Πρωτοχρονιά  1954 – Πρωτοχρονιά 2023

Πρωτοχρονιά  1954 – Πρωτοχρονιά 2023

Γράφει (κάθε Παρασκευη) η Χριστινα Καβουρα

Η φωτογραφία της αγαπημένης μου φιλενάδας Βαρβάρας με τα κάλαντα στην αγορά, με έβαλε σε σκέψεις !

Ασπρόμαυρη η Φωτογραφία, όχι μάλλον δεν γνώριζα κανέναν  ανήκω σε νεώτερη …κλάση αλλά τα πρόσωπα ήταν αριθμημένα κάποιος  έχει καταγράψει τα ονόματα των συμμετεχόντων στα  Χριστουγεννιάτικα εκείνα Κάλαντα μόνο που  η αντιστοιχία νούμερων και ονομάτων δεν είναι εμφανής !  Ίσως με τα ονόματα να έβγαζα μια άκρη  ίσως  να ξεδιάλυνα πρόσωπα που τα γνωρίζω γερασμένα πια ? Μόνο τη Βαρβάρα αναγνωρίζω αλλά  ήδη μας ξεκαθαρίζει   ότι  είναι το  νούμερο δύο.

Οι κοπέλες φορούσαν σοσόνια, είχα καιρό ακόμα και να ακούσω αυτή τη λήξη που κάπου την ξέθαψα από το χάος του μυαλού μου !  Τα σοσόνια είχαν μια αθωότητα ! Περίεργο ότι δεν φορούσαν λεπτές νάϋλον κάλτσες οι κοπέλες ! Μετά είδα ότι η φωτογραφία αφορούσε τα Χριστούγεννα του 1954 !

Κάπου είχα δει και μια φωτογραφία με τα Πρωτοχρονιάτικα Κάλαντα μόνο που εκεί ήταν τα αγόρια σε πρώτο πλάνο ! Όμορφα λαμπερά αγόρια  με μουσικά όργανα ! Θεέ μου απέραντη η ομορφιά των νιάτων και τόσο παροδική!

Ακόμα και η αγορά δεν μου θυμίζει τίποτα ενώ η φωτογραφία μου λέει τα πάντα ! Είναι φοβερό πόσα μπορεί να μας πει μια φωτογραφία, ιδιαίτερα μια φωτογραφία ασπρόμαυρη ! Λες και στο μυαλό μου ξετυλίγεται μια ολόκληρη ασπρόμαυρη ταινία του τότε, πολύ πίσω στο χρόνο, ενώ κάτι λίγες μνήμες και αυτές σαν σκηνές, από παλιό έργο, μια σειρά από  στιγμές κάποιας μακρινής ανάμνησης   που  αναβιώνουν εικόνες μιας άλλης Μύρινας, διαφορετικής και όμως πάντα ίδιας, από μια αγορά αγαπημένη που άλλαξε λες ρούχα και διάκοσμο, θυμάμαι το δρόμο της αγοράς με το καλντερίμι, κάποιες παλιές ταμπέλες, κάποιους μαγαζάτορες σαν φευγαλέες εικόνες  ενώ  η φαντασία εξωραΐζει τις μνήμες !

Στην  λεζάντα διαβάζω :

«Εκεί   δεν υπήρχε η σημερινή Πλατεία Υψιπύλης. Κατά μήκος της Αγοράς από την πλευρά  της Πλατείας  υπήρχαν  καταστήματα με ξύλινες κατασκευές   (παράγκες)  και  πίσω απ αυτές ήταν η “Αλάνα”, η σημερινή Πλατεία. Τότε ήταν μεγαλύτερη γιατί  δεν  είχε κτιστεί το Κτίριο του ΟΤΕ και το Παπουτσίδειο. Εκεί σε μια γωνιά υπήρχε ένα τσιμεντένιο χωρίς στέγη   δημόσιο ουρητήριο.

Χαρακτηριστικά   τα Μαγαζιά της εποχής με τις ξύλινες προσόψεις  (τζερτζεφέδες) και τις βαριές κεραμιδένιες σκέπες  καθώς και το οδόστρωμα με τα  τακάκια που υπήρχαν τουλάχιστον άλλα 30 χρόνια μετά.»

Επίσης  η λέξη τζερτζεφέδες δεν μου λέει τίποτα !

Στέκομαι στο … δημόσιο ουρητήριο,  αδιανόητα πράγματα !!!

Πως ήταν εκείνες οι Πρωτοχρονιές ? Δεν μιλώ για τις Πρωτοχρονιές μιας κάποιας ελίτ που μπορούσε να κάνει μια μάζωξη με κιθάρες και μεζεδάκια και νταμιτζάνες κρασί !

Μιλώ για τις Πρωτοχρονιές των Λημνιών, όλης της Λήμνου και φυσικά  των χωριών της ! Ίσως στα χωριά να ήταν πιο ζεστή η ατμόσφαιρα, πιο εορταστική, πιο χαρούμενη με μαζώξεις σε σπίτια και καφενέδες !

Πως είναι οι δικές μας Πρωτοχρονιές με τα μάλλον βαρετά ρεβεγιόν λες και εμείς που μεγαλώσαμε έχουμε ζήσει τα πάντα και θέλουμε κάτι πιο δυνατό, πιο διαφορετικό, πιο περίεργο,  πιο ηχηρό,   για να υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο μην πιστεύοντας πια σε παλαβές  φαντασιώσεις και εκπληρώσεις απίθανων  ευχών και ονείρων γνωρίζοντας λόγω πείρας που αποκτήθηκε στις Πρωτοχρονιές που πέρασαν  ότι οι εκπληρώσεις είναι δύσκολες !

Επίσης τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς, ρόδια, βρύσες, νερό όπου «μούλιασαν» μαλάματα, ποδαρικά, μάλλον …. Εξέπεσαν στην εποχή του Ιντερνετ!

Θυμάμαι επίσης μια Πρωτοχρονιά στη Ρώμη, που το πρωτοχρονιάτικο  μενού  είχε φακές, κάτι που με άφησε κατάπληκτη, μετά έμαθα ότι οι Ιταλοί θεωρούν τις φακές τυχερό φαγητό ευμάρειας !

Κάποιες φορές στην ζωή μας δημιουργούνται οάσεις καθαρής ευτυχίας, ήρεμες, εύθραυστες,  απρόβλεπτες, μολονότι  η ευτυχία είναι τόσο σπάνια,  αυτές οι οάσεις δικαιολογούν την ύπαρξή μας ! Ας μας φέρει πολλές τέτοιες μικρές οάσεις ευτυχίας ο χρόνος !

Από την πλευρά μου εύχομαι σε όλους μας  έναν ήμερο, ευνοϊκό χρόνο, ηλιόλουστο, απλά πράγματα