9η Φεβρουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Να, γιατι !

Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Η 9η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ωςς Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, και ταυτόχρονα ημέρα μνήμηςΠαγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας του εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού. Ελευθερία και γλώσσα ήταν το όραμα του Σολωμού, που οραματιζόταν και τα δύο να τα κερδίσει το έθνος του.  Ο εορτασμός αυτός αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα διαχρονικά, συμβάλλοντας καθοριστικά στη διαμόρφωση τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του παγκόσμιου πολιτισμού.
Η γλώσσα, είτε ως προφορικός είτε ως γραπτός λόγος, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης, από την καθημερινή επικοινωνία μέχρι την έκφραση των ανώτερων πνευματικών αναζητήσεων. Στην ελληνική γλώσσα διατυπώθηκαν και καταγράφηκαν σπουδαία διανοήματα που σφράγισαν την εξέλιξη της σκέψης. Ρητορική, ποίηση, πεζογραφία, θεολογία, ιστορία, φιλοσοφία και επιστήμες είναι μερικοί μόνο από τους τομείς που άνθησαν μέσα από αυτήν.
Η μοναδικότητα της ελληνικής γλώσσας διαφαίνεται όχι μόνο μέσα από τον πλούτο του λεξιλογίου της και την πολυσημία των λέξεων της, αλλά κυρίως μέσα από τη μακραίωνη και αδιάλειπτη παράδοσή της. Έχοντας γνωρίσει υψηλή καλλιέργεια, έγινε το όχημα μέσω του οποίου αποτυπώθηκαν ανώτερες μορφές πολιτισμού. Μέσα από αυτήν προσδιορίστηκαν για πρώτη φορά επιστημονικές και φιλοσοφικές έννοιες, πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα. Στην ελληνική γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, μεταφέροντας το μήνυμά τους σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ από τα ομηρικά έπη έως τα νεότερα λογοτεχνικά έργα, η ελληνική υπήρξε γλώσσα έκφρασης αριστουργημάτων της παγκόσμιας γραμματείας.
Η ελληνική γλώσσα, με τη διαχρονική της δυναμική, έχει επηρεάσει βαθιά άλλες γλώσσες. Χιλιάδες ελληνικές λέξεις έχουν ενσωματωθεί στο διεθνές λεξιλόγιο, εμπλουτίζοντας τις γλώσσες των λαών. Παράλληλα, η ίδια η ελληνική έχει δεχθεί επιρροές, γεγονός φυσιολογικό για κάθε ζωντανό γλωσσικό οργανισμό που εξελίσσεται μέσα από τις ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες, διατηρώντας ωστόσο την εσωτερική του συνοχή και την ιστορική του συνέχεια.

Η ελληνική γλώσσα από τον Όμηρο και τον Πλάτωνα μέχρι τον Σολωμό και τον Σεφέρη, παραμένει ένας ζωντανός οργανισμός. Παραμένει ένας θησαυρός που αξίζει να τον διατηρήσουμε, να τον προστατεύσουμε και να διαδώσουμε, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας ταυτότητας.
Σήμερα, όλοι εμείς που έχουμε την τύχη να μιλούμε αυτή τη γλώσσα, υποδεχόμαστε τη μέρα αυτή με αίσθημα ευθύνης και βαθιά αγάπη για την πολιτιστική μας κληρονομιά. Η ελληνική γλώσσα είναι ο θεμέλιος λίθος της ταυτότητάς μας, διακριτικό γνώρισμα του πολιτισμού μας και αναπόσπαστο στοιχείο της παιδείας μας.