα πια, ο κόσμος τα τρώει σε όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής. Οι φούρνοι όλης της χώρας διαγωνίζονται για το ποιος θα ανακηρυχτεί από τις εφημερίδες ως ο φούρνος με το καλύτερο semla.

Γερμανία – Εisbein
Στη Γερμανία, ειδικά στο Βερολίνο, όλοι μεγαλώνουν τρώγοντας αυτό το πιάτο. Είναι αρκετά λιπαρό, αφού παραδοσιακά φτιάχνεται με χοιρινό κότσι και σερβίρεται με μισό κιλό ξινολάχανο και μισό κιλό φάβα.

Γαλλία-Γλυκάδια vol-au-vent
Γλυκάδια μέσα σε ζυμάρι vol-au-vent με τη συνοδεία καραβίδας. Συχνά τα βρίσκουμε και μαζί με σάλτσα μανιταριών. Κλασικό πιάτο, με ενδιαφέρουσες υφές και πολλή γεύση.

Πολωνία-Ζur
Λευκή σούπα (μπορς) με λουκάνικα. Έχει μια ελαφρώς ξινή γεύση και είναι πολύ δημοφιλής στην Πολωνία, ειδικά στα χωριά της χώρας. Φτιάχνεται από ψωμί σικάλεως, το οποίο το τοποθετούν σε βάζα, για δύο μέρες, σε θερμό μέρος για να υποστεί ζύμωση. Μπορεί να διατηρηθεί μέσα σε καλά κλειστά μπουκάλια μέχρι και δύο εβδομάδες, αρκεί να είναι σε δροσερό μέρος. Η σούπα γίνεται από ζωμό ριζώδους μαϊντανού, καρότα, πράσα, κρεμμύδια, λιωμένες σκελίδες σκόρδου, και αποξηραμένα άγρια μανιτάρια. Προσθέτουν παραδοσιακό χωριάτικο λουκάνικο, που στη συνέχεια το αφαιρούν και το κόβουν σε λεπτές ροδέλες για το σερβίρισμα του πιάτου. Παραλλαγές περιέχουν και λεπτοκομμένο τηγανητό μπέικον σε κυβάκια. Σερβίρεται μαζί με πατάτες με τηγανητό κρεμμύδι.

Δανία-Χαβιάρι Δανίας
Τα πολύ άσχημα στην όψη ψάρια Κυκλοπτερίδες έρχονται κοντά στις ακτές για να αναπαραχθούν, κι έτσι το χαβιάρι τους μαζεύεται επί τόπου και καταναλώνεται φρέσκο. Συνήθως, το σερβίρουν πάνω σε ψωμί με άνηθο και λίγη κρεμ φρες, είτε για πρωινό είτε για κολατσιό. Το χαβιάρι αυτό είναι τοπικό προϊόν Δανίας.

Ιρλανδία-Βoxty
Πρόκειται για πίτα από πατάτες που έχουν υποστεί ζύμωση και το συναντάμε σε ολόκληρη την Ιρλανδία. Βράζουν τις πατάτες και τις αναμειγνύουν με αλεύρι, αλάτι και πιπέρι και τις αφήνουν για μέρες ή και εβδομάδες να απορροφήσουν όλα τα υγρά και το μείγμα να θυμίζει ζυμάρι για νιόκι. Το κόβουν σε φέτες που τις τηγανίζουν σε λάδι. Στο τέλος προσθέτουν βούτυρο. Μπορεί να σερβιριστεί μαζί με τηγανητά αβγά και καπνιστό ή παστό ψάρι. Τρώγεται όμως και σκέτο και μοιάζει με φριτάτα.

Κι επειδή δεν είναι σίγουρο εάν κάτι από αυτά θα σου αρέσει και θα χορτάσεις, ας θυμηθούμε την ιστορία του φίλου μου Παναγιώτη:

Έχω ένα φίλο στη Λήμνο, τον Παναγιώτη, που ήλθε κάποτε να με ρωτήσει πόσο συνάλλαγμα να πάρει μαζί του, επειδή θα πήγαινε μια οργανωμένη 10/ήμερη εκδρομή στην Αγγλία.  Πρώτη φορά ταξίδευε στο εξωτερικό, μαζί με δύο άλλες φιλικές οικογένειες, και ήθελε να κάνει υπολογισμό πόσο θα του στοιχίσει πάνω – κάτω.

Του απάντησα ότι 1.500 ευρώ δεν θα του φτάσουν, και καλύτερα να καθίσει στα αβγά του και να μη πάει πουθενά.  Αυτός όμως ήταν αποφασισμένος:

–       Έλα μωρέ, δε θα ξοδέψουμε και πολλά.  Το ξενοδοχείο έχει ημιδιατροφή, οπότε μόνο το βράδυ θα τρώμε έξω.  Όλα τα άλλα, ξεναγήσεις, μουσεία, κλπ. είναι πληρωμένα.

Εξάλλου η ιδέα ήταν της γυναίκας του, η οποία ήθελε να κάνει και μερικά ψώνια, οπότε δεν είχε και πολλά περιθώρια επιλογής.

Έτσι, όταν ήλθε η μέρα της αναχώρησης, ήταν όλος χαρά και αγωνία.  Σε ένα χαρτί μάλιστα είχε γράψει καμιά 50/ριά Αγγλικές λέξεις και προτάσεις, για να μπορεί να συνεννοηθεί, αν χρειαζόταν.  Είχε στην τσέπη του 400 λίρες συνάλλαγμα, δηλαδή περίπου 500 ευρώ.

