Ακάθιστος ύμνος   

Ακάθιστος ύμνος                                                                                                                                 Γράφει :  η Βαρβαρα Βαγιάκου  Βλαχοπουλου                                                                                                                                                          (απόσπασμα από το βιβλίο μου «Τι άρωμα φοράς γιαγιά»)

Νιώθεις μια θεά να αναδύεται μέσα στην ευτυχία !Νιώθεις πως είσαι το σπουδαιότερο ον που έπλασε ο Θεός. Πως βρεφούργησες το μεγαλείο του Θεού. Πως το μεγαλείο του Θεού είσαι μόνο εσύ και το βρέφος σου, εσείς και κανένας άλλος στη γη. Πως είσαι ο συν- δημιουργός της ζωής  Γιατί είσαι εσύ η μόνη και μοναδική που μπορείς να διεκδικήσεις τη μητρότητα του παιδιού σου Το ρόδον το αμάραντον.Γιατί γνωρίζεις ενστικτωδώς πως αυτό κανένας και για τίποτα δεν θα καταφέρει ποτέ να σου το αποσπάσει. Είναι γιατί λαχταρούσες ενδόμιχα τούτες τις θείες ένστικτες φροντίδες, που τις φύλαγες μέσα σου από πάντα, από τότε που γεννήθηκες γένους θηλυκού, να τις προσφέρεις θυσία στο θείο βρέφος σου. Ναι νιώθεις μια μικρή Παναγιά. Πυρίμορφον όχημα, με χειρόπλοκον στέφανον…Ω πανύμνητε Μητερ!                                                                               Ανακαλύπτεις πως έχεις μια αγκαλιά με ειδικά προσόντα, με στήθια που περίμεναν να κατεβεί το έξ ουρανών μάννα και χλιαρό να τρέξει και να δημιουργήσει κόρφο, τον έναν και μοναδικό για το παιδί σου, για τα παιδιά σου, τον ειδικά αρωματισμένο με το πιο σπάνιο άρωμα του κόσμου . Ποιός  μπόρεσε ποτέ να απαλλαγεί από το άρωμα αυτό; Ο κάθε  άνθρωπος το κουβαλά μέσα του ως τα γεράματά του τα βαθειά και κάθε που θα μποδιστεί στα βήματα της ζωής τα δύσκολα και τα σκληρά, το αναζητά, για να αντλήσει θάρρος, χάδι και παρηγοριά, κι ας μη υπάρχει πια εν ζωή ….κι ας είναι φλόγα κεριού αναμμένο  στο Ψυχοσάββατο της ψυχής μας. Αέναο ! Χαίρε θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε…