Το συγκινητικό “φωτογραφικό” ευχαριστώ !

Γράφει η Νίτσα Δώρα

Πριν λίγες μέρες την 11η Νοεμβρίου, ήταν ημέρα μνήμης για τους πεσόντες και την λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) ο οποίος είχε 40 εκατομμύρια θύματα, συμπεριλαμβανομένων 20 εκατομμυρίων τραυματιών. Τον ακολούθησαν  διάφορες συγκρούσεις που οδήγησαν στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-1945).

Πολύ μεγάλη συγκίνηση μου προκάλεσε  αυτή η συγκλονιστική φωτογραφία για τις “παράπλευρες απώλειες”,  που έγινε αφορμή για αυτό το άρθρο!

Περίπου 8 εκατομμύρια άλογα, γαϊδούρια και μουλάρια υπολογίζεται ότι θυσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν «παράπλευρες απώλειες», αλλά η ιστορία απέδειξε ότι η αυτοθυσία τους επηρέασε καθοριστικά την ψυχολογία των στρατιωτών και την έκβαση κρίσιμων μαχών. Οι αμερικανοί στρατιώτες που βίωσαν από κοντά τη βαναυσότητα του πολέμου, θέλησαν να ευχαριστήσουν τα άλογα τους που θυσιάστηκαν για τον κοινό σκοπό. Δεν ξέχασαν ότι μέσα στον παραλογισμό και τον διαρκή φόβο τα τετράποδα έμειναν μέχρι τέλους οι πιστοί σύντροφοί τους. Η συγκινητική λήψη έγινε το 1915 και δείχνει 650 στρατιώτες στο Νέο Μεξικό παρατεταγμένους σε σχηματισμό. Η λήψη από ψηλά δείχνει ότι οι στρατιώτες σχηματίζουν με το σώμα τους το κεφάλι ενός αλόγου. Το συγκινητικό «ευχαριστώ» των Αμερικανών στρατιωτών στα άλογα τους.  Μετέφεραν στο μέτωπο τρόφιμα, νερό, πυρομαχικά και ιατρικά εφόδια. Από το 1 εκατομμύριο άλογα που εξήλθαν από το Ηνωμένο Βασίλειο, μόλις 60.000 επέστρεψαν πίσω! H γενναιότητα τους εξιστορείται στο βιβλίο «War Horse» του Michael Morpurgo.

Κατά το πρώτο έτος του πολέμου η ύπαιθρος είχε αδειάσει από πολλές ράτσες αλόγων ιππασίας. Μια εξέλιξη που δυσκόλεψε πολύ την επιβίωση των αγροτικών οικογενειών που είδαν τα καλύτερά τους άλογα να επιτάσσονται από την κυβέρνηση. Η παρουσία τους είχε ζωτική σημασία για τη συνέχιση της πολεμικής προσπάθειας με αποτέλεσμα, πολλές φορές, Γερμανοί σαμποτέρ να στήνουν μυστικές  επιχειρήσεις για να τα δηλητηριάζουν κατά τη μεταφορά τους από την Αγγλία.

Είναι σπαρακτική στιγμή όπου το άλογο στέκεται δίπλα στο νεκρό αναβάτη του και όταν στρατιώτες θάβουν τα άλογα τους σε ομαδικό τάφο.

Οταν ένας στρατιώτης έχανε τον «τετράποδο σύντροφό» του στη μάχη βίωνε την απώλεια έντονα, σχεδόν ισοπεδωνόταν ψυχολογικά. Το δέσιμο ήταν μεγάλο και οι μέρες πολύ δύσκολες. Στις φονικές μάχες του Σομμ και Πασεντάλε υπολογίζεται ότι οι απώλειες των αλόγων ήταν περισσότερες από τις ανθρώπινες. Ο ιστορικός – συγγραφέας Σάιμον Μπάτλερ τόνισε χαρακτηριστικά: «Ήταν η πρώτη και τελευταία παγκόσμια σύγκρουση κατά την οποία τα άλογα διαδραμάτισαν ζωτικό ρόλο».  Στο τέλος του πολέμου κάποια από τα άλογα πουλήθηκαν για το κρέας τους ενώ λίγα ήταν τα τυχερά που επέστρεψαν και συνέχισαν να ζουν μαζί τις αγροτικές οικογένειες που τα είχαν μεγαλώσει….

Στις 11 Νοεμβρίου λοιπόν και ώρα 11 άνθρωποι από όλες τις χώρες της Κοινοπολιτείας τηρούν 1΄ σιγή

σε ανάμνηση του τέλους του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και όλων όσοι υπηρέτησαν και έχασαν τη ζωή τους σε αυτή την τρομερή σύγκρουση.

Οι Αυστραλοί, ως νέο έθνος το 1915 και με πληθυσμό μόλις 5 εκ., γεμάτοι ενθουσιασμό υπηρέτησαν τη Μητέρα Αγγλία σε καιρό ανάγκης.
Από τους 330,000 Αυστραλούς που υπηρέτησαν στον Πόλεμο αυτό, σχεδόν 62,000 έχασαν τη ζωή τους είτε στα πεδία των μαχών είτε από διάφορες ασθένειες.
Από τη Βικτώρια, κατατάχθηκαν 89,000 άνδρες και 19,000 δεν επέστρεψαν ποτέ.
Όλοι οι πόλεμοι είναι καταστροφικοί, ωστόσο ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεχωρίζει, επειδή η Αυστραλιανή νεολαία βάδισε προς την καταστροφή. Παρ’ όλο που η ηλικία κατάταξης το 1915 ήταν τα 18 έτη, κατατάχθηκαν παιδιά έως και 15 ετών για να υπηρετήσουν την πατρίδα τους. Πράγματι, όσοι έχετε επισκεφθεί τα Συμμαχικά Νεκροταφεία του Νησιού μας έχετε παρατηρήσει τις μικρές ηλικίες  των στρατιωτών -θυμάτων .