Το Πασχαλινό Μήνυμα του Μητροπολίτη μας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΛΗΜΝΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ                                                                     Εν  Μυρίνη τη 10η  Απριλίου 2020

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ 2020

Προς

Τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Λαό της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

«Εσφραγισμένου του μνήματος η ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός…»

(Απολυτ. Κυριακής Θωμά)

Το Πάσχα, η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αποτελεί αδιαμφισβήτητα την βάση της πίστεώς μας, «ει δε Χριστός ουκ εγήρεται, ματαία η πίστις ημών» (Α’ Κυρ. ιε’, 17), και επομένως το κορυφαίο εορταστικό γεγονός της ζωής της Εκκλησίας μας. Τούτο, διότι πανηγυρίζουμε την συντριβή του θανάτου και την κατάργηση της φθοράς.

Ο θρίαμβος του Θεανθρώπου είναι και θρίαμβος δικός μας, επειδή Εκείνος «δι’ ημάς εσταυρώθη και εκών ετάφη…» (αναστάσιμον στιχηρόν των αίνων του Γ’ ήχου). Για χάρη μας  σταυρώθηκε εκουσίως και ενταφιάστηκε.

Η ανάστασή Του έγινε δυνατότητα της δικής μας αναστάσεως «Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο…»(Κατηχ. Λόγος Ιωάν.Χρυσ.).

Στην Εκκλησία, μέσα από τα μυστήρια του βαπτίσματος, του Χρίσματος και ιδιαιτέρως της  Θείας Ευχαριστίας, προγευόμαστε τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Μέχρι τότε όμως θα βρισκόμαστε κάτω από την επιρροή της φθοράς και του θανάτου, με  τη διαφορά ότι   τώρα πια δεν ζούμε, όπως κάποτε που δεν υπήρχε ελπίδα. Γι’ αυτό η πορεία μας μέσα στον κόσμο, ενώ έχει περισσότερο πόνο και θλίψεις, παρηγορείται από την προοπτική του λόγου  Του «Θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον…» (Ιωάν. ιστ’, 33).

Ο Αναστάς Χριστός είναι το Φως και η Ζωή του κόσμου. Το θάρρος και η ελπίδα μας πηγάζουν από το πρόσωπό Του. Αυτός μας βεβαίωσε ότι κάθε τι πο είναι αδύνατο για μας, είναι δυνατό από τον Ιδιο. Τίποτε δεν εμπόδισε τονΧριστό να αναστηθεί. Ούτε το σφραγισμένο μνήμα, στο οποίο νόμισε ότι τον έκλεισε ο άνθρωπος, ούτε ο ογκόλιθος, με τον οποίο θεώρησε ότι εξασφάλισε την ταφή Του. Η Ζωή – Χριστός εσφραγισμένου του μνήματος ανέτειλε και «των θυρών κεκλεισμένων» φανερώθηκε. Μάταιη αποδείχθηκε η φυλάκιση της Ζωής μέσα σε τάφο. Ζωή είναι η αλήθεια και η Αλήθεια Χριστός. «Μάτην φυλάττεις τον τάφον κουστωδία. Ου γαρ καθέξει τύμβος αυτοζωϊαν» (Συναξάρι Μεγ.  Σαββάτου).

Αγαπητοί μου Πατέρες και Αδελφοί,

ο φετεινός εορτασμός  της Αναστάσεως του Κυρίου μας δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό  από όσα μέχρι σήμερα γνωρίζαμε και επιθυμούσαμε, επειδή θα πραγματοποιηθεί με τον  ιδιότυπο τρόπο «κεκλεισμένων των θυρών» των Ιερών Ναών. Μόνον οι Ιερείς με όσα  πρόσωπα προβλέπονται μέσα στο Ναό θα προσευχηθούμε και θα λειτουργήσουμε «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας».

Όμως η Λειτουργία, στην οποία και διά της οποίας γινόμαστε μέτοχοι της Αναστάσεως, δεν είναι προνόμιο των κληρικών αλλά έργο και του Λαού. Δεν κρύβω την θλίψη μου και μοιράζομαι με όλους σας τον πόνο αυτού του αφύσικου χωρισμού. Δεν θα είμαστε όλοι μαζί όπως θα θέλαμε. Θα γίνει ένας εορτασμός μακράν της ανάγκης μας, πέραν της  επιθυμίας μας, άσχετος με τις Παραδόσεις μας, αντίθετος με το πνεύμα της λειτουργικής συνάξεώς μας. Όμως δεν είναι επιλογή μας και αυτό το γνωρίζει περισσότερο από τον καθένα μας ο «ετάζων νεφρούς και καρδίας Θεός» (Ψαλμ. 7 στ.10).

Η συμμόρφωσή μας στα προσωρινά μέτρα είναι συστοίχηση σε κοινή προσπάθεια με έναν  μόνο στόχο, που φαίνεται να πετυχαίνει, αφού η ασθένεια και ο θάνατός από την λοιμική νόσο στην Πατρίδα μας προς το παρόν τουλάχιστον περιορίζονται. Ετσι, η στάση μας θα μαρτυρεί έκφραση βαθύτερου σεβασμού, σε ότι υπομονετικά αποδεχόμαστε χωρίς  να είναι θέλημά μας.

Ας σκεφθούμε την επώδυνη αυτή ώρα τους αναρίθμητους συνανθρώπους μας ιατρούς, νοσοκόμους, νοσηλευτές και εθελοντές, ασθενείς και ανήμπορους, πρεσβυτέρους και νεωτέρους πολλοί εκ των οποίων θα ήθελαν να είναι στο Ναό, όμως και στο παρελθόν και ιδιαίτερα τώρα το καθήκον τους δεν επιτρέπει. Αυτή η πραγματικότητα μπορεί να βοηθήσει να μαλακώσει ο πόνος μας και να πιστέψουμε πιο δυνατά ότι ο Αναστάς Χριστός είναι ο Μόνος που ενώνει όλους και για πάντα μέσα από την υπόσχεσή Του «μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας της ζωής…» (Ματθ. Κη’20).

Τα φετεινά επιβληθέντα εμπόδια στην μετοχή μας στην μυστηριακή κοινωνία ας γίνουν αφορμές ανίχνευσης των ουσιωδών του βίου και της ποιότητας της σχέσεως που έχουμε με τον Θεάνθρωπο και τον συνάθρωπο.

Με την βεβαιότητα ότι ο Θεός των Πατέρων μας στην παναθρώπινη πορεία στην ιστορία δεν εγκατέλειψε ποτέ τον άνθρωπο και δεν παρείδε τις ανάγκες του, προσεύχομαι και τώρα να απαλύνει τον πόνο όλων και να συντομεύσει την δοκιμασία οδηγώντας μας στη λύτρωση. Οι προσευχές μας συνοδεύουν επίσης και τους συνανθρώπους μας που αναπάντεχα έχασαν προσφιλή τους πρόσωπα. Είθε ηκαρδιά τους να πληρωθεί από το Φως της Αναστάσεως, αφού Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται και να αναπαύει «εν χώρα ζώντων» όσους αιφνίδια τελείωσαν την επίγεια ζωή τους.  ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μετά πατρικών ευχών και αγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ  Γ’

Το Πασχαλινο Μηνυμα του Μητροπολιτη Λημνου και Αγίου Ευστρατιου Δημοσιεύθηκε στην Εφημεριδα ΛΗΜΝΟΣ Αρ. Φυλλου 1028