Στην σκιά των συκιων της Λήμνου.

Στην σκιά των συκιων της Λήμνου.
του Νίκου Βολονάκη
Ανάμεσα στις ασχολίες η καλύτερα στις υποχρεώσεις -έτσι ένιωθα- όταν
πήγαινα αρχές Σεπτέμβρη στην αγαπημένη μου Λήμνο, ήταν να βγαίνω το
απόγευμα και να μαζεύω σε καλαθάκι απ ευθείας από το δενδρο, ώριμα σύκα.
Τέτοια απερίγραπτη ηδονή,δεν.. Με τίποτα. Ούτε σταφύλια, ούτε ροδιά, ούτε
ροδάκινα. Το σύκο από το δενδρο, άλλο πράγμα..Πρώτα-πρώτα αυτά που
Φθάνουμε στο ύψος μας. Έπειτα χρησιμοποιούμε ένα μπαστούνι για τα πιο
ψηλά.Τελος, αν είμαστε ευλύγιστοι ανεβαίνουμε στα κλαδιά. Τα σύκα μας περιμένουν
εκεί. Ζουμερά,ώριμα,με τα υγρά να ξεχειλίζουν και την ανείπωτη γλυκά να
τέρπουν τον ουρανίσκο.
Μπορεί η σκια και οι καρποί μιας συκιας να είναι δενδρο, συνηθισμένο στην
ελληνική περιφέρεια και σ όλη τη Μεσόγειο, αλλά τα σύκα της Λήμνου είναι κάτι
το διαφορετικό. Εχουμε καθυστερήσει τις διακοπές, έχουμε αναβάλλει κοινωνικές
υποχρεώσεις και προτεραιότητες, εξαιτίας των συκων. Θα λέγατε ότι είμαι
εμμονικος. Το πιστεύω.Αλλα,μόνο με τη συγκομιδη.Ολη η ευχαρίστηση βρίσκεται
στο να εντοπίζεις και να ξεβιδώνεις (δικήν λάμπας) το φρούτο,για να το αποκολλήσεις
όμορφο και ακέραιο ως φρούτο, για να προστεθεί στην απογευματινή σοδειά..Έτσι
κάθε εσπερινή έξοδος έχει δυο τουλάχιστον καλάθια συγκομιδη. Τρώγανε τα παιδιά,
τα εγγόνια,τα γειτονοπούλα σαν τρελλα. Μια ποσότητα κάθε φορά περίσσευε για
μαρμελάδα,για σαλάτα η για άλλους μεζέδες του χειμώνα.Γιατι, μην ξεχνάμε, τα
σύκα, από τα πλέον αγαπημένα φρούτα των Ελλήνων, τρώγονται και φρέσκα και
αποξηραμένα. Ένα εκατομμύριο άγριες συκιές προμηθεύουν τους συμπατριώτες
μας με ένα από τα πιο δελεαστικά φρούτα της εποχής.
Τα σύκα είναι από τα πιο γνωστά ελληνικά γκουρμέ τρόφιμα,ενώ παλαιότερα
οι αθλητές ακολουθούσαν προσεκτική διατροφή,που περιλάμβανε οπωσδήποτε
τα πλήρη θρεπτικών συστατικών σύκα.Κατα την αρχαιότητα τα σύκα από την
Αττική εκτιμούνταν τοσο, που η κατανάλωση τους προοριζόταν μόνο για τους
πολίτες.Η ζήτηση τους αυξανόταν και μαζί και το παράνομο εμπόριο τους,
γεμάτο από…συκοφάντες, αυτούς που κατήγγειλαν τους λαθρέμπορους συκων.
Στη μυθολογία, ήταν η συκιά αφιερωμένη στη θέα Δήμητρα, μητέρα των δημητριακών.Αυτη η θέα ψάχνοντας κάποτε την κόρη της,φιλοξενήθηκε από τον
Φυταλο και σε ένδειξη ικανοποίησης του χάρισε δυο σπόρους συκων.Οι κληρονόμοι
του ήρωα, που ονομάσθηκαν Φυταλιδες, είχαν το προνόμιο της καλλιέργειας των
δένδρων. Κυρίως είχαν πάρει το εύσημο της καλής φιλοξενίας. Έτσι, το δενδρο
διαδόθηκε πλατεια στην αρχαία Ελλάδα, υπογραμμίζοντας τη σκιά της φυλλωσιάς
του και βέβαια την υπόσχεση της γλύκας των φρούτων του.
ΥΓ.Προσεξετε, τα κλαδιά μιας συκιας σπάζουν εύκολα..Κάτι ξέρω,περί αυτού..