Όταν μετά από 10 μέρες επέστρεψαν από την εκδρομή, είχε κάτι μούτρα κατεβασμένα,  μαύρο χάλι.

–    Τι έγινε, ρε συ;   τον ρώτησα.  Πώς περάσατε;  Τι λέει η Αγγλία;

–    Άστα, μη τα ρωτάς.  Τέτοιο ραβδί δεν έχω φάει στη ζωή μου. Καλά μου είπες

     ότι θα πληρώσω τα μαλλιά της κεφαλής μου.  Μας έγδαραν σαν αρνιά.

            Κατ’ αρχάς το φαγητό στο ξενοδοχείο δεν τρώγονταν με τίποτα..  Μας σέρβιραν κάτι απαίσια φαγητά σαν χόρτο, μικρές μερίδες σαν κουτσουλιά, γαρνιρισμένα με κάτι τεράστια φύλλα μαρούλι για να φαίνονται μεγάλες και χορταστικές.  Ένα σου λέω μόνο, ότι πέθανα στην πείνα και λαχταρούσα πότε θα γυρίσουμε στην Ελλάδα…

            Ύστερα μας πήγαν ξενάγηση σε κάτι μουσεία, να μας δείξουν τι ρούχα φορούσε η βασίλισσα τον 14^ο  αιώνα, αφηρημένες ζωγραφικές,  και άλλα τέτοια.  Ξεπατώθηκα στον ποδαρόδρομο, χώρια που δεν καταλάβαινα τίποτα.

            Ο καιρός συνέχεια έβρεχε και έκανε κρύο.  Από εδώ είχαμε πάρει λίγα μόνο ρούχα ελαφριά, οπότε αναγκαστήκαμε και αγοράσαμε χοντρά ρούχα και μάλλινες κάλτσες για να μη την αρπάξουμε.

            Το πρώτο βράδυ αποφασίσαμε να βγούμε έξω.  Ήμασταν και πεινασμένοι, οπότε πήραμε ένα ταξί και του είπαμε να μας πάει σε ένα καλό εστιατόριο.  Πληρώσαμε 90 ευρώ στο ταξί, και μας πήγε σε ένα παραδοσιακό restaurant, με κεριά, λουλούδια, και ζωντανή μουσική.  Μάλιστα τα βιολιά ήλθαν και στο τραπέζι μας και έπαιξαν πάνω απ’ το κεφάλι μας.

            Οι γυναίκες παρήγγειλαν τα φαγητά, κι εμείς οι άντρες τα ποτά. Το γκαρσόνι δεν πίστευε στα αυτιά του όταν, συνηθισμένος όπως ήμουν από τη Λήμνο,  παρήγγειλα 5-6 μπουκάλια καλό κρασί, χωρίς να ρωτήσω πρώτα πόσο κάνει.  Στο τέλος παρήγγειλα και ουίσκι, μια και βρισκόμασταν στη χώρα που το παράγει.

            Να μην τα πολυλογώ, όταν ήλθε ο λογαριασμός για έξι άτομα, έπεσε κεραυνός στο κεφάλι μου:  320 λίρες, δηλαδή 520 ευρώ! 

            Το χειρότερο από όλα ήταν ότι την άλλη μέρα οι γυναίκες ήθελαν να ψωνίσουν.  Δε σου λέω τίποτα.  Όχι μόνο μου έφυγε όλο το συνάλλαγμα χωρίς να το καταλάβω, αλλά δανείστηκα άλλα τόσα για να μη γίνω και ρεζίλι.  Είχες δίκιο.  Η εκδρομή μου βγήκε πολύ ξινή.  Μαζί με τα εισιτήρια μου έφυγαν συνολικά 2.800 ευρώ.  Και να πεις ότι το ευχαριστήθηκα;  Συνέχεια σκεφτόμουνα πότε θα γυρίσουμε πίσω, να συνέλθω από την κούραση, να βάλω στο στόμα μου κάτι να χορτάσω, να ζεσταθεί το κοκαλάκι μου στον ήλιο, να συνέλθω από τη μεγάλη λαχτάρα!

            Το ίδιο βράδυ δώσαμε ραντεβού με το φίλο μου σε ταβερνάκι στη Λήμνο. Παραγγείλαμε από όλα, μεζέδες, τζατζίκια, ταραμοσαλάτες, μελιτζανοσαλάτες, Λημνιό σαγανάκι, μύδια αχνιστά, καλαμαράκια, φρέσκους ζαργούς στα κάρβουνα.  Ήπιαμε 5-6 μπουκάλια Λημνιό κρασί, μας έφερε και επιδόρπιο χαλβά Αχιλλαδέλη με μπόλικη κανέλα, ακούσαμε το γλυκό μπουζουκάκι, με θέα τη θάλασσα, και η καρδιά του φίλου μου ήλθε στη θέση της.

Πληρώσαμε όλο κι όλο μόνο 30 ευρώ  – η φρουτοσαλάτα και το κυδώνι γλυκό ήταν προσφορά του μαγαζιού.  Του φίλου μου του φάνηκαν όλα τόσο φτηνά, που κέρασε άλλα 5 μπουκάλια κρασί τα διπλανά τραπέζια.

Από τότε ο φίλος μου o Παναγιώτης δεν θέλει να ακούσει για εξωτερικό, και λέει συνέχεια:

Λήμνος,  και πάλι Λήμνος…