Η κοσάρα πει νερό και τερεί σον ουρανό (Ποντιακά)

Η κοσάρα πει νερό και τερεί σον ουρανό (Ποντιακά)

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Σε λίγες μέρες θα βγούμε από την ενισχυμένη εποπτεία. Επιβιώσαμε ύστερα από 12 χρόνια κρίσης και σκληρών μνημονίων, περικοπών, κουρεμάτων, αναστολής εργατικών δικαιωμάτων, ύστερα από 3 χρόνια κορωνοϊού, από την ευλογιά των πιθήκων, τον ιό του Δυτικού Νείλου κ.ά.

Ίσως είναι καιρός να πούμε ένα ευχαριστώ.

Παλιά, τον καιρό των γονιών και των παππούδων μας τρώγανε όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι και πριν αρχίσουν έκαναν μια προσευχή ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας στο θεό για τα αγαθά και όλα τα καλά που μας χαρίζει.

Σήμερα αυτό τείνει να εκλείψει.

Πάντως, Χριστιανοί είμαστε, καλό είναι, αντί να πέφτουμε με λαιμαργία με τα μούτρα στο φαγητό, να κάνουμε προηγουμένως το σταυρό μας και να λέμε δυο λόγια ευχαριστίας.

Κι όταν σηκώνουμε το ποτήρι με το κρασάκι η την μπυρίτσα, να θυμόμαστε τις κοσάρες, δηλαδή τις κότες, που όταν πίνουν νερό σηκώνουν το κεφάλι ψηλά προς τον ουρανό και ευχαριστούν το θεό.